Movies Ltd

του Chris Gorak. Με τους Emile Hirsch, Olivia Thirlby, Max Minghella, Rachael Taylor, Joel Kinnaman

Άλιενς στο Κρεμλίνο!

του zerVo

Δεν μπορώ να σκεφτώ πιο τετριμμένο κλισέ πλέον, από την (ανατριχιαστική πραγματικά) θωριά της αδειανής μεγαλούπολης, εξαιτίας μιας οργής που έπεσε και αφάνισε κάθε ζωντανό οργανισμό της. Από τον καιρό που ο γίγας Danny Boyle ερήμωσε ολάκερο Λονδίνο, αφήνοντας μονάχο του αυτόν τον φάτσα τον Murphy να περιπλανιέται δίχως γνώση για το τι πραγματικά συμβαίνει, στις 28 Ώρες Μετά, πάμπολλοι ήταν εκείνοι που θεώρησαν πως η εκκένωση μιας μητρόπολης θα εντυπωσίαζε ευθύς εξαρχής την γνώμη του θεατή. Κάπως έτσι ερείπωσε το Σαν Φραντσίσκο, το Λος Άντζελες, η Νέα Υόρκη, ε, αφού δεν έμεινε τίποτα όρθιο στην αμερικάνικη επικράτεια, στραφήκαμε προς ανατολάς, στην πόλη που μέχρι πρότινος - ελέω ψυχρής διένεξης -  δεν πατούσε καν γιάνκικο ποδάρι. Άλλα ήθη, άλλες εποχές...

Φιλαράκια, αμερικανάκια, εμπνευστές ενός καινοτόμου λογισμικού, καταφτάνουν στην Μόσχα, προκειμένου να κουβεντιάσουν τις συνθήκες εμπορευσιμότητας του με Ρώσικο κολοσσό. Παγίδα! Δίχως να έχουν διασφαλίσει τα πνευματικά δικαιώματα της ιδέας, θα δουν τις πόρτες να κλείνουν, με συνέπεια να πρέπει να επιστρέψουν στην πατρίδα άφραγκοι και απογοητευμένοι. Κατά την διάρκεια της παραμονής τους στην πρωτεύουσα της πάλαι ποτέ κραταιάς Σοβιετικής Ένωσης, θα γίνουν μάρτυρες φονικής επίθεσης μιας άγνωστης δύναμης από τον ουρανό, που απορροφώντας τα υπάρχοντα ηλεκτρικά πεδία, κονιορτοποιεί κάθε ζωντανή ύπαρξη...

Μέχρι που από τα πόσα εκατομμύρια Μοσχοβίτες, στον κρανίου τόπο, δεν θα παραμείνουν ζωντανοί παρά μόνο οι δύο νεαροί ταξιδιώτες, δύο ακόμη συμπατριώτισσες τους τουρίστριες και - ω της σύμπτωσης - ο τύπος που τους έκλεψε την πατέντα! Δίχως να έχουν την παραμικρή γνώση για το που πρέπει να κατευθυνθούν, αλλά και για το πως να αντιμετωπίσουν την αόρατη απειλή, οι πέντε φοβισμένοι σύντροφοι θα βρεθούν στο μέσον της Κόκκινης Πλατείας, περικυκλωμένοι από τον εξωγήινο εισβολέα. Ο βασικός σεναριακός σπινθήρας του The Darkest Hour στο κτίσιμο μιας περιπέτειας αγωνίας δεν είναι κακός, πέραν τούτου όμως δεν υπάρχει η παραμικρή βοήθεια από το σενάριο στον - επίσης ανέμπνευστο - σκηνοθέτη Chris Gorak για να ανεβάσει τα επίπεδα του σασπένς ψηλά. Αντιθέτως με τρόπο αφελή σε πολύ μεγάλο βαθμό, το θέμα ξεχνά να φωτίσει έστω για λίγο τους χαρακτήρες του, με συνέπεια από ένα σημείο και μετά να μην σε νοιάζει και ιδιαίτερα ποιος θα αφανιστεί και ποιος θα επιζήσει...

Για πες: Η φιλόδοξη παραγωγή εν κατακλείδι, πνίγεται στην ψευτο-τρισδιάστατη κοψιά της και στα καλοστημένα πλην κόπι πέιστ εφέ από εκείνες τις ασυναρτησίες των Nochnoy και Dnevnoy Dozor, που ένας Θεός ξέρει γιατί έκαναν τέτοια θραύση ειδικά στην πατρίδα τους, με πολλά εκατομμύρια εισιτήρια. Φτιάχνοντας διεθνώς, με τα ψέματα, όνομα σε εκείνον τον απίθανο Καζάκο Timur Bekmambetov - επίσης παραγωγό εδώ - που ακόμη δεν έχω κατανοήσει τι έχει προσφέρει στο σινεμά, για να χαίρει τέτοιας εκτιμήσεως...

Στις δικές μας αίθουσες, στις 19 Ιανουαρίου 2012 από την Odeon