Movies Ltd

Ούτε κι εγώ δεν μπορώ να φανταστώ με πόσα "μπορεί" στο μυαλό βγήκα από την αίθουσα, από αυτή την μυθολογική καταγραφή της λονδρέζικης πραγματικότητας, στα χρόνια της τελευταίας των Τυδώρ. Μπορεί η πιο κινηματογραφημένη βασίλισσα της Γηραιάς Αλβιόνας, η αποκαλούμενη μέχρι και Παρθένος, λόγω της γνώριμης στην Αυλή, αποχής από οποιαδήποτε ερωτική περίπτυξη, να μην ήταν παρά μια κοινή τεκνατζού? Μπορεί ο διασημότερος συγγραφέας της δυτικής λογοτεχνίας, να απεικονίζεται ως άπληστος μέθυσος κανάγιας? Μπορεί η ιστορική εξέλιξη ολάκερου Ηνωμένου Βασιλείου, να έχει διαγραφεί από την συμπλεγματική στάση ενός κρυψίνου ευγενή? Μπορεί εκείνος ο λίγδης, λέτσος και βρωμύλος που πρωτογνωρίσαμε στο Notting Hill, να είναι ένας τόσο εκφραστικός θεατρικός ερμηνευτής? Μπορεί - τέλος - αυτός που έχει αφανίσει την υφήλιο στο πανί τρισάκις, να προσφέρει φιλμ εποχής, καμιά δεκαριά φορές πιο πλήρες κι εντυπωσιακό, από τις τριτάντζες που ο Smaragdis (αυτο)αποκαλεί υπερπαραγωγές? Μάλλον, μπορεί...

Στην Αγγλία των τελών του 16ου αιώνα, ο Κόμης Ντε Βερ, φημισμένος αριστοκράτης, με απεριόριστη ικανότητα στην συγγραφή δραματικών και κωμικών θεατρικών έργων και ποιημάτων, αποφασισμένος να μην διακυβεύσει τον τίτλο του, θα αποφασίσει να δώσει τα χειρόγραφα του σε περιπλανώμενο γραφιά, ώστε να τα χρησιμοποιήσει ανεβάζοντας τα ως δικά του, στα δημοφιλή θέατρα της πόλης. Από παρανόηση και απόντος εκείνου που θα αποδεχτεί το θερμότατο χειροκρότημα του κοινού, μπροστά στο πλήθος θα εμφανιστεί ως εμπνευστής τους, ένας αποτυχημένος ηθοποιός και στυγνός τσαρλατάνος με το όνομα Ουίλιαμ Σέξπιρ...

Και με αυτή την ανατρεπτική διάθεση, για όλα όσα ιστορικά μπορεί να γνωρίζεις, για πρόσωπα που έχουν καταγράψει τεράστια διαδρομή στο γίγνεσθαι του Ηνωμένου Βασιλείου και με γνώμονα την κωμικοτραγική χροιά της γραφής του αξεπέραστου λογοτέχνη, ξετυλίγεται στην οθόνη ένα γοητευτικότατο παραμύθι, που δεδομένα στο μυαλό σου θα σπείρει την αμφισβήτηση. Το ζήτημα είναι πως η σπίθα της αμφιβολίας, όπως την διατρανώνει στο ίντρο του ο αφηγητής - ειρωνικά, ένας από τους πιο σταμπαρισμένους σεξπιρικούς ηθοποιούς της γενιάς του, ο Derek Jacobi - δεν είναι τόσο ισχυρή για να ανάψει καμιά θεόρατη φλόγα, στεκούμενη απλά και μόνο στο γεγονός (?) πως δεν έχει βρεθεί ακόμη έγγραφο με τον γραφικό χαρακτήρα του δημιουργού του Άμλετ, του Μάκβεθ και του Βασιλιά Ληρ. Έστω κι έτσι όμως, κινούμενο σε δύο παράλληλες χρονικές τροχιές, με απόσταση μεταξύ τους περίπου σαράντα χρόνια, το Anonymous προτείνει μια εναλλακτική απόδοση της αλήθειας, πασπαλισμένη με πιπεράτες ίντριγκες και αιματηρές δολοπλοκίες, που κρατά το μάτι του θεατή σε εγρήγορση, μέχρι το φινάλε. Ένσταση μου, το παρατράβηγμα του χαρακτήρα του Σέξπιρ, σε μια μαφιόζα περσόνα, που αγγίζει τα όρια του μηνύσιμου.