Movies Ltd

του Rodrigo García. Με τους Glenn Close, Jonathan Rhys Meyers, Mia Wasikowska, Aaron Johnson, Brendan Gleeson, Brenda Fricker, Janet McTeer

Glenn Nobbs

του gaRis (@takisgaris)

Ή αλλιώς η ολική επαναφορά της υπέροχης Glenn Close, μετά από εικοσαετή+ σιωπηλή εξορία (Reversal of Fortune) στο περιθώριο ενός Hollywood, που προτιμά τις ηρωίδες του κατά κόρον νεαρές και ζουμπουρλούδικες. Έπρεπε να επιστρέψει νοερά στα 1982, όταν είχε βραβευτεί για τον ίδιο ρόλο με το Obie Award, στην off-Broadway παραγωγή του θεατρικού “The Singular Life of Albert Nobbs”, υπογεγραμμένο με την πένα του ιρλανδού George Moore. Στην κινηματογραφική μεταφορά της ιστορίας, η Glenn συμμετέχει στο προσαρμοσμένο σενάριο, καθώς και στην παραγωγή. Το προσωπικό στοίχημα στην πλέον γενναία του μορφή.

Ο Albert Nobbs είναι ένας ιδιαίτερα συνεσταλμένος μπάτλερ χωρίς προσωπική ζωή που εργάζεται σε ένα ακριβό δουβλινέζικο ξενοδοχείο, στην ιδιαίτερα αυταρχική για τις γυναίκες Ιρλανδία του 19ου αιώνα. Με ιδιαίτερη προσήλωση μαζεύει και τις πενταροδεκάρες του για να ανοίξει ένα μαγαζάκι που θα τον βγάλει από τη μιζέρια, όσο κι από την αφόρητα δύσκολη θέση που έχει περιέλθει προσπαθώντας να επιβιώσει με ψεύτικη ταυτότητα: Ο Albert είναι γυναίκα.

Εμφανισιακά ο σωσίας του Robin Williams, ως χαρακτήρας πολύ κοντά στον μπάτλερ Anthony Hopkins στο εμβληματικό του είδους Remains of the Day. Μέσα στην αγωνιώδη της καθημερινότητα, η Albert θα προσπαθήσει με κάθε (έντιμο) τρόπο να πείσει την νεαρή τσαχπινούλα υπηρέτρια- συνάδελφο (η αφοπλιστική Mia Wasikowska του Jane Eyre) έστω κι αν η καρδιά της τελευταίας χτυπά δυνατά για τον νεοαφιχθέντα στη δουλειά εργατάκο Joe (Aaron Johnson) ο οποίος τη σπρώχνει άθελά της στον Albert για να του φάει τα λεφτά και να φύγουν για Αμερική. H άφιξη της / του Hubert (το πιάσατε το gender υπονοούμενο, παίζει η θαυμάσια αγγλίδα θεατρική ηθοποιός Janet McTeer, που θέτει υποψηφιότητα για β’ γυναικείο ρόλο) θα δώσει στην Albert άλλη οπτική στο δράμα της, στο οποίο όμως δε φαίνεται να βρίσκει τη λύση.

Ο Rodrigo Garcia θα μείνει στην ιστορία ως ο γιος του μεγάλου συγγραφέα Gabriel Garcia Marques. Έχει ξανασκηνοθετήσει την Close στο φεμινιστικό δράμα Nine Lives στα 2005. Εδώ δείχνει να στρώνει εντυπωσιακά το τραπέζι των σε πλήρη ασφυξία γυναικείων ψυχών, κυριολεκτικά μέσα στα ανδρικά ρούχα της κεντρικής ηρωίδας του, όμως στη συνέχεια ο ρυθμός χάνεται σε δευτερεύοντες χαρακτήρες κι άτολμες τηλεοπτικίζουσες διαπλοκές. Η low key εικονογράφηση και το ανεπαίσθητο score (ενώ αντίθετα το τραγούδι τίτλων τέλους Lay Υour Head Down, με την ξεχασμένη Sinead O’ Connor, πλασάρεται ιδιαιτέρως oscarικά) δείχνουν να αντιπαλεύουν την τιτάνια ερμηνευτική προσπάθεια της Close, να γεννήσει χωρίς καμιά εκφραστική υπερβολή έναν αλησμόνητο χαρακτήρα.

Όταν για λίγο αντικρίζουμε απελευθερωμένη την Albert να τρέχει στην παραλία με γυναικεία ρούχα έπειτα από 30 χρόνια αυτο-θανάτωσης του φύλου της, αντιλαμβανόμαστε το θαύμα της μεταμόρφωσης. Δε βλέπω καμιά αντίπαλο στην ακόμη και σήμερα μη αναγνωρισμένη oscarικά Glenn, ει μη μόνο το ιερό τέρας Meryl Streep που επιχειρεί την απόλυτη ταυτοπροσωπία ως Margaret Thatcher. Αμφότερες, εδώ καταφανέστερα η Close, δεν υποστηρίζονται ικανοποιητικά από τους σκηνοθέτες τους. Κι αν σε αυτή την τρυφερή ταινία, σε μια συντριπτικά σιωπηλή έκβαση, πλήρη συγκίνησης, η Albert δε βρίσκει λιμάνι στη γυναικεία χειραφέτησή της, στην 86η Απονομή θα φωνάξω δυνατά το όνομά της. Είθε ο θείος Oscar να με ακούσει.

Στις δικές μας αίθουσες στις 9 Φεβρουαρίου 2012 από την Seven