by gaRis
The Oscar Race Is Over
> Μισό λεφτό να σας δείξω τι σημαίνει άποψη. Σημαίνει στοιχεία και ακαμουφλάριστη κριτική ανάλυση. Εξηγούμαι: Σήμερα, 1η Φλεβάρη 2012, αποστέλλονται ταχυδρομικά τα ψηφοδέλτια για τους τελικούς νικητές της 84ης Απονομής. Τα Μέλη έχουν 3 (τρεις) εβδομάδες καιρό να τα επιστέψουν συμπληρωμένα με τις προτιμήσεις τους. Επιτρέψτε μου να επιμείνω όμως: Ό,τι κι αν ειπωθεί στο εξής, είναι κυρίως κουτσομπολιά που ελάχιστα θα επηρρεάσουν την τελική ανάδειξη των νικητών. Στην πραγματικότητα, το θέμα έχει λήξει εντός του διημέρου 28-29 Γενάρη με την απονομή των βραβείων των Ενώσεων Σκηνοθετών (DGA) και Ηθοποιών (SAG). Πάμε τώρα τα στοιχεία εκατέρωθεν, ώστε να το φτάσουμε λιγάκι παρακάτω:
DGA AWARDS
Η Ένωση Αμερικανών σκηνοθετών έχει περίπου 13.500 μέλη. Ξεκίνησε τις βραβεύσεις της στα 1948 και έχει «προβλέψει» τα όσκαρ Καλύτερης Ταινίας και Σκηνοθεσίας με μεγαλύτερη ακρίβεια από κάθε άλλη κινηματογραφική Ένωση μέχρι σήμερα. Να το γιατί:
A. Ο νικητής του βραβείου DGA έχει ταυτιστεί με τον Academy Award winner for best director σε όλες πλην 6 (έξι) περιπτώσεων (στο 90% των βραβεύσεων δηλαδή). Αυτές ήταν:
* 1968 DGA: Anthony Harvey (The Lion in Winter) – AMPAS: Carol Reed (Oliver!)
* 1972 DGA: Francis Ford Coppola (The Godfather) - AMPAS: Bob Fosse (Cabaret)
* 1985 DGA: Steven Spielberg (The Color Purple) – AMPAS: Sydney Pollack (Out of Africa)
* 1995 DGA: Ron Howard (Apollo 13) – AMPAS: Mel Gibson (Braveheart)
* 2000 DGA: Ang Lee (Crouching Tiger, Hidden Dragon) – AMPAS: Steven Soderbergh (Traffic)
* 2002 DGA: Rob Marshall (Chicago) – AMPAS: Roman Polanksi (The Pianist)
B. Η ταινία που σκηνοθέτησε ο νικητής των DGA πήρε και το Oscar Καλύτερης Ταινίας σε όλες πλην 13 (δεκατριών) περιπτώσεων (ποσοστό ταύτισης 79%). Να δούμε ποιες ήταν αυτές:
* 1948: (DGA) A Letter to Three Wives – (AMPAS) Hamlet
* 1951: (DGA) A Place in the Sun - (AMPAS) An American in Paris
* 1952: (DGA) The Quiet Man – (AMPAS) The Greatest Show on Earth
* 1956: (DGA) Giant – (AMPAS) Around the World in 80 Days
* 1967: (DGA) The Graduate - (AMPAS) In the Heat of the Night
* 1968: (DGA) The Lion in Winter - (AMPAS) Oliver!
* 1981: (DGA) Reds – (AMPAS) Chariots of Fire
* 1985: (DGA) The Color Purple – (AMPAS) Out of Africa
* 1989: (DGA) Born on the Fourth of July- (AMPAS) Driving Miss Daisy
* 1995: (DGA) Apollo 13 – (AMPAS) Braveheart
* 1998: (DGA) Saving Private Ryan (AMPAS) Shakespeare in Love
* 2000: (DGA) Crouching Tiger, Hidden Dragon- (AMPAS) Gladiator
* 2005: (DGA) Brokeback Mountain - (AMPAS) Crash
> Σα να μην φτάνουν όμως αυτά τα συντριπτικά στοιχεία, η ανέλπιστη (;) νίκη του παντελώς αγνώστου Michel Hazanavicious επί του σκηνοθετικού αμερικάνικου dream team (σκεφτείτε το λίγο) Scorsese –Allen – Payne- Fincher ξεκαθαρίζει ακόμη περισσότερο τα πράγματα υπέρ της τελικής επικράτησης του The Artist. Με έναν επιλέον ενισχυτικό παράγοντα που είναι η επικράτησή του στα PGA, βραβεία της ένωσης παραγωγών ταινιών, ο The Artist μοιάζει ακαταμάχητος. Στατιστικώς βέβαια, έχουν περάσει ήδη 6 (έξι) χρόνια μετά την τελευταία ασυμφωνία DGA – AMPAS (2005), οπότε δεν αποκλείεται τίποτα, θεωρητικά τουλάχιστον. Εκτός αν κοιτάξουμε προσεκτικά το που βρίσκονται από πλευράς υποψηφιοτήτων (και βραβεύσεων από τις σχετικές ενώσεις) οι 4 αντίπαλοί του στην οσκαρική κούρσα. Αυτά όμως… coming soon, μόνο στο moviesltd.
SAG AWARDS
> Η ένωση ηθοποιών γεννήθηκε το 1933, η ανάμειξή της όμως σε ετήσιες βραβεύσεις χρονολογείται μόλις στα 1995. Έκτοτε, τόσο σε επίπεδο υποψηφιοτήτων, όσο και ως προς την ανάδειξη του τελικού νικητή στις τέσσερις σχετικές (βλ. “acting”) οσκαρικές κατηγορίες, η επιρροή της εμφανίζεται κυρίαρχη, όχι φυσικά χωρίς επαρκή αιτιολόγηση: To σωματείο έχει εγγεγραμμένα περί τα 120.000 μέλη. Η Ακαδημία έχει ακριβώς 5.515 σύμφωνα με την τελευταία καταμέτρηση, τα οποία επιμερίζονται σε 15 κατηγορίες ανά επαγγελματική ειδικότητα. Προσέξτε τώρα: Aπό τα 5.515 μέλη, τα 1.183 είναι ηθοποιοί, η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων είναι ταυτόχρονα μέλη του SAG. Αυτό μεταφράζεται σε ένα ποσοστό 21% επί του συνόλου της Ακαδημίας, περίπου το διπλάσιο σε αριθμό από καθεμιά από τις 14 λοιπές οσκαρικές συντεχνίες. Συνεπαγωγικά συνάγεται ότι οι προτιμήσεις των SAGs καθρεφτίζουν σε σημαντικό βαθμό τις οσκαρικές επιλογές, όχι μόνο σχετικά με τον τομέα των καλύτερων ερμηνειών, αλλά και στο σύνολο των υποψηφίων, τουλάχιστον στις 8 βασικότερες κατηγορίες [ταινία-σκηνοθεσία-σενάρια (2)-ερμηνείες (4)].
Mε αυτά τα δεδομένα υπό μάλης προχωρούμε ακάθεκτοι να ερμηνεύσουμε (pun intended) τις κυριακάτικες κινηματογραφικές βραβεύσεις:
1. Νικητής της κατηγορίας καλύτερης ανδρικής ερμηνείας θα είναι ο George Clooney…της Γαλλίας.
Τά’ χουμε ξαναπεί. Ήταν η πολλοστή φορά για τον Clooney που η θάλασσα φαινόταν…γιαούρτι, καθότι τόσο η κατά κόρον βράβευσή του από ενώσεις κριτικών και Χρυσές Σφαίρες, όσο και η αντίστοιχη πορεία του The Descendants του έδιναν ως τώρα άνετο προβάδισμα. Τέλος εποχής μετά την επικράτηση του Dujardin στα SAGs. Δεν είναι μόνο η απόλυτη ταύτιση τα τελευταία 7 (επτά) χρόνια με τα Oscars ως προς τον νικητή στη συγκεκριμένη κατηγορία, είναι κυρίως το ότι μόνο 4 (τέσσερις) φορές στην ιστορία δεν έχει κερδίσει το αγαλματάκι ο νικητής των SAGs.
H φετινή μονομαχία θυμίζει έντονα την αντίστοιχη του 1998 μεταξύ Hanks – Benigni, όπου έγινε ακριβώς το αντίστοιχο colpo grosso στα SAGs, με την τελική (100% δίκαιη- sorry haters) επικράτηση του Roberto στα AMPASs. Διαχρονικά τώρα, ο Jean είναι μόλις ο 4ος Γάλλος ηθοποιός που είναι υποψήφιος, μετά τους Maurice Chevalier - The Big Pond (1929) και The Love Parade (1930), Charles Boyer- Fanny (1961) και Gerard Depardieu - Cyrano de Bergerac (1990). Κανείς τους δεν έδωσε στη νίκη στη Γαλλία. Με το που άκουσε ο Dujardin πως μπορεί να του λάχει εντέλει εκείνου η πρωτιά, άρχισε να τραγουδά "La Marseillaise" μονολογώντας αμέσως μετά: "Pressure. Big pressure."
2. To Oscar για Καλύτερο Β’ Ανδρικό Ρόλο βρίσκεται στην όπισθεν (pun intended) τσέπη του 82χρονου Christopher Plummer (Beginners), με την ανάσα της παλιοσειράς Max Von Sydow σαν απαλό αεράκι από πίσω (no pun intended).
O Plummer δεν έχει αφήσει τίποτε όρθιο στο σαρωτικό διάβα του: Ενώσεις κριτικών, National Board of Review, Los Angeles Film Critics Circle, Online Film Critics Society, Critics' Choice, Golden Globe, Screen Actors Guild. Είναι όμως κι αυτό το ρημάδικο, χτικιάρικο, έξω απεδώ (άσχετα αν κανείς δεν το έχει δει στην Ελλάδα) Extremely Loud & Incredibly Close που έχει τόσους φανατικούς υποστηρικτές στην Ακαδημία, ώστε να γίνει η ταινία με τις περισσότερες αρνητικές κριτικές που άρπαξε ποτέ υποψηφιότητα για Καλύτερη Ταινία (μαζί με αυτή του Von Sydow μόλις δύο συνολικά). Όπως υπήρξα σχεδόν ο μόνος παγκοσμίως που την περίμενε στα Oscars, έτσι δεν την αποκλείω για τη μόνη πιθανότητα να νικήσει.
3. Η Davis (The Help) θα παίξει τη βιόλα της, λυγίζοντας τη φτιαγμένη από σίδερο ερμηνεία της Meryl Streep (The Iron Lady).
Πως τα φέρνει η ειρωνεία της τύχης καμιά φορά: Η Streep, που περιμένει κοντά στα 30χρόνια το δεύτερο όσκαρ της στην κατηγορία, έχει (κρατηθείτε) 8 υποψηφιότητες στα SAG και 17 στα Oscars. H Viola, κολλητή της Meryl από το Doubt (για το οποίο προτάθηκαν αμφότερες για πρώτο και δεύτερο γυναικείο ρόλο αντίστοιχα), έρχεται με την κυριακάτικη νίκη της να φράξει το δρόμο στην Streep, η οποία συνεργάστηκε για πρώτη φορά στην καριέρα της στο μετριότατο The Iron Lady με τον μάγο των Oscars Harvey Weinstein, ώστε να πιεί ξανά οσκαρικό νερό. Αμ δε! Είναι κοντά μια δεκαετία από την πρώτη στα χρονικά επικράτηση μαύρης (κι όχι αφροαμερικανής, δε θέλω γελοιότητες) ηθοποιού (βλ. αλήστου μνήμης «σωματική» ερμηνεία Halley Berry στο Monster’s Ball), οπότε…Χώρια που η άνευ όρων επικράτηση του The Help (κι επί του The Artist) στα SAGs δεν αφήνει περιθώρια αμφισβήτησης. Μέμνησο κιόλας την απίστευτη επικράτηση της Bullock επί της Streep για το Blind Side, πάλι διαμέσου SAG. I rest my case right here.
4. H Octavia Spencer (The Help) θα κερδίσει εκτός απροόπτου το στέμμα με το…σκατό της (“eat my shit”), εκτός αν ο οδοστρωτήρας The Artist προσγειώσει στο podium την Berenice Bejo - χορεύοντας κλακέτες.
H Spencer είναι η αντίστοιχη περίπτωση Plummer. Τά’χει σηκώσει όλα και συνεχίζει ακάθεκτα προς την τελική επικράτηση. Το ζήτημα είναι ότι στην Ακαδημία δεν ψηφίζουν μόνο (ΕΥΤΥΧΩΣ) οι ηθοποιοί ειδάλλως το The Help θα μάζευε και τα ψιλά από το πάτωμα του χρεοκοπημένου Kodak Theater. Έχω μόνο μια σκέψη, ότι η σύγκρουση με την συνυποψήφια από την ίδια ταινία (σε μία από τις επτά περυσινές τις ταινίες) Jessica Chastain, ενδέχεται να της αφαιρέσει ψήφους, ώστε να δούμε τη Bejo να νικά, σύνηθες φαινόμενο ιστορικά που δεν συνέβη πάντως πέρυσι με το The Fighter (Melissa Leo vs Amy Adams),ενώ το είδαμε πρόσφατα με τα Doubt (Davis vs Adams) και Up in the Air (Farmiga vs Kendrick). To dark horse της πεντάδας είναι η shit-in the-sink Melissa McCarthy (Bridesmaids), η οποία θα σφράγιζε έτσι με την «ξεχωριστή» της ερμηνεία τη φετινή Απονομή, όπως στο παρελθόν η Marisa Tomei για το Cousin Vinny (1992) και η Mira Sorvino για το Mighty Aphrodite (1995).
5. And the Best Picture is…The Artist with a little help of…The Help.
Το κατόρθωμα του The Help στα SAGs δεν είναι διόλου αμελητέο. Πέτυχε το απόλυτο sweep (3/3, για Davis, Spencer και Best Ensemble), επίτευγμα που μόνο άλλες δυο ταινίες έχουν κατορθώσει. Πρόκειται για τα American Beauty (1999) και Chicago (2002) οι οποίες μάλιστα πήραν έπειτα και το όσκαρ καλύτερης ταινίας. Όχι αυτή τη φορά. Οι λόγοι:
* Καμιά ταινία δεν έχει κερδίσει τα τελευταία 22 (είκοσι δύο) χρόνια χωρίς υποψηφιότητα για καλύτερη σκηνοθεσία, ενώ μόλις 3 (τρεις) το έχουν κατορθώσει διαχρονικά
* Καμιά ταινία δεν έχει κερδίσει χωρίς υποψηφιότητα για καλύτερο σενάριο τα τελευταία 14 (δεκατέσσερα) και μόλις δύο τα τελευταία 56 (πενήντα έξι) χρόνια
* Καμιά ταινία δεν έχει κερδίσει χωρίς υποψηφιότητα για καλύτερο μοντάζ τα τελευταία 31 (τριάντα ένα) χρόνια και μόνο 9 (εννέα) στην ιστορία του θεσμού
* (Το συντριπτικότερο στοιχείο) Μόνο 2 (δύο) φορές στα 83 (ογδόντα τρία) χρόνια των Oscars έχει κερδίσει ταινία που δεν έχει προταθεί (όπως το The Help) στις παραπάνω κατηγορίες: Tα Wings (1927) και Grand Hotel (1932), 83 και 79 χρόνια πριν, αντίστοιχα.
Αντίθετα, ο The Artist έχει κερδίσει τα PGA και DGA, τα Golden Globes στην ευκολότερη κατηγορία του Comedy/Musical, είναι υποψήφιο σε όλες τις παραπάνω οσκαρικές κατηγορίες, με κυριότερους αντιπάλους το The Descendants, με εξουδετερωμένο τον Clooney από τον Dujardin και από την άλλη υπάρχει ο Hugo, χωρίς καμιά υποψηφιότητα στα SAGs και εξουδετερωμένο τον Scorsese στα DGAs από τον Hazanavicious. Εκτός αν κάποιος θεωρεί πιθανή τη νίκη του Woody με το Midnight In Paris. Ναι, κι εγώ είδα προ ολίγου τον Ernest Hemingway να χτυπάει την εξώπορτα κραδαίνοντας ένα άδειο φλασκί. Πως είπατε; Malick και Tree of Life; Ξέρω μια θαυμάσια ιστορία με δεινοσαύρους, να σας τη διηγηθώ;
Follow me @twitter: @TakisGaris
Πως τα φέρνει η ειρωνεία της τύχης καμιά φορά: Η Streep, που περιμένει κοντά στα 30χρόνια το δεύτερο όσκαρ της στην κατηγορία, έχει (κρατηθείτε) 8 υποψηφιότητες στα SAG και 17 στα Oscars. H Viola, κολλητή της Meryl από το Doubt (για το οποίο προτάθηκαν αμφότερες για πρώτο και δεύτερο γυναικείο ρόλο αντίστοιχα), έρχεται με την κυριακάτικη νίκη της να φράξει το δρόμο στην Streep, η οποία συνεργάστηκε για πρώτη φορά στην καριέρα της στο μετριότατο The Iron Lady με τον μάγο των Oscars Harvey Weinstein, ώστε να πιεί ξανά οσκαρικό νερό. Αμ δε! Είναι κοντά μια δεκαετία από την πρώτη στα χρονικά επικράτηση μαύρης (κι όχι αφροαμερικανής, δε θέλω γελοιότητες) ηθοποιού (βλ. αλήστου μνήμης «σωματική» ερμηνεία Halley Berry στο Monster’s Ball), οπότε…Χώρια που η άνευ όρων επικράτηση του The Help (κι επί του The Artist) στα SAGs δεν αφήνει περιθώρια αμφισβήτησης. Μέμνησο κιόλας την απίστευτη επικράτηση της Bullock επί της Streep για το Blind Side, πάλι διαμέσου SAG. I rest my case right here.
4. H Octavia Spencer (The Help) θα κερδίσει εκτός απροόπτου το στέμμα με το…σκατό της (“eat my shit”), εκτός αν ο οδοστρωτήρας The Artist προσγειώσει στο podium την Berenice Bejo - χορεύοντας κλακέτες.
H Spencer είναι η αντίστοιχη περίπτωση Plummer. Τά’χει σηκώσει όλα και συνεχίζει ακάθεκτα προς την τελική επικράτηση. Το ζήτημα είναι ότι στην Ακαδημία δεν ψηφίζουν μόνο (ΕΥΤΥΧΩΣ) οι ηθοποιοί ειδάλλως το The Help θα μάζευε και τα ψιλά από το πάτωμα του χρεοκοπημένου Kodak Theater. Έχω μόνο μια σκέψη, ότι η σύγκρουση με την συνυποψήφια από την ίδια ταινία (σε μία από τις επτά περυσινές τις ταινίες) Jessica Chastain, ενδέχεται να της αφαιρέσει ψήφους, ώστε να δούμε τη Bejo να νικά, σύνηθες φαινόμενο ιστορικά που δεν συνέβη πάντως πέρυσι με το The Fighter (Melissa Leo vs Amy Adams),ενώ το είδαμε πρόσφατα με τα Doubt (Davis vs Adams) και Up in the Air (Farmiga vs Kendrick). To dark horse της πεντάδας είναι η shit-in the-sink Melissa McCarthy (Bridesmaids), η οποία θα σφράγιζε έτσι με την «ξεχωριστή» της ερμηνεία τη φετινή Απονομή, όπως στο παρελθόν η Marisa Tomei για το Cousin Vinny (1992) και η Mira Sorvino για το Mighty Aphrodite (1995).
5. And the Best Picture is…The Artist with a little help of…The Help.
Το κατόρθωμα του The Help στα SAGs δεν είναι διόλου αμελητέο. Πέτυχε το απόλυτο sweep (3/3, για Davis, Spencer και Best Ensemble), επίτευγμα που μόνο άλλες δυο ταινίες έχουν κατορθώσει. Πρόκειται για τα American Beauty (1999) και Chicago (2002) οι οποίες μάλιστα πήραν έπειτα και το όσκαρ καλύτερης ταινίας. Όχι αυτή τη φορά. Οι λόγοι:
* Καμιά ταινία δεν έχει κερδίσει τα τελευταία 22 (είκοσι δύο) χρόνια χωρίς υποψηφιότητα για καλύτερη σκηνοθεσία, ενώ μόλις 3 (τρεις) το έχουν κατορθώσει διαχρονικά
* Καμιά ταινία δεν έχει κερδίσει χωρίς υποψηφιότητα για καλύτερο σενάριο τα τελευταία 14 (δεκατέσσερα) και μόλις δύο τα τελευταία 56 (πενήντα έξι) χρόνια
* Καμιά ταινία δεν έχει κερδίσει χωρίς υποψηφιότητα για καλύτερο μοντάζ τα τελευταία 31 (τριάντα ένα) χρόνια και μόνο 9 (εννέα) στην ιστορία του θεσμού
* (Το συντριπτικότερο στοιχείο) Μόνο 2 (δύο) φορές στα 83 (ογδόντα τρία) χρόνια των Oscars έχει κερδίσει ταινία που δεν έχει προταθεί (όπως το The Help) στις παραπάνω κατηγορίες: Tα Wings (1927) και Grand Hotel (1932), 83 και 79 χρόνια πριν, αντίστοιχα.
Αντίθετα, ο The Artist έχει κερδίσει τα PGA και DGA, τα Golden Globes στην ευκολότερη κατηγορία του Comedy/Musical, είναι υποψήφιο σε όλες τις παραπάνω οσκαρικές κατηγορίες, με κυριότερους αντιπάλους το The Descendants, με εξουδετερωμένο τον Clooney από τον Dujardin και από την άλλη υπάρχει ο Hugo, χωρίς καμιά υποψηφιότητα στα SAGs και εξουδετερωμένο τον Scorsese στα DGAs από τον Hazanavicious. Εκτός αν κάποιος θεωρεί πιθανή τη νίκη του Woody με το Midnight In Paris. Ναι, κι εγώ είδα προ ολίγου τον Ernest Hemingway να χτυπάει την εξώπορτα κραδαίνοντας ένα άδειο φλασκί. Πως είπατε; Malick και Tree of Life; Ξέρω μια θαυμάσια ιστορία με δεινοσαύρους, να σας τη διηγηθώ;
Follow me @twitter: @TakisGaris
gaRis
The Toronto Connection sponsored by:
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική