Πέντε χρόνια το καημένο, μ' έχεις αρραβωνιασμένο... Από τις τουλάχιστον αξιοπρεπέστερες περιπτώσεις αμερικάνικου Rom com φαντάζει η περίπτωση του The Five-Years Engagement, που εκ πρώτης τρειλερικής όψης μου μοιάζει ελαφρώς διαφορετικό από τις ρομαντζαδούρες του σωρού. Ίσως γιατί είμαι από εκείνους που είχαν βρει το Forgetting Sarah Marshall το λιγότερο διασκεδαστικό, με συνέπεια το όνομα του δημιουργού του Nicholas Stoller να μου δημιουργεί στο νου εξ ορισμού μια ρυθμική ευδιαθεσία. Άλλωστε και η sophomore κομεντί του, το Get Him To The Greek, ήταν από εκείνες που ξεχώρισαν για την πρωτοτυπία τους κατά την περσινή σεζόν. Το θέμα ξεκινά εκεί που τα άλλα σινερομάντζα σταματούν: Θέλεις να με παντρευτείς, ρωτά το παλικάρι την υποψήφια νυφούλα. Θέλω του απαντά και τα αρραβωνιάσματα λαμβάνουν χώρα μετά βαγιών και κλάδων. Μια πενταετία μετά, κάτι από δω, κάτι από κει και το ντουετάκι ακόμη παραμένει αστεφάνωτο, με το μέλλον να μην προδιαγράφεται ιδιαίτερα ενθαρρυντικό. Λες για φινάλε να μας κρύβουν κανένα πικρό αντίο? Αν και δεν το πολυπιστεύω, την απάντηση θα μάθουμε στο φλέγον ερώτημα στις 27 Απριλίου του 2012, όταν η (κάνει μπαμ από μακρυά) παραγωγή του Judd Apatow θα κάνει την επίσημη πρώτη της στα αμερικάνικα θέατρα.
Ένας ακόμη λόγος που βλέπω από θετική σκοπιά τον Πεντάχρονο Αρραβώνα, είναι η χημεία που μου βγάζει το καστ και πιο συγκεκριμένα ο συμπαθέστατος Jason Segel, που αφού ξεπέρασε επιτέλους την Σάρα Μάρσαλ του, πέφτει στην αγκαλιά της lovely and charming Βρετανιδούλας Emily Blunt, της φορά δακτυλίδι λόγου, αλλά για κουφέτα ούτε λόγος. Παρέα τους ο καταπληκτικός ρολίστας Rhys Ifans, η Alison Brie, ο Chris Pratt και ο Kevin Hart.
Στις δικές μας αίθουσες? Γούστο θα έχει, κάπου στην άνοιξη το προβλέπω...
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική