Movies Ltd

Αν για κάτι με είχε πείσει μέχρι τα τώρα η αμερικάνικη - ανάλαφρη - κινηματογραφία, είναι για το γεγονός πως οι Γιάνκηδες ζουν και αναπνέουν για την ημέρα που βαδίζοντας με τον / την αγαπημένο / η τους προς το Ιερό του ναού, θα δώσουν υποσχέσεις κι όρκους πίστης, για μια ολόκληρη ζωή προς το έτερον ήμισυ τους. Κάτι έχει αλλάξει εσχάτως, όμως και το κατανόησα όταν φιλμάκια, κατά βάση ανεξάρτητης παραγωγής - Rachel Getting Married, Margot At The Wedding - εστίασαν στο πως οι στενότεροι των προσκεκλημένων, δύνανται με την δικαιολογία που τους δίνουν οι νευρώσεις τους να κάνουν την τελετή μπάχαλο, μην κρατώντας, όπως πολλάκις συμβαίνει για παράδειγμα στα μέρη μας, ούτε τα προσχήματα για χάρη των νεόνυμφων. Είπαμε fellow americans ψυχανάλυση - ψυχανάλυση, μα μέχρι ενός ορίου κι εσείς μάλλον το παραξηλώσατε.

Προκειμένου να παραστεί στους γάμους του μεγάλου της γιου, βλασταριού από τον προηγούμενο, διαλυμένο από χρόνια γάμο της, η Λιν θα ταξιδέψει μαζί με τα άλλα τρία παιδιά της στην γενέτειρα της, εκεί που θα λάβει χώρα το μυστήριο. Το ερωτηματικό που βασανίζει διαρκώς το μυαλό της είναι αν ο γαμπρός θα επιλέξει εκείνη - την πραγματική του μάνα - ως αυτή που θα τον παραδώσει στην νύφη ή την (μισητή της) μητριά του, που όμως τον μεγάλωσε. Μην αφήνοντας ταυτόχρονα χώρο στην σκέψη της, για τα ζητήματα που ταλανίζουν την σκέψη των υπόλοιπων τέκνων της, αλλά και τα εμφανή προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζει ο παρατημένος από την ζωή πατέρας της.

Μα ούτε ένας? Ούτε ένας λογικός, πραγματικός και εντέλει ανθρώπινος να μην υπάρχει σε αυτή την φαμίλια? Ο (βλάμμένος) έφηβος της ομάδας δεν έχει αφήσει φάρμακο για φάρμακο του παππού, που να μην έχει δοκιμάσει, προκειμένου οι ουσίες του να τον στείλουν, έστω για λίγο στον παράδεισο. Η (βλαμμένη) κόρη, κοντεύει να καταντήσει λείψανο από την αφαγία, κι όμως μέσα της πιστεύει πως είναι ότι πιο υπέρβαρο κυκλοφορεί στην γη. Ο (βλαμμένος) Βενιαμίν, γυρνοβολά με μια κάμερα στο χέρι διαρκώς, μην τυχόν και χάσει λάιβ το μακάμπρ στιγμιότυπο του Σαββατοκύριακου. Η (βλαμμένη) γιαγιά, δεν έχει χαμογελάσει ακόμη που το δυο φορές παιδί της στεφανώνεται, κρατώντας διαρκώς - αναίτια - μούτρα στην κόρη της, στάση που τηρούν εξίσου οι άλλες δύο (αναλόγου βλαμμενότητας) πολυλογούδες θυγατέρες της. Την οικογένεια βλαμμένων ολοκληρώνει ο πατήρ του μελλονύμφου, που ενώ κατάλαβε τι νούμερο γυναίκα του έλαχε την πρώτη φορά, αντί να την κοπανήσει για Αλάσκα και ακόμη παραπέρα, πήγε και παντρεύτηκε μια άλλη, φτιαγμένη καθ εικόνα και κατ ομοίωση της! Κι όλα αυτά λαμβάνουν χώρα σε ένα δίωρο που κυλά τόσο αργά, σχεδόν μαχαιρωτικά, που στο φινάλε δεν πιστεύεις πως κατέστρεψες εκατόν είκοσι λεπτά ζωής, έτσι, για το τίποτα...