Δωμάτιο Στη Ρώμη
του Julio Medem. Με τους Elena Anaya, Natasha Yarovenko, Enrico Lo Verso
Πλακό...στρωτη Σχέση
του zerVo
Ώριμη Σπανιόλα με φανελάκι αθλητικό και πουκάμισο καρό του υδραυλικού, μετά από μια βραδιά κεφιού στα κλαμπάκια της Ρώμης, παρασύρει απίστευτης κορμοστασιάς Ρωσίδα τουρίστρια για ένα ακόμη ποτό, στο μικροσκοπικό δωμάτιο του ξενοδοχείου της, στο πλάι του Τίβερη. Μετά από λίγες ώρες οργασμού, πάθους, εκτόνωσης και (άλλοτε αληθινών, άλλοτε παραμυθένιων) εξομολογήσεων, οι δυο μέχρι πρότινος άγνωστες, θα πιστέψουν πως έχουν ζήσει τον απόλυτο έρωτα της ζωής τους...
Αρχικά θα πρέπει να επιβεβαιώσω πως η Αιώνια Πόλη - και πιο συγκεκριμένα το ιστορικό της κέντρο, με τα στενά δρομάκια, τα πλακόστρωτα και τα καλοδιατηρημένα σε σχέση με την ηλικία τους κτίρια - την έχει αυτή την ικανότητα, να προκαλεί μια έντονη ερωτική προδιάθεση στον επισκέπτη της. Πόσο μάλλον, όταν το αποτελούμενο από ιδίου φύλου άτομα, ζευγαράκι, δεν χρειάζεται κανέναν ιδιαίτερο σπινθήρα για να τυλιχθεί στις φλόγες μιας παθιασμένης λίμπιντο. Όμως, από που μέχρι που, αυτός ο όμορφα και καλλιτεχνικά δομημένος χορός των δύο νυμφών, στην καμαρούλα μια σταλιά δύο επί τρία, μπορεί να αποτελέσει μια ολοκληρωμένη κινηματογραφική πρόταση? Πουθενά να συμπληρώσω. Οι δύο γυναίκες, πέρα από κάποια περιστατικά που έχουν βιώσει - και που ο θεατής δεν μπορεί να διακρίνει με σαφήνεια αν είναι πραγματικά, ή ανήκουν στην σφαίρα της φαντασίας τους - και στην διαλεκτική τους συμπεριφορά, προσπαθούν δίχως επιτυχία να δημιουργήσουν μια βάση χαρακτήρων, δεν πείθουν πως αυτό που ένιωσαν μια φλογερή νύχτα στην ιταλική πρωτεύουσα, ήταν κάτι περισσότερο από ένα ακραίο one night stand...Για πες: Για το ηδονοβλεπτικό μάτι του παρατηρητή βέβαια, ούτε λόγος να γίνεται, αφού τουλάχιστον το ένα σκέλος του ντουέτου, η Ουκρανή Natasha Yarovenko, είναι ένα πραγματικό θαύμα της φύσης, σε τέτοιο βαθμό που αν προσωπικά βρισκόμουν στην θέση της (μόνο το μόριο της λείπει) Elena Anaya, θα είχα βγάλει ήδη one way ticket για τα μέρη του Βόλγα και θα'χα πάρει την ρώσικη υπηκοότητα δίχως δεύτερη σκέψη. Ατυχώς όμως δεν είμαι, τόσο για μένα, όσο και για το δίμετρο Ρωσιδάκι, που σε μια τέτοια περίπτωση θα γινόταν πραγματικά θηλυκό κι όχι με την πλάγια μέθοδο, που προσπαθεί επί ματαίω να με πείσει ο Medem κι έτσι η μόνη ανάμνηση που θα μου μείνει από το ζεστό Room In Rome, θα είναι ένα δίωρο σχεδόν βίντεο κλιπ λεσβιακών αγκαλιών και χαϊδεμάτων, που δεν φτάνει ούτε τις χειρότερες στιγμές του Zalman King. Α και ότι οι Ιταλιάνοι, αν κρίνω από τον μαριονέτο εκπρόσωπο τους, δεν θυμίζουν - ούτε για πλάκα - Έλληνες
Στις δικές μας αίθουσες, 15 Σεπτεμβρίου 2011 από την Spentzos
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική