by gaRis
Episode 17 - We Bought A Zoo with The Muppets!
> We Bought A Zoo (**1/2): Όσο να’ναι, όταν υπάρχει new release ταινίας από τον Cameron Crowe, μια 6ετία μετά το οδυνηρά αποτυχημένο Elisabethtown και μάλιστα τις τελευταίες ημέρες του Δεκέμβρη, το μυαλό τρέχει σε οσκαρικές ατραπούς. Για τον ιδιοσυγκρασιακό δημιουργό (σεναρίστα/σκηνοθέτη) των περίφημων Jerry Maguire και Almost Famous, η en forme επιστροφή ήταν καθολικό ζητούμενο, καθότι ο πρώην επιτυχημένος μουσικογράφος του Rolling Stone, γνωστότερος με το προσωνύμιο The Uncool, έχει την διαπιστευμένη ικανότητα να δίνει μαστορεμένες εικόνες, διάσπαρτες με τσιτάτα μελωμένα με γνήσια ανθρωπιά, στα πρότυπα του προσωπικού του (περισσότερο βιτριολικού) φιλμικού του ειδώλου William Wyler.
> Ένα λατρευτικό rockumentary για τους αγαπημένους του Pearl Jam (“20”) που άνοιξε το Σεπτέμβρη του ’11 στο TIFF, έδειξε ικανά σημάδια ανάκαμψης, σε γνώριμα βέβαια νερά. Το We Bought A Zoo, μια ακόμη ιστορία αυθυποβολής, άντρας-σε-κρίση-κάνει-νέα-αρχή- με-τα-δύο-παιδιά του-μετά την πρόσφατη χηρεία του, προετοιμάζει εκ των προτέρων για μια family oriented γλυκόπικρη εκτέλεση, με μικρούς πρωταγωνιστές και ζώα κάθε είδους να κερδίζουν πλάνα φορτισμένα με συναίσθημα, σκέρτσο και συγκίνηση κατά περίπτωση. Η παρουσία του απόλυτου everyday leading man Matt Damon στην πιο μετρημένη ερμηνεία της χρονιάς είναι στην ουσία της η μόνη στιβαρή καλλιτεχνικά παρουσία σε μια ιστορία πνιγμένη στη ζαχαρίνη, τον ασύστολα αφελή ρομαντισμό και την πανάκεια του feeling good ως χάπι έντ.
> To να επιχειρήσει ο Crowe να δώσει την προσωπική του Disneyκή εκδοχή στους χαρακτήρες του δεν είναι έγκλημα καθαυτό. Είναι μια σειρά λανθασμένων επιλογών που προδίδει τις απροκάλυπτα αγαθές προθέσεις του. Επιμένω στο «αγαθές» γιατί δεν πρόκειται για ένα project εμπορικών προδιαγραφών, παρά για μια αδέξια σκηνοθετικά, με υπερβολικό original score και εκτεταμένο miscasting προσπάθεια να συνδυαστεί ένας ζωολογικός κήπος που πνέει τα λοίσθια με μια μονογονεϊκή οικογένεια σε κρίση. Ο πάντοτε απρόβλεπτος Thomas Haden Church με το μόνιμα hangover παρουσιαστικό δεν πείθει ως ανησυχών λογιστής αδερφός του Damon, όπως και ο αντιπαθητικός έφηβος γιος του (Colin Ford) που δεν υποκύπτει στο φλέρτ της συνομίλικής του Lily (Elle Fanning) που βοηθά στον αγώνα δρόμου για την επαναλειτουργία του Zoo. Σάμπως ο Damon / Mr. Mee ανταποκρίνεται στην έλξη της δυναμικής Zoo project manager (χωρίς προσωπική ζωή) Kelly; Εδώ συναντάμε την αταίριαστη για τον ρόλο και αχρείαστα αντι-σεξουαλική Scarlett Johansson.
> Ένα λατρευτικό rockumentary για τους αγαπημένους του Pearl Jam (“20”) που άνοιξε το Σεπτέμβρη του ’11 στο TIFF, έδειξε ικανά σημάδια ανάκαμψης, σε γνώριμα βέβαια νερά. Το We Bought A Zoo, μια ακόμη ιστορία αυθυποβολής, άντρας-σε-κρίση-κάνει-νέα-αρχή- με-τα-δύο-παιδιά του-μετά την πρόσφατη χηρεία του, προετοιμάζει εκ των προτέρων για μια family oriented γλυκόπικρη εκτέλεση, με μικρούς πρωταγωνιστές και ζώα κάθε είδους να κερδίζουν πλάνα φορτισμένα με συναίσθημα, σκέρτσο και συγκίνηση κατά περίπτωση. Η παρουσία του απόλυτου everyday leading man Matt Damon στην πιο μετρημένη ερμηνεία της χρονιάς είναι στην ουσία της η μόνη στιβαρή καλλιτεχνικά παρουσία σε μια ιστορία πνιγμένη στη ζαχαρίνη, τον ασύστολα αφελή ρομαντισμό και την πανάκεια του feeling good ως χάπι έντ.
> To να επιχειρήσει ο Crowe να δώσει την προσωπική του Disneyκή εκδοχή στους χαρακτήρες του δεν είναι έγκλημα καθαυτό. Είναι μια σειρά λανθασμένων επιλογών που προδίδει τις απροκάλυπτα αγαθές προθέσεις του. Επιμένω στο «αγαθές» γιατί δεν πρόκειται για ένα project εμπορικών προδιαγραφών, παρά για μια αδέξια σκηνοθετικά, με υπερβολικό original score και εκτεταμένο miscasting προσπάθεια να συνδυαστεί ένας ζωολογικός κήπος που πνέει τα λοίσθια με μια μονογονεϊκή οικογένεια σε κρίση. Ο πάντοτε απρόβλεπτος Thomas Haden Church με το μόνιμα hangover παρουσιαστικό δεν πείθει ως ανησυχών λογιστής αδερφός του Damon, όπως και ο αντιπαθητικός έφηβος γιος του (Colin Ford) που δεν υποκύπτει στο φλέρτ της συνομίλικής του Lily (Elle Fanning) που βοηθά στον αγώνα δρόμου για την επαναλειτουργία του Zoo. Σάμπως ο Damon / Mr. Mee ανταποκρίνεται στην έλξη της δυναμικής Zoo project manager (χωρίς προσωπική ζωή) Kelly; Εδώ συναντάμε την αταίριαστη για τον ρόλο και αχρείαστα αντι-σεξουαλική Scarlett Johansson.
> Παρά την φορμουλαϊκή σεναριακή κατάληξη, υπάρχουν σκηνές, με προεξάρχουσα την καταληκτική, όπου ο Damon πηγαίνει με τα παιδιά του στην καφετέρια που γνώρισε την εκλιπούσα μητέρα τους για να αναπαραστήσει το πώς ξεκίνησε η οικογενειακή ιστορία που το δάκρυ έρχεται αβίαστα. Αυτό δυστυχώς είναι η εξαίρεση, σε μια άνιση, χαλαρή σκηνοθετικά ταινία που μπορεί να σηματοδοτεί την επιστροφή του The Uncool στη μεγάλη οθόνη, δεν πείθει πάντως ότι οι ένδοξες ημέρες του κινηματογραφικού του παρελθόντος είναι πουθενά κοντά.
> Muppet Show (**1/2):Όταν μια τηλεοπτική σειρά έχει στην κυριολεξία μεγαλώσει τους γονείς αρκετών από εμάς, το Μάπετ Σώου εμπίπτει αβίαστα στην κατηγορία «πολιτιστικό φαινόμενο». Ο σώφρων (δειλούλη θα τον έλεγα σε μια δεύτερη σκέψη) Κέρμιτ ο Βάτραχος, η ερωτιάρα, γκρινιάρα, αλαφροϊσκιωτη Μις Πίγκυ, ο τρελός ντράμερ The Animal, ο αλλού ντ’ αλλού Gonzo, και φυσικά τα πρότυπα κάθε κριτικού κινηματογράφου (για προφανείς λόγους) βιτριολικοί τρελόγεροι Statler και Waldorf, είναι φιγούρες αγαπημένες, μιας εποχής που το ενήλικο χιούμορ που απευθυνόταν στα παιδιά κάθε ηλικίας είχε εμφανή όρια. Μετά τη δεκαετία του ’80 τα Muppets μπήκαν στο χρονοντούλαπο της τηλεοπτικής ιστορίας και δυο-τρεις κινηματογραφικές παραγωγές μετρίου βεληνεκούς προσπάθησαν ανεπιτυχώς να τα επαναφέρουν στην επικαιρότητα (A Muppet Family Christmas (1987),The Muppet Christmas Carol (1992), Muppet Treasure Island (1996), προσπάθειες που δεν ξέφυγαν από τη νοσταλγική μετριότητα).
> Κανείς δε θυμάται πλέον τα Muppets κι εδώ ακριβώς, αρχιπανέξυπνα, ξεκινά αυτό το labour of love εγχείρημα του ηθοποιού / σεναριογράφου Jason Siegel με το πρωτοπαλίκαρο του Sascha Baron Cohen, James Bobin στη σκηνοθετική καρέκλα. Οι κριτικές στην αποδώ πλευρά του Ατλαντικού, αποθεωτικές. Τα Muppets πρέπει να μαζέψουν τα απαιτούμενα χρήματα για να επαναφέρουν στη ζωή το show τους μέσω ενός τηλεοπτικού μαραθώνιου- show, όπου θα συμμετάσχει η νέα μαριονέττα Walter, αδερφός (…) του 100% άνθρωπα Siegel, o οποίος θα ταιριάξει το όνειρο της ημι-αντιπαθητικής Amy Adams για ταξίδι στο Hollywood, με τη φαντασίωση του Walter να συναντήσει τον Kermit. Τα Muppets ενωμένα – ποτέ νικημένα, right? Ο Kermit θα μαζέψει μαζί με τους καινούργιους φίλους του (Walter & σία) την παλιοπαρέα και βεβαίως κατόπιν έπεται το Τhis is what we call the muppet show!
> Muppet Show (**1/2):Όταν μια τηλεοπτική σειρά έχει στην κυριολεξία μεγαλώσει τους γονείς αρκετών από εμάς, το Μάπετ Σώου εμπίπτει αβίαστα στην κατηγορία «πολιτιστικό φαινόμενο». Ο σώφρων (δειλούλη θα τον έλεγα σε μια δεύτερη σκέψη) Κέρμιτ ο Βάτραχος, η ερωτιάρα, γκρινιάρα, αλαφροϊσκιωτη Μις Πίγκυ, ο τρελός ντράμερ The Animal, ο αλλού ντ’ αλλού Gonzo, και φυσικά τα πρότυπα κάθε κριτικού κινηματογράφου (για προφανείς λόγους) βιτριολικοί τρελόγεροι Statler και Waldorf, είναι φιγούρες αγαπημένες, μιας εποχής που το ενήλικο χιούμορ που απευθυνόταν στα παιδιά κάθε ηλικίας είχε εμφανή όρια. Μετά τη δεκαετία του ’80 τα Muppets μπήκαν στο χρονοντούλαπο της τηλεοπτικής ιστορίας και δυο-τρεις κινηματογραφικές παραγωγές μετρίου βεληνεκούς προσπάθησαν ανεπιτυχώς να τα επαναφέρουν στην επικαιρότητα (A Muppet Family Christmas (1987),The Muppet Christmas Carol (1992), Muppet Treasure Island (1996), προσπάθειες που δεν ξέφυγαν από τη νοσταλγική μετριότητα).
> Κανείς δε θυμάται πλέον τα Muppets κι εδώ ακριβώς, αρχιπανέξυπνα, ξεκινά αυτό το labour of love εγχείρημα του ηθοποιού / σεναριογράφου Jason Siegel με το πρωτοπαλίκαρο του Sascha Baron Cohen, James Bobin στη σκηνοθετική καρέκλα. Οι κριτικές στην αποδώ πλευρά του Ατλαντικού, αποθεωτικές. Τα Muppets πρέπει να μαζέψουν τα απαιτούμενα χρήματα για να επαναφέρουν στη ζωή το show τους μέσω ενός τηλεοπτικού μαραθώνιου- show, όπου θα συμμετάσχει η νέα μαριονέττα Walter, αδερφός (…) του 100% άνθρωπα Siegel, o οποίος θα ταιριάξει το όνειρο της ημι-αντιπαθητικής Amy Adams για ταξίδι στο Hollywood, με τη φαντασίωση του Walter να συναντήσει τον Kermit. Τα Muppets ενωμένα – ποτέ νικημένα, right? Ο Kermit θα μαζέψει μαζί με τους καινούργιους φίλους του (Walter & σία) την παλιοπαρέα και βεβαίως κατόπιν έπεται το Τhis is what we call the muppet show!
> O μακαρίτης Jim Henson αν μη τι άλλο θα χαμογελά ευτυχισμένος εκεί πάνω από την ικανοποιητική πορεία (100 εκατ.) στο box office, όμως, τολμώ να πω ότι δε συγκινήθηκα. Παρά το αξιόλογο cast που συμπληρώνει ο χαρισματικός κακός Chris Cooper ως Tex Richman (…), οι ανθρώπινοι χαρακτήρες απλά μπαίνουν μπροστά στο δρόμο, μην αφήνοντας τα muppets να λάμψουν, μη συνεπικουρούμενα αρκετά από ένα oversentimental script που δεν κερδίζει νέους θεατές για το ποθούμενο franchise. Ό,τι πραγματικά αξίζει είναι τα τραγούδια σε διασκεδαστικότατες όπως πάντα εκτελέσεις, με τα Pictures in my Head, Life’s a Happy Song, Man Or Muppet (το αγαπημένο μου) να θέτουν σοβαρή υποψηφιότητα για τα φετινά Oscars. Πέραν τούτων όμως, λίγα πράγματα, καθώς το σορόπι θέλει ρέγουλα χώρια που σέρνεται και διαβήτης τύπου Β’...
gaRis
The Toronto Connection sponsored by:
1 σχόλια:
Βασικά, και μόνο την αφίσα του "Zoo" να τσεκάρει κανείς, αμέσως... ξενερώνει από την Σκάρλετ. Τι χάλι είναι αυτό?!?
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική