Movies Ltd

Κατά συντριπτικό ποσοστό οι διεκδικήσεις της εργατιάς, για καλύτερο μεροκάματο, βελτιωμένες συνθήκες εργασίας, περισσότερα ασφαλιστικά δικαιώματα, στην κινηματογραφική τους έκφανση είναι συνδεδεμένες με βαριά κοινωνικά σενάρια - λογικό - που στις καλύτερες των περιπτώσεων οδηγούν και τους συντελεστές τους σε διεθνείς φεστιβαλικές βραβεύσεις. Θα μπορούσε ποτέ μια περίπτωση επανάστασης της εργατικής τάξης να δοθεί μέσα από ένα θέμα απόλυτα χιουμοριστικό, κεφάτο, διασκεδαστικό, που να σου αποδίδει μέσες άκρες τα ίδια νοήματα, με πολύ γλαφυρότερο του γνώριμα μουντού, τρόπο? Ε, το Tower Heist τουλάχιστον το προσπάθησε και σε κάποια σημεία του, μάλλον, τα κατάφερε...

Οι συνταξιοδοτικές οικονομίες μιας ζωής, για τους εργαζόμενους στο κτίριο πολυτελών κατοικιών της Νέας Υόρκης, έγιναν από την μια στιγμή στην άλλη, φύλλο και φτερό, όταν ο βετεράνος άσος του χρηματοοικονομικού τζόγου, τις απώλεσε επίτηδες, προς ίδιον όφελος. Ευρισκόμενοι μπροστά στον κίνδυνο να χάσουν όλη τους την περιουσία, κάτω από την παρότρυνση του εργασιομανή υπευθύνου ασφαλείας του ουρανοξύστη, θα συντάξουν μια ομάδα ερασιτεχνών λωποδυτών, προκειμένου να ξαφρίσουν τα 20 εκατομμύρια δολάρια εκείνου που στεγνά τους λήστεψε, εκτιμώντας πως τα έχει κρυμμένα στο σουπερλούξ ρετιρέ του Πύργου.

Σαν να λέμε δηλαδή πως έχουμε μια περίπτωση Ocean's 11, με την μόνη διαφορά πως ο δηλωμένος εχθρός δεν είναι καμία τράπεζα, κανένας καζινάρχης, κανένα Φορτ Νοξ, αλλά το πάντα εκμεταλλευτικό κεφάλαιο, που μονίμως έχει το πάνω χέρι και οι αδικίες που προκαλεί στους αδυνάμους, χάρη στα παραθυράκια του νόμου εύκολα παρακάμπτονται. Με την μόνη διαφορά πως η νομοτυπία επί του παρόντος, λογαριάζει δίχως την οργή των αγανακτισμένων που θα απαιτήσουν τα λεφτά τους πίσω, ακολουθώντας την ίδια παράνομη μέθοδο, δίχως όμως το παραμικρό προκάλυμμα. Το φιλμ, αυτή την αλληγορική, όσο και πολύ σοβαρή θεματική, την κτίζει πάνω σε κωμικούς χαρακτήρες, που δεν διαφέρουν ιδιαίτερα από εκείνους της καθημερινότητας. Το πολυεθνικό παζλ των μεροκαματιάρηδων στο The Tower, αποτελείται από άτομα που η οικονομική τους αβεβαιότητα παίζει σε πρώτο πλάνο διαρκώς: Ο αδέκαρος υποψήφιος πατέρας, ο λατίνος μετανάστης που ζητάει μια ποιοτικότερη εργασία από το να ψήνει διαρκώς χάμπουργκερ, η μαύρη καμαριέρα που από στιγμή σε στιγμή λήγει η άδεια παραμονής της, ο θυρωρός που επί τριάντα χρόνια ανοίγει πόρτες, που οι πλούσιοι δεν μπαίνουν καν στο κόπο να σπρώξουν...