Αυτό θα πει Πόλεμος

του McG. Με τους Reese Witherspoon, Chris Pine, Tom Hardy, Til Schweiger, Chelsea Handler, Angela Bassett


Κομπολόι δίχως χάντρες...
του zerVo
Ε, άδικο. Κι αν κρίνω από το άνοιγμα που έκανε η περιπετειώδης αισθηματική κομεντί μόλις την περασμένη εβδομάδα στο Αμέρικα, άδικο, δίχως αντίκρυσμα. Γι αυτές τις περιπτώσεις της ανέμελης θορυβώδους κουταμαρίτσας με την Άρλεκιν δαντέλα, αγαπητή μου Fox, δεν επιλέγεις τρία δυνατά μεν, αλλά ήδη κατηγοριοποιημένα στο υψηλό ερμηνευτικό ράφι ονόματα, που μπορεί να φέρουν την παρουσία τους στο This Means War στο εγγύς μέλλον, έως και βαρέως. Επιλέγεις μια πανομοιότυπων αναλογιών ξανθούλα, πολύ χαλαρότερης υποκριτικής αξίας, την Alice Eve ας πούμε, την περιστοιχίζεις και με δύο μορφονιούς μέσου βεληνεκούς και έτοιμο το ελκυστικό καστ. Άσε που αυτήν την τριάδα θα την χώνευες με μεγαλύτερη άνεση, από την παρούσα, που οι εφηβικο-βαλεντινίσιες τσιριτσάντζουλες δεν της πηγαίνουν καν!

Όχι απλά συνεργάτες, στις πιο δύσκολες επιχειρήσεις των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ, αλλά κολλητοί φίλοι, είναι ο Φόστερ και ο Τακ, σε τέτοιο βαθμό που θα έδιναν την ζωή τους ο ένας για τον άλλο. Μέχρι την στιγμή που το αχώριστο πρακτορικό ντουέτο, θα διχάσει μια όμορφη και με τέλειες αναλογίες κοπελιά, η ζωηρούλα Λόρεν, που μπερδεμένη σε ποιον από τους δύο πρέπει να χαρίσει την καρδιά της, θα τους δώσει δοκιμαστικό χρόνο για να την πείσουν, ποιος την δικαιούται πραγματικά.

Τρίτος παγκόσμιος πόλεμος δηλαδή. Τα φιλαράκια, αυτομάτως θα περάσουν σε δεύτερο πλάνο την καταδίωξη του τρομοκράτη, που απειλεί την ασφάλεια της όμορφης μεγαλούπολης, προκειμένου να ριχτούν στον διαγωνισμό για το ποιος θα κλέψει την αγκαλιά της σέξι, αλλά και προβληματισμένης κορασίδος. Για την επίτευξη του σκοπού τους μάλιστα, δεν θα διστάσουν, ο καθένας από την μεριά του, να χρησιμοποιήσει όπλα, τεχνικές και extreme μεθόδους της υπηρεσίας τους, σκάβοντας ο ένας τον λάκκο του άλλου στην κούρσα για την ανάδειξη του Best μνηστήρα. Για να βάλουμε τα πράγματα σε μια τάξη, το φιλμάκι που υπογράφει ο McG, ο θορυβώδης σκηνοθέτης που θα μείνει στην ιστορία ως ο δημιουργός των κινηματογραφικών Charlie's Angels, δεν στερείται ούτε εκρήξεων, ούτε εντυπωσιακών εφέ, ούτε μπιτάτης δράσης, ούτε των γιάνκηκων χιουμοριστικών στιγμών, που σε αρκετές περιπτώσεις, μετατρέπουν την ένταση σε κωμωδία. Αυτό που στερείται, κυρίως, το This Means War, είναι η στοιχειώδης σοβαρότητα, σε τέτοιο βαθμό που να απορείς αν η ασφάλεια των πολιτών, βρίσκεται στα χέρια ατρόμητων πρακτόρων ή ανεύθυνων γυμνασιόπαιδων που δεν αντέχουν τα καπρίτσια της αεράτης τινέιτζερ.

Για πες: Μια γυναίκα, δύο άντρες... Εύκολα ταιριάζω την συνέχεια του τραγουδιού κομπολόι δίχως χάντρες. Όταν στην περίπτωση του Αυτό Θα Πει Πόλεμος, όμως, το τριγωνάκι συνθέτουν τέτοια κεχριμπαρένια ονόματα, το στιχάκι κομπιάζω να το εκστομίσω. Ένα βαρύτατο Όσκαρ (η Reese Witherspoon, που δεν είναι κούκλα, είναι όμως κορμάρα), η πιο βαριά αντρική υποκριτική ελπίδα για το μέλλον (δεν διανοούμαι να πιστέψω πως ο Tom Hardy του Warrior, είναι ο ίδιος με αυτόν εδώ τον γλυκερό, που έχει για χτύπο στο κινητό του το Smooth Operator...) και ένας εξαιρετικών μέχρι τα τώρα εμπορικών επιλογών ζεν πρεμιέ (ο Chris Pine του Star Trek και του Unstoppable δηλαδή) φτιάχνουν μια αναμφίβολα πανίσχυρη, όσο και ελκυστική rom - com τρόικα. Που το μάτι σίγουρα το χορταίνει. Άσχετα αν όλα τα υπόλοιπα τα αφήνει νηστικά...






Στις δικές μας αίθουσες, στις 23 Φεβρουαρίου 2012 από την Odeon

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η δική σου κριτική