Movies Ltd

Έχει μια ιδιαίτερη γοητεία η συλλογιστική, πως όσο πηγαίνει προς τα πίσω χρονικά και χώνει την μύτη του σε σκοτεινά μυστικά, η περίπτωση του Paranormal Activity, μέχρι που μπορεί να φτάσει. Αν και εφόσον φυσικά τα δολάρια πέφτουν ακόμη βροχή στα ταμεία της έχουσας την εκμετάλλευση της ιδέας, Paramount και η νεολαία δεν δυσανασχετήσει. Και ας πούμε ότι για το επόμενο prequel - το τρίτο δηλαδή - μπορώ να διανοηθώ έναν αλαφροΐσκιωτο Γιάνκη, να κρύβει σε γωνιές και βεράντες, εκείνες τις δύσχρηστες Super 8, ώστε να καλύψει την δραστηριότητα της νύχτας στο στοιχειωμένο σπίτι. Μετά όμως, που θα το πάμε? Σε εκείνες τις μηχανές βουβής ασπρόμαυρης λήψης των αδελφών Lumiere που λειτουργούσαν με το μανιβελάκι? Στα σοβαρά τώρα, παρατράβηξε το αστείο και κάποιος πρέπει να του βάλει στοπ, αλλιώς την άλλη φορά τα γέλια (της πλατείας) θα είναι ασυγκρίτως περισσότερα από τις ανύπαρκτες ανατριχίλες...

Τριαντάρα μαμά με τις δύο μικρής ηλικίας κόρες της, την Κρίστι και την Κέιτι, επιχειρεί ένα καινούργιο ξεκίνημα στην ζωή της, μετακομίζοντας σε ένα άνετο διώροφο στα προάστια του Λος Άντζελες. Από τις πρώτες στιγμές στο νέο τους σπίτι, όλοι θα αντιληφθούν περίεργους θορύβους και αόρατα βήματα να λαμβάνουν χώρα κατά την διάρκεια της βραδινής ηρεμίας, δίχως όμως κανείς να μπορεί να δώσει εξήγηση στα μυστηριώδη φαινόμενα. Ευτυχώς για την Τζούλι, ο μνηστήρας της, που κυριολεκτικά την λατρεύει, όπως και τα παιδιά της, είναι εικονολήπτης γάμων και στήνοντας τις κάμερες της τεράστιας συλλογής του, κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να την καθημερινότητα της φαμίλιας νυχθημερόν, θα προσπαθήσει να εντοπίσει μέσα από τα πολύωρα πλάνα, τι ακριβώς συμβαίνει...

Κι αν τα ονόματα των μικρών κοριτσιών λένε κάτι, είναι γιατί πρόκειται για τις ίδιες κοπέλες, που τις μεταφυσικές φοβίες τους παρακολουθήσαμε σε μεγαλύτερη ηλικία, στο εμπνευσμένο πρώτο και το σχεδόν αντιγραφικό δεύτερο episode, όπερ σημαίνει πως η ιστορία είναι τοποθετημένη πίσω στα 1988, άρα πρέπει να πειστούμε πως κάποιος σκάβει όλο και πιο βαθιά στο παρελθόν, για να εντοπίσει την ρίζα του κακού. Το ύφος του Part 3 είναι πανομοιότυπο με εκείνο των προκατόχων του, δηλαδή τραβηγμένο στα αλήθεια footage, που πιθανότατα κάποιος εντόπισε και μας το προσφέρει μονταρισμένο και πακεταρισμένο ως μια 80λεπτη συρραφή των best of στιγμών του δεκαημέρου, που συγκλόνισε συθέμελα την ύπαρξη της ανυποψίαστης οικογένειας. Βεβαίως το σενάριο ζητά εξ ορισμού την βοήθεια του θεατή, ώστε να καλυφτούν οι μπόλικες τρύπες, που ανοίγουν σε συσχετισμό με την μετέπειτα πλοκή, δίχως όμως αυτό να είναι και το αρνητικότερο στοιχείο του τρίτου Paranormal.