του André Øvredal. Με τους Otto Jespersen, Glenn Erland Tosterud, Johanna Mørck, Tomas Alf Larsen
Ο Κούι-Κούι-Τζης
του zerVo
Καθώς φαίνεται αυτό το κόλπο με τα φιλμάκια που - και καλά - βασίζουν την ύπαρξη τους σε υλικό που βρέθηκε τυχαία και έχει γυριστεί από ερασιτέχνες, που όλως τυχαίως η τύχη τους αγνοείται, δεν βλέπω να μας εγκαταλείπει εύκολα. Έχει την δική του πέραση άλλωστε, από την εποχή που μερικοί πιτσιρικάδες, αναζήτησαν στις ερημιές την χαμένη μάγισσα του Μπλερ, παρουσιάζοντας με την θυσία τους ένα πραγματικά επαναστατικό - αν και πολύ μέτριο - κινηματογραφικό προϊόν. Αφού λοιπόν κατοπινά η Νέα Υόρκη βυθίστηκε στις ορέξεις του τέρατος στο Cloverfield και μια ολόκληρη φαμίλια ξεκληρίστηκε, πανομοιοτύπως, στις συνέχειες του Paranormal Activity, έρχονται τώρα οι υπερβολικά φιλόδοξοι Νορβηγοί για να παρουσιάσουν την δική τους Live footage εκδοχή, με τον Trollhunter. Άντε και στα δικά μας λοιπόν, κάποια στιγμή να βρεθούν κάποια ατρόμητα παλικάρια, που θα βγουν παγανιά να τσακώσουν (On camera) τον Κούι-Κούι-Τζη...
Τρεις φοιτητές πανεπιστημίου της Βόρειας Νορβηγίας, αποφασίζουν να περάσουν ένα σαββατοκύριακο στην εξοχή, ερευνώντας τις συνθήκες κυνηγιού της άγριας αρκούδας, από τους ντόπιους θηρευτές. Η παρουσία ενός μυστηριώδη άντρα, που κινείται ολομόναχος στις απόκρημνες πλαγιές, θα τους κινήσει την περιέργεια να μάθουν περισσότερα για την δράση του και θα αποφασίσουν μυστικά να τον παρακολουθήσουν. Αυτό που θα δουν τα μάτια τους θα τους σοκάρει, αφού ο θηριώδης βαριά οπλισμένος Βίκινγκ δεν αναζητά άγρια ζώα τους δάσους, αλλά γιγαντιαία τρολ, προϊστορικά όντα, που ο πολύς κόσμος νομίζει πως έχουν εξαφανιστεί...
Κάτι που σημαίνει πως οι μυστικές υπηρεσίες της χώρας, έχουν δράσει κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να μην αφήνουν τα πανάσχημα και ύψους όσο μια πολυκατοικία τέρατα, να έρθουν σε επαφή με τον πολιτισμό, περιορίζοντας τα απλά σε δύσβατες παγωμένες περιοχές, που δεν φτάνει το ανθρώπινο μάτι. Κι αν κάποιο από δαύτα ξεστρατίσει, αναλαμβάνει δράση ο περιπλανώμενος πιστολέρο, για να τα επαναφέρει στην τάξη. Φυσικά η παρουσία της κάμερας των τριών νέων, θα προβληματίσει τις αρχές, μιας και το υλικό τους, αποτελεί θησαυρό στα χέρια των καναλιών και απειλεί με καταποντισμό την κυβέρνηση, που αποκρύπτει τέτοιου είδους περιστατικά. Κάπου εκεί ξεκινά και ο προβληματισμός του θεατή, του πονήματος του Andre Ovredal, για την αντιφατική στάση του Trollhunter προς τους επίδοξους ρεπόρτερ, που στο διάστημα της γνωριμίας τους αποκαλύπτει τα πάντα, λες και δεν πρόκειται για το υπέρτατο top secret του κράτους. Εκτός κι αν ξέρει κι αυτός πως οι ώρες των αυτοπτών μαρτύρων είναι περιορισμένες, οπότε...
Για πες: Φυσικά και χρήζει ειδικής αναφοράς η συνέπεια του κινηματογραφιστή στο κτίσιμο του ντοκιμαντερίστικου στυλ, έχοντας συνάμα την υποχρέωση να διανθίσει τα καρέ του με ειδικά εφέ της όψης των τεράτων, τουλάχιστον αξιοπρεπούς επιπέδου. Το κλίμα όμως δεν είναι ούτε τόσο τρομακτικό όπως στις προαναφερόμενες περιπτώσεις, αντίθετα διαθέτει μια πιο χαλαρότητα, πιο γλαφυρή διάθεση στην εξέλιξη του, γεγονός που στηρίζεται και στην άγνοια κινδύνου των νεαρών. Συνέπεια τούτου είναι μέσα από το αληθοφανές ψευδο-σινε-ρεπορτάζ τους, να μάθουμε μια ιστορία που είναι πιθανόν να ισχύει, αν και μόνο αν μόνο αν, αποδεχτούμε τις υπερβολικά ακραίες συνθήκες που παιδιάστικα το σενάριο παρουσιάζει...
Στις δικές μας αίθουσες, δεν έχει προγραμματιστεί
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική