του Στράτου Μαρκίδη. Με τους Τάσο Κωστή, Κατερίνα Παπουτσάκη, Μιχάλη Μαρίνο, Δημήτρη Τζουμάκη, Πέτρο Μπουσουλόπουλο, Γεράσιμο Σκιαδαρέση, Μιχάλη Ιατρόπουλο, Τάσο Παλαντζίδη, Ελένη Γερασιμίδου, Μπέσυ Μάλφα, Δημήτρη Σταρόβα, Δημήτρη Μαυρόπουλο, Γιάννη Ζουγανέλη, Θανάση Τσαλταμπάση και τον Κώστα Βουτσά
Μεγάλη η Χάρη σου...
του zerVo
Ότι κάτι "μοσχοβολάει" σε μια εγχώρια τηλε-σινε-παραγωγή, κάνει μπαμ από μακρυά, όταν η διανομή παίρνει την απόφαση (δικαίωμα της) να μην την παρουσιάσει στον Τύπο, όπως συμβαίνει με τις υπόλοιπες ταινίες που κάνουν πρεμιέρα. Πανομοιότυπο δικαίωμα το ΣΤΟΥΝΤΙΟ έχει και να προσκαλέσει επιλεκτικά στην επίσημη ιδιωτική πρώτη, όποιον επιθυμεί - σε αντίθεση με τον ανταγωνιστή και παρασάγγες καλύτερο Νήσος 2 δηλαδή - και φυσικά για κάτι τέτοιο ουδείς ψέγει κανέναν. Επειδής όμως και η δική μου τσέπη είναι πράιβατ, συνεπώς και τα περιεχόμενα της, μιας και μου περίσσεψαν 6μισι Ευρώ, με την ευκαιρία του κουρέματος του κομίστρου του εισιτηρίου στα STER - συγχαρητήρια φίλοι - είπα να τιμήσω με τον οβολό μου το μοντέρνο ελληνικό σινεμά, που τόσα πολλά έχει προσφέρει στο διψασμένο για Έβδομη Τέχνη κοινό εσχάτως. Γελάς πονηρά ε? Μάλλον το κατάλαβες πως ακόμη το κλαίω το περίσσεμα...
Αιτία για τσακωμό, που θα έβαζε τέλος στην υποτυπώδη εκεχειρία, έψαχναν οι κάτοικοι των γειτονικών όσο και άσπονδων χωριών του νομού Λαρίσης, της Πεζούλας και της Βρυσούλας και τους την έδωσε ο καλλικρατικός νόμος, που σκοπό έχει να τα ενώσει διοικητικά, κάτω από μια και μόνο κεφαλή. Η πρόβλεψη πως στην περιοχή προβλέπεται να δημιουργηθεί μια πρότυπη μονάδα βιολογικού καθαρισμού, θα οδηγήσει την κατάσταση στα άκρα, αφού κάθε πλευρά θα θελήσει να την κτίσει στον δικό της οικισμό. Πίσω από το φιλόδοξο περιφερειακό πλάνο όμως, κρύβονται λαμογιές και φαγοπότια της κεντρικής διοίκησης, για τα οποία οι τοπικιστές χωριανοί, προκειμένου να πάρουν το έργο στην μεριά τους, δεν θα δώσουν και τόση σημασία...
Κι εκεί που περιμένεις, βάση του θέματος, να αναπτυχθεί μια καυστική σάτιρα γύρω από το πολιτικοκοινωνικό μακροβούτι που έχει καταρρακώσει την χειρότερη χώρα του κόσμου, το πράγμα παίρνει μια τροπή αλλοπρόσαλλη και τρόπον τινά σπονδυλώδη, που περισσότερο ρίχνει το βάρος της στις μικρότητες - μικροπρέπειες καλύτερα - των επαρχιακών σοσιετέ και στα πιπεράτα σεξίστικα κουτσομπολιά. Έχοντας πάντοτε σαν σημαία την βαριά λαλιά των αγαπητών και φιλόξενων κατοίκων του κάμπου, λες και αυτό είναι το μοναδικό στοιχείο που χαρακτηρίζει την μαχητικότατη και δυναμικότατη θεσσαλική αγροτιά. Κάποιος έχει μπερδέψει μάλλον τις καταστάσεις...
Για πες: Και αυτός δεν είναι άλλος από τον - μεγάλη η Χάρη του, που ξόδεψα το εξαμισάρι - mister Μαρκίδη, που εκτιμά πως τα πενήντα τετραγωνικά της μεγάλης οθόνης είναι ίσα με τις 32 ίντσες της μικρής και δεν κάνει τίποτα παραπάνω από το να μεταφέρει σε αυτήν τα άνοστα, βαρύγδουπα, φωνακλάδικα και τσίπικα TV ανέκδοτα, που δεν προκαλούν το παραμικρό γέλιο. Κρίμα για το αξιόλογο κατά (άλλες) περιόδους καστ, που υπό διαφορετικές συνθήκες και με μεγαλύτερη έμπνευση θα μπορούσε να αποδώσει πολύ καλύτερα μερικούς υπάρχοντες χαρακτήρες. Άλλωστε οι περισσότεροι εξ αυτών προέρχονται από το πανομοιότυπου ύφους προπέρσινο (και επιτυχημένο...) I Love Καρδίτσα και μάλλον θα επιστρέψουν του παραχρόνου στην ολοκλήρωση της The Thessaly Trilogy, που πιθανολογώ θα έχει κανέναν πομπώδη πάλι τίτλο του τύπου Τα Τρίκαλα Είναι Παντοτινά...
Στις δικές μας αίθουσες, στις 3 Ιανουαρίου 2012 από την Odeon