Ελλάντα φύγκει εβρό, πάλι ντρακμές τάρτουν... Ποτέ μου δεν έκρυψα πως το σκηνοθετικό ύφος του Κώστα Καπάκα είναι από τα αγαπημένα μου, συνεπώς και οι δύο ταινίες μεγάλου μήκους που έχει προσφέρει, δηλαδή το Peppermint και η Uranya, εκτός του ότι κατέχουν ιδιαίτερη θέση στην ελληνόφωνη ταινιοθήκη μου, είναι κι από τις πιο πολυπαιγμένες. Καλώς ή κακώς δεν συμφωνούν όλοι με αυτή την νοσταλγική τάση του Ροδίτη δημιουργού, σχόλια που προφανώς έπαιξαν τον ρόλο τους στην συλλογιστική του κι έτσι στο τρίτο του βήμα ο Καπάκας, αποφασίζει να ασχοληθεί με ένα εντελώς διαφορετικό στυλ, προσφέροντας την σύγχρονη κοινωνική road movie, Magic Hour, που δεν πραγματεύεται στοιχεία του παρελθόντος των ηρώων του, αλλά κινείται χρονικά στο δύσκολο για την ελληνική πραγματικότητα γίγνεσθαι. Σε αυτό το παρακμιακό σκηνικό, ένας αποτυχημένος κινηματογραφιστής, που έχει μπει μέσα οικονομικά χάρη στο πανάκριβο - όπως αποδεικνύεται - χόμπι του, συναντά έναν τυπικό φουκαρά της καθημερινότητας, που σε μια και μόνο στιγμή, έχασε βιος, δουλειά και (άπιστη) σύζυγο. Οι δυο τους θα ξεκινήσουν ένα Jarmuschικό ταξίδι στην ελληνική περιφέρεια, με όχημα τους μια παλιά νεκροφόρα, προς αναζήτηση του πραγματικού ψυχικού τους κόσμου...




Για να πω την αλήθεια, όχι και λίγα από τα πλάνα του τρέιλερ, ενός έργου που ακόμη δεν έχει αποκτήσει επίσημη ημερομηνία προβολής, μα που σίγουρα θα κάνει πρεμιέρα στο φεστιβάλ σινεμά της Θεσσαλονίκης, μου έφεραν στον νου, την προπέρσινη - επίσης - μαύρη κομεντί Τέσσερα Μαύρα Κοστούμια. Μια εκλεκτική συγγένεια δηλαδή με το παρόν, εφόσον ο σκηνοθέτης των Κοστουμιών, Ρένος Χαραλαμπίδης, είναι και ο πρωταγωνιστής του Magic Hour, μαζί με τον πολυτάλαντο ρολίστα Κώστα Αντωνίου, που ήδη τον προβλέπω από τα λίγα πλάνα του πρόμο, στις υποψηφιότητες υποστηρικτικής ανδρικής ερμηνείας της Ακαδημίας.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις αρχές του 2012, αν όλα πάνε καλά...

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η δική σου κριτική