Shark Night 3D

του David R. Ellis. Με τους Sara Paxton, Dustin Milligan, Chris Carmack, Katharine McPhee, Donal Logue


Τι? Έχει και Καρχαρίες?
του zerVo
Πριν από 35 χρόνια - 1975 ήταν - ένας όχι ιδιαίτερα έμπειρος, μα ανεκτίμητα ταλαντούχος σκηνοθέτης, κατάφερε να καθηλώσει το κοινό του, τόσο στο κάθισμα του σινεμά, όσο και στα θαλασσινά ρηχά, με μια ευφάνταστη φοβιστική δημιουργία, με θέμα τα τρομακτικά κι αιμοβόρα σαγόνια του φονικότερου κήτους. Ελλείψει πιθανότατα άλλων θεμάτων, η ανησυχία που προκαλεί το σκοτάδι του βυθού, επανέρχεται στην συλλογιστική των σεναριογράφων, αρχής γενομένης από πέρσι με την επιστροφή των Piranha και συνεχίζεται φέτος με την επάνοδο των ψαριών - δολοφόνων. Που μπορείς να τα αποκαλέσεις με όποιο όνομα θες δηλαδή, από γαύρο μέχρι ξιφία, γιατί ακόμη κι αν ο τίτλος διατυμπανίζει πως στους ανυποψίαστους επιτίθενται καρχαρίες, αν στα πλάνα του Shark Night δεις έστω έναν, μάλλον πρέπει να είσαι ο τυχερός σινεφίλ που κέρδισε το λαχείο...

Ένα σαββατοκύριακο ανεμελιάς περιμένει την πολυμελή παρέα των φίλων, που αποφασίζουν να ταξιδέψουν στο εξοχικό της μιας εξ αυτών, σε μια απόμερη παραλία στην λίμνης της Λουιζιάνα. Κι ενώ τα πάντα κυλούν παραδεισένια, μεταξύ κεφιού, άφθονης μπύρας και θαλάσσιου σκι, θα κάνει την εμφάνιση του, από το πουθενά ένας τεράστιος λευκός καρχαρίας, που θα βάψει την διασκέδαση της νεανικής κομπανίας με αίμα...

Φυσικά για να μπορέσει να κυλίσει η υπόθεση, ο θεατής είναι υποχρεωμένος να δεχτεί πως η περιοχή αστυνομεύεται από έναν μπεκρή ρέιντζερ, το σήμα των κινητών τηλεφώνων δεν πιάνει ούτε μισή γραμμή και η πλησιέστερη βοήθεια που μπορούν να ζητήσουν οι ανυποψίαστοι πιτσιρικάδες βρίσκεται τουλάχιστον μιάμιση ώρα μακριά με το κρις κραφτ. Τι κάνεις το λοιπόν εγκλωβισμένος στην άκρη του πουθενά με τα ανθρωποφάγα ζωάκια να σε περιτριγυρίζουν πεινασμένα? Αποφασίζεις να τα πολεμήσεις με την γροθιά και με το καμάκι, στηριζόμενος στις αθλητικές σου ικανότητες? Επιχειρείς να διασχίσεις ολάκερη πισίνα δεκάδων μιλίων με το ταχύπλοο τζετ σκι, επιπλέοντας στο πλάι των Matt Biondi σφυροκέφαλων? Ή μήπως σκέφτεσαι να ζητήσεις βοήθεια από τους redneck ντόπιους που - πιθανόν κάποτε να - είχαν αποτελέσει και το μεγάλο αμόρε της ζωής σου? Αν απαντήσεις το τρίτο και πιο λογικό, αιωνία η μνήμη, που λένε...

Για πες: Κι αυτό γιατί οι τύποι εκεί στον αμερικάνικο νότο, μη έχοντας τι άλλο να ασχοληθούν, αντί να πετάνε τις τάπες στα βαρέλια, φαντάστηκαν κάτι πιο μακάβριο - ίσως - και προσοδοφόρο για να τους περνά η ώρα. Το κακό είναι πως αυτή τους η αιματηρή ιδέα, μετατρέπεται σε φιλμική ιστορία που υποτίθεται θέλει να τρομάξει τους θεατές της, στην πραγματικότητα όμως το προσδοκόμενο αχ! εύκολα γίνεται χα! και το θρίλερ παίρνει την μορφή της κωμωδίας, όσο η ώρα κυλά. Ασύνταχτο, άδειο, κουτό, δίχως περιεχόμενο και υπόθεση, με ερμηνείες ερασιτεχνικού επιπέδου και χωρίς τα περιποιημένα γυμνά του Aza στα Πιράνχας, το πόνημα του πρώην στάντμαν και νυν σκηνοθέτη Ellis, αποτυγχάνει πλήρως να σταθεί ως μια αξιοπρεπής έστω περιπέτεια αγωνίας με θύτες τους σαρκοβόρους κροκόδειλους. Τι? Δεν είδες κροκόδειλους? Γιατί εγώ είδα κανέναν καρχαρία και δεν το θυμάμαι?






Στις δικές μας αίθουσες, στις 8 Δεκεμβρίου 2011 από την Audiovisual

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η δική σου κριτική