Movies Ltd

του Jeff Nichols. Με τους Michael Shannon, Jessica Chastain, Shea Whigham

Φόβος κι Αδυναμία

του zerVo

Άτιμη παλιαρρώστια η σχιζοφρένεια. Όχι τόσο γι αυτόν που την περνάει, αφού στην ουσία δύσκολα καταλαβαίνει πως κάτι στραβό αρμενίζει στο μυαλό του, αλλά κυρίως για τους γύρω του, αφού την ίδια στιγμή που πείθονται σχεδόν από την αληθοφάνεια που εκείνος περιγράφει την απίθανη πραγματικότητα που βιώνει, άλλο τόσο γκρεμοτσακίζονται αντιλαμβανόμενοι πως ο άνθρωπος τους, πνευματικά έχει ολοκληρωτικά συντριβεί. Μια μοντέρνα πάθηση που το σινεμά έχει πολλάκις επιχειρήσει να προσεγγίσει σε κάθε της έκφανση, από την πλέον νοσηρή - όσο και σπάνια - στα αιματοβαμμένα σπλάτερ, έως και την πιο πραγματική, αληθινή και δραματική, όπως στην ανατριχιαστικά ανθρώπινη ιστορία που περιγράφει το Take Shelter.

Καλός άνθρωπος ο Κέρτις. Καλός κι εργατικός. Μοναδικό του μέλημα να βγάλει υγιής το μεροκάματο, ως εργοδηγός στα κομπρεσέρ, για να προσφέρει όσα μπορεί περισσότερα στην φαμίλια του, την αγαπημένη του σύζυγο και το βουβό κοριτσάκι τους. Ένας μύχιος έντονος φόβος, για την επερχόμενη έλευση ενός καταστροφικού τυφώνα, που θα σκορπίσει τον μαύρο σαν το κατράμι θάνατο στην φιλήσυχη κοινότητα, θα τον ωθήσει στην απόφαση να δώσει ότι έχει και δεν έχει, προκειμένου να τελειοποιήσει το καταφύγιο έκτακτης ανάγκης της αγροικίας, ώστε να προστατέψει όσο το δυνατόν καλύτερα την οικογένεια του.
Δεν θέλει και πολύ. Σε μια κλωστή κρέμεται η λογική, σε ένα σκοινί βαδίζει η διανοητική ισορροπία. Είναι ζήτημα αναισθησίας και ανοχής του εγκεφάλου να ορθώσει τις απαιτούμενες άμυνες στις προκλήσεις και να ανταποκριθεί στα κτυπήματα. Κι ο φουκαράς επαρχιώτης Κέρτις, δεν είναι τέτοιος χαρακτήρας. Ο πρώτος, ζωντανός, εφιάλτης, θα ξυπνήσει μέσα του τις φοβίες, για την έλευση του Αρμαγεδδώνα, που μέρα με την ημέρα θα τον καθίζουν ολοένα και πιο πολύ πάνω στα αναμμένα κάρβουνα: Δεν είναι δυνατόν να μην αντιδράσει στο πλησίασμα του Κακού. Είναι η στιγμή που σφυροκοπούν τον νου οι εμμονές, διαλύοντας τις όποιες αντιστάσεις και μπερδεύοντας τον ορθολογισμό, παρέα με τον τρόμο, μην τυχόν και η παράνοια που χρόνια πριν κτύπησε την λατρεμένη μητέρα, έχει κληρονομικό χαρακτήρα. Γόμα! Τίποτα στραβό δεν συμβαίνει, όλοι τριγύρω έχουν άδικο και θα την πατήσουν. Το προαίσθημα είναι πραγματικό!

Ως γεμάτη κοινωνικές αλληγορίες προσέγγιση της Dementia, η κινηματογραφική που προσφέρει ο Jeff Nichols είναι πέρα για πέρα αληθινή. Αυτό το σιγοβράσιμο που νιώθει το μυαλό όσο βυθίζεται στον σχιζοειδή ωκεανό, περνά πλάνο με το πλάνο στον θεατή, που συμπονά αποξαρχής τον αδύναμο αντι-ήρωα. Ταυτόχρονα όμως τον φοβάται κιόλας. Κι όσο η λαδερή οργή του ουρανού καταφτάνει και η ματιά του Κέρτις αγριεύει, τόσο νομίζει πως μεταλλάσσεται σε έναν καινούργιο Τζακ Τόρανς. Θρίλερ πια η υφή του φιλμ. Θρίλερ κλειστοφοβίας στο δίχως οξυγόνο υπόγειο, που θα ζήλευε και κείνος ο εξαφανισμένος Shyamalan. Και αν το φινάλε σε μπερδέψει, εκεί στο πλάι της γαλήνιας αμμουδιάς μην το πάρεις για αισιόδοξο. Τα πάντα έχουν τελειώσει πολύ πριν ξανανοίξει το λουκέτο...

Για πες: Αν υπάρχει ένας ηθοποιός σήμερα, που έχει τυποποιηθεί περισσότερο στην ίδια μανιέρα, είναι αυτός ο Michael Shannon. Πολύ εκφραστικός μεν, επαναλαμβανόμενος δε, στην υπόδυση του πανομοιότυπου με το Bug, το Revolutionary Road ή και το πολύ πρόσφατο Machine Gun Preacher, χαρακτήρα σε πνευματικό χάντικαπ. Έστω κι αν τα προσωποπαγή πλάνα αβαντάρουν την ερμηνεία του, το στοιχείο που την τονίζει ακόμη περισσότερο είναι η υποστήριξη της Jessica Chastain, που ξεδιπλώνει για πολλοστή φορά φέτος, το πολύπλευρο ταλέντο της, ως τραγική συμβία του. Ένα δυνατό υποκριτικό δέσιμο, που αν έπαιρνε περισσότερες βοήθειες από ένα πιο σφιχτό χρονικά σενάριο, πιθανόν να έφτανε πολύ μακριά στις επερχόμενες οσκαρικές υποψηφιότητες.

Στις δικές μας αίθουσες, στις 15 Δεκεμβρίου 2011 από την Odeon