Ο Άγγελος του Πάθους

του Mitch Glazer. Με τους Mickey Rourke, Megan Fox, Kelly Lynch, Rhys Ifans, Bill Murray


Τα Φτερά του...Έρωτα
του zerVo
Υπόθεση εργασίας, ελαφρώς μακαβριούλα: Έχεις ολοκληρώσει την πορεία σου στον μάταιο τούτο κόσμο και λίγο πριν το πέρασμα σου στον επόμενο, κάνεις προσευχή στον καλό Θεό, αφού εκτιμήσει πως υπήρξες ένας καλός άνθρωπος, να σου στείλει έναν άγγελο του, ώστε να σε ταξιδέψει στον Παράδεισο. Ει δυνατόν εύχεσαι ο ασπροφορεμένος φτερωτός χερουβείμ να φέρει την μορφή μιας ονειρώδους ύπαρξης, ενός πλάσματος εκτός πραγματικότητας, εχμ, ας πούμε της κούκλας Megan Fox. Διερωτώμαι τώρα. Αν το αποτέλεσμα του make a wish, λάβει χώρα κατά το δοκούν, και η κορμάρα σε ταξιδέψει στα ουράνια, θα είσαι ευτυχής που πλέον είσαι μακαρίτης?

Ξεπεσμένος τρομπετίστας σε καμπαρέ, με πρεζονικές τάσεις, αφού γλυτώσει από του χάρου τα δόντια, όταν το συμβόλαιο θανάτου του παραμείνει ανεκτέλεστο, έχοντας διανύσει την μισή έρημο, θα βρει απάγκιο σε ένα μυστηριώδες τσίρκο που είναι φτιαγμένο στο μέσον του πουθενά. Δίχως δυνάμεις και ανήμπορος να κατανοήσει τι ακριβώς συμβαίνει, θα ζητήσει την βοήθεια της Λίλυ, μιας μοναχικής πανέμορφης σόου γούμαν του περιπλανώμενου θιάσου, που εγκλωβισμένη στις προσταγές του αφεντικού της, παρουσιάζει καθημερινά το μοναδικής σπανιότητας πρόγραμμα της. Είναι η φτερωτή γυναίκα!

Τα υπόλοιπα φυσικά είναι λογική εξέλιξη της ιστορίας. Ο Τσοκολάτας Καρνέισον κλέβει το κορίτσι, απελευθερώνοντας το από την πολύχρωμη φυλακή του, προσθέτοντας έτσι έναν ακόμη διώκτη στο κατόπι του, λες και δεν είχε καμιά ντουζίνα νοματαίους να τον κυνηγούν και δρόμο παίρνει δρόμο αφήνει, μέχρι να βρει τον τόπο που θα το κάνει να νιώσει ασφάλεια. Φυσικά μέχρι να συμβεί αυτό, όλοι οι μαφιόζοι των μεσοδυτικών πολιτειών έχουν πληροφορηθεί πως ο loner με την πουλάδα του κυκλοφορούν απροστάτευτοι στους long and winding roads και νάσου κι εκείνοι από πίσω, μπας και καταφέρουν να κάνουν δικό τους το σπάνιο είδος. Αγωνία! Θα τα καταφέρει άραγε ο μια φορά κι έναν καιρό θρυλικός μουσικός να πετύχει τον σκοπό του και συνάμα να λυτρώσει την ψυχή του, από όσα δεινά της έχει προκαλέσει?

Για πες: Πέρα από τους ηρωικούς αστεϊσμούς, βρισκόμαστε μπροστά σε ένα από τα πιο καλοτραβηγμένα κινηματογραφικά ανέκδοτα της χρονιάς. Κάποιος Mitch Glazer - που κάποτε είχε γράψει το σενάριο των Μεγάλων Προσδοκιών, κάποιου Alfonso Cuaron - πραγματώνει σκηνοθετικά τις αρλούμπες που μερικές βραδιές στοίχειωσαν τον ύπνο του και προσφέρει μια άλικη μπερδεμένη θολούρα, που δεν θα σου δώσει την ευκαιρία να κατανοήσεις και πολλά από όσα λέει. Το κρίμα δεν είναι που ρεζιλεύεται once again ο Rourke, αφού εύκολα με μια πλαστική προσώπου ακόμη, μπορεί να υποστηρίξει πως δεν είναι αυτός. Ούτε που ο καλός μου Bill Murray εκθρονίζει τον Cage από την κορυφή του τοπ της χειρότερης καούκας της σεζόν. Αλλά εκείνη την Αφροδίτη με τις πράσινες ματάρες και τα υπέροχα χείλια - δεν μιλάω για την Kelly Lynch, που ακόμη στα 60 της στριπτίζ θα κάνει - που έχει όλο το μέλλον μπροστά της, γιατί μου την τραυματίσατε, αφού της τριτώσατε το κακό, στην μετά-Transformers καριέρα της?






Στις δικές μας αίθουσες, την 1η Δεκεμβρίου 2011 από την Audiovisual

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η δική σου κριτική