Movies Ltd

του Παναγιώτη Φαφούτη. Με τους Όλια Λαζαρίδου, Μαρία Σκουλά, Νατάσσα Ζάγκα, Μιχάλη Φωτόπουλο, Ερρίκο Λίτση, Χρήστο Λούλη, Κωνσταντίνο Αβαρικιώτη

Ρίο - Παλίρροιο

του zerVo

Ένα από τα σημαντικότερα ζητούμενα στην ανάπτυξη ενός ρεαλιστικού κινηματογραφικού θέματος, είναι η κάμερα, με διαφάνεια και άνεση να παρακολουθεί από κοντά τς καθημερινές στιγμές των ανθρώπων της διπλανής πόρτας. Ακόμη σημαντικότερο όμως, είναι αυτές οι στιγμές να έχουν και κάτι να πουν, αν όχι συμβολικού ή αλληγορικού χαρακτήρα, τουλάχιστον δραματικού, μπας και τονιστεί η ίντριγκα της υπόθεσης. Απλά η αναπαραγωγή της ρουτίνας, που λίγο έως πολύ ο καθένας συναντά στο δικό του σπιτικό, δεν υποκινεί εύκολα το ενδιαφέρον του σινεφίλ, αν στην εξέλιξη της δεν υπάρχει κάπου το στοιχείο της έκπληξης ή και ακόμη καλύτερα της ανατροπής. Με λίγα λόγια η μόνη έκπληξη που ένιωσα με την περίπτωση του Παραδείσου, είναι πως γίνεται να περικυκλώνει τέσσερις ξεχωριστές ιστορίες και στο φινάλε να μην σου μένει στο μυαλό ούτε καν η μία...

Παραμονή της καύσης του Μέγα Μασκαρά και η Πάτρα η πρωτεύουσα του καρναβαλιού βρίσκεται σε εγρήγορση. Κατά την διάρκεια του ολονύκτιου πάρτι, ένας νεαρός δημιουργός στολών και η διπλάσια ηλικίας ερωμένη αφεντικίνα του, ψάχνουν τον τρόπο να γνωστοποιήσουν την αγάπη τους στην ανήλικη κόρη της, ένας οδηγός αρμάτων, που κλείνει 25 χρόνια γάμου με την εν διαστάσει τραγουδίστρια σύζυγό του, παλεύει να την πείσει να ζήσουν και πάλι μαζί, ένας μετρ ακριβού εστιατορίου θα το ρίξει έξω συντροφιά με τον ικανότατο σεφ της επιχείρησης του κι ένας ανεύθυνος πιτσιρικάς διανομέας, εθισμένος στις ναρκωτικές ουσίες, θα δεχτεί την απροσδόκητη επίσκεψη της φοιτήτριας στο Λονδίνο κοπέλας του...

Κι έτσι καμιά δεκαριά άνθρωποι, που οι ζωές τους συνδέονται από ένα μικρούλι κρικάκι, μπλέκονται σε ένα παραλήρημα διασκέδασης και κεφιού, όπως αποτυπώνεται στην αχαϊκή μεγαλούπολη, κάθε χρόνο την τελευταία Κυριακής της Αποκριάς, έχοντας ταυτόχρονα στο πίσω μέρος του μυαλού τους θέσει ένα κάποιο πλάνο για την εξέλιξη της βραδιάς. Και στέκομαι ιδιαίτερα στην λέξη "πίσω" γιατί το μπροστινό τμήμα του προσώπου είναι καλυμμένο με την μουτσούνα του κάτι άλλο προσποιούμαι, κάτι άλλο σχεδιάζω, μα διαφορετικός είναι ο τελικός μου σκοπός. Μεταφορικά η τοποθέτηση της υπόθεσης στο μέσο των καρναβαλικών γιορτών στην Πάτρα, είναι μια όμορφη και εμπνευσμένη ιδέα. Τα πάντα όμως ξεκινούν και τελειώνουν σεναριακά σε αυτήν, αφού η εξέλιξη της κάθε επιμέρους ρουμπρίκας, δεν δικαιολογεί ως ύπαρξη παρά μόνο τον τίτλο μιας δίλεπτης μικρού μήκους δημιουργίας.

Για πες: Σκηνοθετικά πάντως, ο Παναγιώτης Φαφούτης, στην δεύτερη feature απόπειρα του, έδειξε κάποια ψήγματα ικανού φιλμαρίσματος - το είχε πράξει με επιτυχία και στις σεκάνς γηπέδου και στο εμπορικότερο, όσο και υποδεέστερο Η Κληρονόμος - που ρέπει όμως πιότερο προς το μπιτάτο βίντεο κλιπ, παρά στο φιλμικό αποτύπωμα με κινούμενη κάμερα. Από την πληθώρα των ερμηνευτών που παρελαύνουν τόσο με το πραγματικό τους πρόσωπο, όσο και με το μουτσουνάτο προκάλυμμα, αναμφίβολα ξεχωρίζουν οι φιλμικά πιο έμπειροι Ερρίκος Λίτσης και Όλια Λαζαρίδου στον πιο συγκινητικό και ώριμο του σπονδύλου, όσο και η γοητευτική Μαρία Σκουλά, που εμφανισιακά και μόνο, μπορεί να παίξει με άνεση την παθιασμένη σαραντάρα. Όσο για τους νεότερους - τον Λούλη δεν τον προσμετρώ πουθενά, μιας και δεν κατάλαβα ποιος είναι ο ρόλος του στο έργο - μάλλον πρέπει να φάνε πολλές λαγάνες ακόμη, μέχρι να πάρουν το ταμπελάκι ηθοποιός στην ταυτότητα τους...

Στις δικές μας αίθουσες, στις 26 Ιανουαρίου 2012 από την Strada