Movies Ltd

Θα ήταν το λιγότερο ανεπίτρεπτο αν κι ο τελευταίος σινεφίλ, δεν παραδεχόταν πως αυτός ο ανατρεπτικός Βρετανός, ο Ritchie, δεν κατάφερε και καλλιτεχνικά και εμπορικά να συνδυάσει την κλασσικότητα ενός λογοτεχνικού ήρωα περασμένων αιώνων, με τον εκμοντερνισμό που επιτάσσουν οι κανόνες του σημερινού σινεμά. Ταχύτητα, σασπένς, αγωνία, χιούμορ, σαρκασμός και κυρίως δράση, με κεντρικό άξονα τον ευφυή ντετέκτιβ που ξεπήδησε από την έμπνευση του μάστερ Κόναν Ντόιλ. Παίζει όμως και μια παγίδα πίσω από την όλη υπόθεση, κάπως άδικη για τον original καλογραμμένο hero. Ότι εκείνος που ουδέποτε διάβασε τα κείμενα του Σερ Άρθουρ, έχει ήδη καταγράψει τον Χολμς, σαν έναν τυχοδιώκτη, με ματάκι που μονίμως γυαλίζει, βρώμικο και κουρελή, που δύσκολα δεν θα τον πετύχεις μελανιασμένο από το ξύλο και γεμάτη σημάδια φάτσα, κατακόκκινη από το μπεταντίν...

1891. Τα σύννεφα του πολέμου έχουν αρχίσει να σκεπάζουν την Ευρώπη, όταν σωρεία βομβιστικών επιθέσεων σε κάθε γωνιά της Γηραιάς Ηπείρου, έχει σκοπό να διαταράξει τις ειρηνικές σχέσεις των κρατών της. Άλλοι κάνουν λόγο για προβοκατόρικες ενέργειες αποσταθεροποίησης, άλλοι για πράξεις βίας των αναρχικών εξτρεμιστών. Μόνο ο δαιμόνιος ερευνητής Σέρλοκ Χολμς έχει την δική του ιδιαίτερη άποψη, πως τα πάντα υποκινούνται από τον διαβολικό μαθηματικό Τζέιμς Μοριάρτι, που σπέρνει ένθεν κακείθεν casus belli, ώστε να θερίσει οικονομικά κέρδη από τις κρυφές μιλιταριστικές του επενδύσεις.


Και όλα αυτά ενόσω ο μονίμως παθών, αλλά και πολλάκις από μηχανής σωτήριος Θεός, δόκτορας Γουότσον ετοιμάζεται να νυμφευθεί την αγαπημένη της καρδιάς του, μολονότι οι παραινέσεις του κολλητού του φίλου - αλλά και του τρις χειρότερου αδελφού του - υποδεικνύουν να μην προχωρήσει στο σημαντικότερο βήμα της ζωής του. Το γαμήλιο ταξίδι του αγαπημένου ζευγαριού, θα αποτελέσει την εναρκτήρια κίνηση στην σκακιέρα των δύο ορκισμένων αντιπάλων, που ο καθένας από την μεριά του επιθυμεί για δικούς του λόγους την εξόντωση του άλλου. Το πεδίο της δράσης, γνώριμα πανομοιότυπο με εκείνο του πρώτου εισαγωγικού chapter, που σύστησε τον φιλμικό Χολμς στις νεότερες γενιές, με την σφραγίδα φυσικά του Εγγλέζου, που χρησιμοποιεί ικανότατα - όπως συνήθως - τα σλόου μόσιον και τα αντίστροφα στοπ καρέ για να ανεβάσει τα επίπεδα της αδρεναλίνης. Αβαντάζ στα χέρια του, το απίστευτο δέσιμο του καστ, τόσο εκείνων που επιστρέφουν στους ίδιους ρόλους που φόρεσαν προ διετίας, μα κυρίως εκείνων που ντεμπουτάρουν σε ρόλους κλειδιά και που στούντιο (της Warner) θέλοντος θα τους ματαδούμε σε πολλές ακόμη συνέχειες στο μέλλον.

Για πες: Κανείς άλλωστε δεν νομίζω να φαντάζεται πως ο στα όρια της σχιζοφρένειας αεικίνητος Downey και ο χαμηλοθώρης και υποχωρητικός Law, δεν συνεχίζουν και εδώ να παίζουν με άνεση τους αταίριαστων χαρακτήρων Διόσκουρους - διώκτες του εγκλήματος, απλώς στην ιδιότυπη σχέση τους, ξεχωριστή οντότητα δίνει η παρουσία του υπέρτατου κακού και αναλόγου σπιρτάδας σατανικού καθηγητή, που ο θεατρικός Jared Harris, αποδίδει με μαεστρία. Στα συν της έμπνευσης των σεναριογράφων, που πραγματικά μόχθησαν πολύ για να μπολιάσουν με φρέσκες ιδέες την ίντριγκα, το intro του εκκεντρικότατου bro-Holmes (ο κορυφαίος ρολίστας Stephen Fry, έχει στιγμές σολαρίσματος), στα ίσα η προσθήκη της Noomi Rapace ως τσιγγάνας χαρτορίχτρας - μοιραίου θηλυκού της ιστορίας, στα πλην η αφαίρεση της κουκλίνας διπρόσωπης μίσιζ Άντλερ (πάει η Rachel...) αν και δεν πρέπει να φανεί σε κανέναν παράξενο, το να εμφανιστεί από το πουθενά, σαν άλλος Λάζαρος σε επόμενο επεισόδιο. Άλλωστε όλο το πρότζεκτ βασίζεται κατά κύριο λόγο στην αρχή του ιλούζιον, του τίποτα δεν είναι ότι φαίνεται, ακόμη κι όταν ο συμπαθής Γουότσον, γράφει την τελευταία λέξη στα απομνημονεύματα του: The End? Όχι δα...