Εκτός Νόμου και Χρόνου
του John Michael McDonagh. Με τους Brendan Gleeson, Don Cheadle, Liam Cunningham, Mark Strong, Fionnula Flanagan
Gaelic Western!
του zerVo
Πως συμβαίνει στα γουέστερν, όπου σε μια κωμόπολη καταμεσίς του Φαρ Ουέστ, ένας σερίφης, κακότροπος και απότομος, αγνοεί την ανώτερη διοίκηση και λειτουργεί με βάση το προσωπικό ένστικτο, παίρνοντας πολλές φορές στα χέρια του τον νόμο? Κάτι παρόμοιο γίνεται και στην περίπτωση του The Guard, με την μόνη διαφορά πως ο ήρωας μας δεν φορά καπέλο του καμπόη και αστέρι στο στήθος, μα πηλίκιο της αστυνομίας και στολή της Garda. Α! Και η βάση του δεν είναι ένα σκονισμένο χωριουδάκι κάπου δυτικά του Πέκος, μα μια απομονωμένη κουκίδα στον χάρτη της χώρας των υπερήφανων Κελτών.
Την γαλήνη και την ηρεμία του επαρχιακού Γκάλγουει, μιας μικρής παραθαλάσσιας κοινότητας στα Ιρλανδικά Χάιλαντς, θα διαταράξει η ανακάλυψη του πτώματος ενός άγνωστου άντρα, που βρέθηκε με μια σφαίρα καρφωμένη στο μέτωπο, δείχνοντας ίχνη γκαγκστερικής δράσης. Ένα έγκλημα που αστυνομικές αρχές θα συνδέσουν με την πληροφορία της παράνομης εισαγωγής στο νησί τεράστιας ποσότητας κοκαΐνης. Είναι η στιγμή για τον εκκεντρικό και ιδιαίτερων μεθόδων ντόπιο χωροφύλακα Μπόιλ, να αναλάβει δράση, αναζητώντας σε έναν τόπο που γνωρίζει σαν την παλάμη του, την πάνοπλη συμμορία.
Σε μια πρώτη ανάγνωση, η σύνοψη των λίγων σειρών σε προδιαθέτει για μια εκρηκτική αστυνομική περιπέτεια, που στο επίκεντρο της βρίσκεται ένας μοντέρνος Charles Bronson, πανέτοιμος να τα βάλει με όλο τον υπόκοσμο του καταπράσινου - κυριολεκτικά και συμβολικά - νησιού. Μα για στάσου όμως. Ρίξε μια ματιά στα credits, εκεί που λέει σκηνοθέτης. John Michael McDonagh, λέει η αφίσα και αν το επώνυμο δεν σου λέει κάτι, να σου θυμίσω πως το ίδιο ακριβώς είχες διαβάσει και στο πόστερ του σατιρικά ανατρεπτικού In Bruges, με την μόνη διαφορά πως τότε επρόκειτο για τον μεγάλο αδελφό του Martin. Επειδή όμως σόι πάει το βασίλειο, τι ο ένας, τι ο άλλος, τα αδέλφια αποφάσισαν να δουν κάποιες κινηματογραφικές καταστάσεις, επί το πλείστον σοβαρής αισθητικής, μέσα από ένα πρίσμα πιο γλαφυρό, πιο ριζοσπαστικό, πιο λάιτ ποπ. Έτσι ο ήρωας που κτίζει ο σκηνοθέτης, είναι μεν ένας αθυρόστομος, γκροτέσκος, πομπώδης, εγωιστής, τοπικιστής και πλεονέκτης μπάτσος, που βγάζει μέσα από την συμπεριφορά του προς τον αμερικάνο FBI ομόλογο του, κάθε είδους σύμπλεγμα και κακία για τον έξω από αυτόν κόσμο, στην πραγματικότητα όμως είναι κι ένας άσος στη δουλειά του, που δεν σηκώνει πολλές κουβέντες για τον τρόπο που δρα. Ένας βέρος Ιρλανδός δηλαδή, που στις φλέβες του ρέει επαναστατικό αίμα, ακόμη κι αν γνωρίζει πως οι άγραφοι κανόνες ηθικής που κάποτε είχαν ευαγγέλιο οι συμπατριώτες του, πλέον έχουν καταπατηθεί.
Για πες: Κτισμένο με γνώμονα τις προσταγές του σπαγγέτι, στοιχείο που τονίζεται άλλωστε από το γοητευτικά αταίριαστο σάουντρακ, το The Guard αντιμετωπίζει με ένα ξεχωριστό κέφι τις εγκληματικές υποθέσεις που εξιστορεί, έλκοντας με την ιδιαιτερότητα του την ματιά του θεατή. Άλλωστε από μόνη της η παρουσία του χαρισματικού Brendan Gleeson (ακόμη μια εκλεκτική συγγένεια με το Μπριζ) λειτουργεί σαν μαγνήτης για να παρακολουθήσει κανείς έναν ανορθόδοξο κι αντισυμβατικό ρόλο, που δύσκολα θα τον λησμονήσει. Πόσο μάλλον όταν ο ερμηνευτικός περίγυρος είναι τόσο μελετημένος, αρχής γενομένης από τον πάντα αξιοπρεπή Cheadle και κατοπινά την βρετανική συμμαχία των Cunningham / Strong / Wilmot, ώστε να δημιουργεί τις κατάλληλες συνθήκες για το στήσιμο μιας πραγματικά πειραγμένης γκαγκστερικής περιπέτειας.
Στις δικές μας αίθουσες, 1 Σεπτεμβρίου 2011 από την Feelgood
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική