Αλλάζουμε?
του David Dobkin. Με τους Ryan Reynolds, Jason Bateman, Leslie Mann, Olivia Wilde, Alan Arkin
Λίγη σοβαρότητα παιδιά...
του zerVo
Εντάξει, υπάρχουν κάποιες στιγμές στην πορεία ενός επαγγελματία που η αξιοπρέπεια πρέπει να παίξει λίγο σημαντικότερο ρόλο από τον παρά στην τσέπη. Ειδικά αν μιλάμε και για καλλιτέχνη και δη ηθοποιό, που στο εφεξής θα τον βλέπεις και θα τον ξαναβλέπεις στο πανί, δεν θα σου είναι και τόσο ευχάριστο να τον θυμάσαι να τρώει την pooh του νηπίου του κατάμουτρα, όσο κι αν ήθελε να αναπαραστήσει την ταλαιπωρία ενός μωροπατέρα, στον καθ υπερβολή ρεαλισμό της. Τα τρανά παραδείγματα στην περίπτωση του Change-Up δεκάδες, που με στοιχειώδη σοβαρότητα και απαλοιφή των σιχαμερών ανεκδότων της λεκάνης, θα μπορούσε να σταθεί με αξιοπρέπεια τουλάχιστον, ως μπάντι κόμεντι...
Με ζωή που κυλά πάνω σε έναν διαρκή προγραμματισμό, τόσο εντός του σπιτιού, που τον περιμένει η αγαπημένη σύζυγος και τα τρία του παιδιά, όσο και στην εργασία του ως επιτυχημένος δικηγόρος, ο Ντέιβ, πάντοτε ονειρευόταν κάποια στιγμή να ξεφύγει για λίγο και να νιώσει ελεύθερος. Όπως ακριβώς συμβαίνει με τον κολλητό του, τον ρέμπελο Μιτς, έναν εκ πεποιθήσεως άεργο σεξομανή αλητάκο, που όποτε δεν πλευρίζει κάποιο πιπίνι, παριστάνει τον πρωταγωνιστή σοφτ πορνό ταινιών...Μάντεψε: Βαριεστημένοι εκατέρωθεν από τον βίο που διάγουν, ο ένας του φαμελιάρη κι ο άλλος του γκομενιάρη, θα κάνουν την ευχή - εν μέσω ούρησης (!!!) στα νερά εναλλακτικής Φοντάνα ντι Τρέβι - να αντιπαραβάλουν ρόλους! Όπερ και εγένετο το θάμα και ο μέχρι πρότινος τεμπέλης, πρέπει να μάθει να αλλάζει πάνες στα δίδυμα, να χαϊδεύει το γυναικάκι του, αλλά και να κλείνει επικερδείς συμφωνίες για την φίρμα του, ενώ αντίθετα ο οικογενειάρχης έχει πια τον άπλετο χρόνο να κόβει βόλτες αμέριμνος, δίχως να ακολουθεί πιστά τα πρωτόκολλα. Φυσικά αυτό το σεναριακό πλάνο, δεν είναι κάτι το πρωτότυπο, αφού μέχρι τώρα το έχουμε δει να πραγματοποιείται τόσο με τις εναλλαγές από μεγάλο σε μικρό ή από άντρα σε γυναίκα. Αυτό που δεν είχαμε δει, σε αυτή την φιλμική μεταφυσική σχέση, είναι η εμμονή στο χιούμορ του καμπινέ, που διαλύει οποιoδήποτε κέφι πιθανόν έχεις να παρακολουθήσεις το κωμωδιάκι, το οποίο σε πλησιάζει με τις δάφνες του σκηνοθέτη των Γαμομπελάδων και των παραγωγών του Hangover.
Για πες: Η γνώμη μου για τον Bateman - μέχρι χθες - ήταν πως πρόκειται για έναν κωμικό κάποιων ικανοτήτων (βλέπε Horrible Bosses) που μπορεί να παίξει εξίσου εύκολα τον σοβαρό ρολίστα (βλέπε και Up In The Air). Από την άλλη μεριά η άποψη μου για τον Reynolds είναι σαφώς χειρότερη, άσχετα αν με εξέπληξε θετικότατα στο εξαιρετικό Buried. Ε, από απόψε αμφότεροι κατέβηκαν πολλά σκαλοπάτια στην εκτίμηση μου, με την συμμετοχή τους σε αυτή την σαχλαμάρα. Που ως μοναδικό κέρδος μου αφήνει την φαντασίωση για το πως πρέπει να είναι οι σωστές αναλογίες μιας συζύγου με τρία παιδιά (η κυρία Apatow, Leslie Mann είναι αυτή) αλλά και της υποδειγματικής γραμματέως, ειδικά αν φέρει την μορφή της αγγελικής Olivia Wilde. Αν και όταν κάποιος μου σφύριξε πως τα αριστουργηματικά μεμέ τους είναι φτιαγμένα στο κομπιουτεράκι, μου χάλασε κάπως το ονειράκι...
Στις δικές μας αίθουσες, στις 15 Δεκεμβρίου 2011 από την UIP
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική