12/10/11

Amador - Review

Η Ζωή που θα Έρθει

του Fernando León de Aranoa. Με τους Magaly Solier, Celso Bugallo, Pietro Sibille, Fanny de Castro


Έχει ο Θεός!
του zerVo
Η λαική ρήση αναφέρει πως ο Θεός ανακάλυψε τα σύννεφα, για να μπορεί να κρύβεται όταν νιώθει ντροπή. Για τις πράξεις ποιου? απορεί ο κοινός θνητός. Εκείνου, του Πλάστη, που σοφά τα πάντα εποίησε, φροντίζοντας μέσα στο πολυάσχολο επταήμερο, να διαχωρίσει τα μόνα λογικά δημιουργήματα του, σε πρώτης, δεύτερης και πολλοστής ταχύτητας? Ή των ανθρώπων, που είτε το επιτάσσει η πλεονεξία είτε η ανάγκη προβαίνουν σε ενέργειες που δεν συνάδουν με την θεία λογική? Για τα δικά Του κρύβεται, μη αντέχοντας το βλέμμα των άπορων, των βασανισμένων, που κοιτάζοντας κατά τα μέρη του, ψηλά στον ουρανό, πιστεύοντας στην διαρκή παρουσία του, τον αναζητούν για να του πουν τον πόνο τους και τον καημό τους...

Μια απρόσμενη εγκυμοσύνη, δεν θα επιτρέψει στην Μαρσέλα, μια μετανάστρια από την φτωχική Λατινική Αμερική, που αναζήτησε μια καλύτερη τύχη στην Ισπανία, να εγκαταλείψει τον πολυλογά και ματαιόδοξο μνηστήρα της, Νέλσον, έναν πλανόδιο εμποράκο λουλουδιών. Προκειμένου να τον βοηθήσει να τα φέρει πέρα οικονομικά, η νεαρή γυναίκα για πεντακόσια σωτήρια ευρώ, θα αναλάβει για ένα μήνα την φροντίδα ενός ανήμπορου γέρου, του Αμαδόρ, διάστημα που η κόρη του θα απουσιάζει στις θερινές της διακοπές. Πάνω που θα μάθει τις συνήθειες του ηλικιωμένου και θα αρχίσει να τον γνωρίζει καλύτερα, όμως, εκείνος θα αφήσει την τελευταία του πνοή.

Τρόμος και απόγνωση! Μπροστά στο φάσμα του να μην πληρωθεί για τις υπηρεσίες της, συνεπώς και να μην εξοφλήσει το καινούργιο ψυγείο - εργαλείο της λάθρας επιχείρησης αλλά και σημάδι προσέγγισης με τον όλο και πιο απόμακρο αρραβωνιάρη, η οικιακή βοηθός (με την μελαγχολική όψη της πάντοτε εξαιρετικής Περουβιάνας ρολίστας Magaly Solier) θα πάρει το ρίσκο να αποκρύψει το μοιραίο συμβάν από την φαμίλια του εκλιπόντος. Απλά θα συνεχίσει να πηγαίνει στο καθημερινό της ραντεβού, σαν να μην συμβαίνει τίποτα, σαν να είναι ακόμη εν ζωή. Περιμένοντας βασανιστικά τις εβδομάδες να περάσουν, ώστε να πληρωθεί το μηνιάτικο - βάλσαμο στην τσέπη. Και το πτώμα να βρωμίζει κάτω από το σεντόνι... Αν με συνεπήρε για έναν ιδιαίτερο λόγο η μακάβρια ιστορία που αφηγείται ο (τρισάκις τιμημένος με Goya σκηνοθεσίας) Μαδριλένος de Aranoa, είναι που δεν ακολουθεί πιστά το μίζερο και τεθλιμμένο ύφος ανάλογων λατινόφωνων δραματικών ιστοριών ανέχειας, αλλά την διανθίζει με ένα έξυπνο μπλακ χιούμορ, που διαρκώς υποβόσκει και γαργαλά τα συναισθήματα, την ώρα που η αγωνία για το τι θα συμβεί με την θρήσκα, φοβισμένη, αλλά και κουτοπόνηρη καμαριέρα, δημιουργεί συνθήκες μεταφυσικού θρίλερ.

Για πες: Για να είμαι ειλικρινής ο Σπανιόλος με εξέπληξε, ανατρέποντας την πρόβλεψη μου, πως μπροστά στο αδιέξοδο που οδηγείται η ίντριγκα του Amador, θα το ρίξει στις γενικότητες και τις αοριστολογίες, εμπνεόμενος ένα πολύ πιο ανατρεπτικό φινάλε για το πόνημα του. Επιλέγοντας να κάνει σαφές, πως με λίγη επιμονή και πίστη στην εύνοια της μοίρας, ο προσδοκόμενος από μηχανής, δύναται να δώσει την θέση του στον πραγματικό Θεό, που μπορεί να ξεπεταχτεί από την ουράνια κρυψώνα του, για να δώσει λίγο από το περίσσιο δίκιο, στα κατώτερα παιδιά του.






Στις δικές μας αίθουσες, 13 Οκτωβρίου 2011 από την Odeon / Rosebud

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η δική σου κριτική