by Takis Garis
Episode I - Caesar Is Home
> Έχουν αλλάξει πολλά. Στην Ελλάδα, στο σινεμά, σε εμένα. Μόνιμος κάτοικος Καναδά εδώ και καμπόσες εβδομάδες, στη Mississauga, 28 χλμ από το Toronto. Caesar Is Home, που θα’ λεγε κι ο εξεγερθείς αυστραλοπίθηκος - κολλητός μου, όπως του φύσηξε ανθρωπιά ο χαρισματικός Andy Serkis.
> Η Ελλάδα θριαμβεύει όξω αποδώ, το απέδειξε μαγκιώρικα ο Γιώργος ο Λάνθιμος, βρίσκοντας στη Βενετιά χρυσό σεναριακό βελόνι. Home is Where the Heart Is, όπως λένε στην Κονιδίτσα, κοινότητα Σελασίας, όπως πας (από τον παλιό το δρόμο) για Σπάρτη, δεξιά.
> This Is Sparta, εννοώντας το φημισμένο τουρνουά Sparta mixed martial arts που διοργανώνεται στο Atlantic City. Η ταινία λέγεται Warrior και κυριολεκτικά τα σπάει όλα. Εκεί που δε φαντάστηκε να πάει ποτέ το Rocky, εκεί που δεν τόλμησε το The Fighter. Κι αν θεωρήσουμε ότι το ατόφιο ξεγύμνωμα μιας ηττημένης μονήρους ψυχής που ήταν το The Wrestler , λίγη σχέση έδειξε να έχει με το άθλημα (WWE), τότε το Warrior φαντάζει η απόλυτη sports movie του 2011 τουλάχιστον. Κάποιου Gavin O’Connor με τον ζωώδη μαγνητισμό του Thomas Hardy που κραυγάζει από μακριά Brando, και τον γερο-μεθύστακα Nick Nolte που προβάρει tuxedo για την επόμενη χοροεσπερίδα του Kodak Theatre. To story εξυφαίνεται ύπουλα μέσα από γιγαντιαία clichés για να καταλήξει σε ένα καθαρτήριο τελευταίο ημίωρο εξοντωτικής φυσικής και ψυχικής βασάνου που φέρνει δάκρυα και χειροκροτήματα. (****)
> Η Ελλάδα θριαμβεύει όξω αποδώ, το απέδειξε μαγκιώρικα ο Γιώργος ο Λάνθιμος, βρίσκοντας στη Βενετιά χρυσό σεναριακό βελόνι. Home is Where the Heart Is, όπως λένε στην Κονιδίτσα, κοινότητα Σελασίας, όπως πας (από τον παλιό το δρόμο) για Σπάρτη, δεξιά.
> This Is Sparta, εννοώντας το φημισμένο τουρνουά Sparta mixed martial arts που διοργανώνεται στο Atlantic City. Η ταινία λέγεται Warrior και κυριολεκτικά τα σπάει όλα. Εκεί που δε φαντάστηκε να πάει ποτέ το Rocky, εκεί που δεν τόλμησε το The Fighter. Κι αν θεωρήσουμε ότι το ατόφιο ξεγύμνωμα μιας ηττημένης μονήρους ψυχής που ήταν το The Wrestler , λίγη σχέση έδειξε να έχει με το άθλημα (WWE), τότε το Warrior φαντάζει η απόλυτη sports movie του 2011 τουλάχιστον. Κάποιου Gavin O’Connor με τον ζωώδη μαγνητισμό του Thomas Hardy που κραυγάζει από μακριά Brando, και τον γερο-μεθύστακα Nick Nolte που προβάρει tuxedo για την επόμενη χοροεσπερίδα του Kodak Theatre. To story εξυφαίνεται ύπουλα μέσα από γιγαντιαία clichés για να καταλήξει σε ένα καθαρτήριο τελευταίο ημίωρο εξοντωτικής φυσικής και ψυχικής βασάνου που φέρνει δάκρυα και χειροκροτήματα. (****)
> This Is Toronto, όπερ έστι, κάθε Σεπτέμβρη, ένα πράγμα που λέγεται TIFF. Εισιτήριο ούτε με το κιάλι, αν κι από τα μεγάλα ονόματα το W.E. της Μadge (έτσι λένε εδώ τη Madonna), δυσκολεύτηκε να ξεπουλήσει τις δυο παραστάσεις του. Μιλάμε για μια VIP των 45CAD και για μια «λαϊκή» των 22CAD. Για την ώρα, τα red carpet shows παίζουν πολύ τα καναδεζάκια Ryan Gosling (Drive) και Sarah Polley (Take This Waltz) και τους κλασικούς Brangelina (Ο Pitt διασώζει το τηλεοπτικών προδιαγραφών sports movie Moneyball) και George Clooney (με το φετινό οσκαρικό δίπορτο The Ides of March και - κυρίως το - The Descendants). Όσο για το φαβορί για τον φετινό Α’ Γυναικείο Ρόλο, έρχεται επιτέλους η ώρα της Glenn Close (Albert Nobbs).
> H αλήθεια είναι ότι το μοτίβο Steel Magnoglias- meet -Fried Green Tomatoes δεν είναι το φόρτε μου. Οπότε ήταν παραπάνω από σοφή η κίνησή μου να πάρω μαζί μου στο The Help τη Marianthi (σύζυγος και μάνα της τρισχαριτωμένης 4χρονης κόρης μου Tina (από το ελληνοπρεπέστατο Κατίνα). Η Marianthi λοιπόν αποφάνθηκε στα credits του τέλους ότι αυτή θα ήταν η ταινία που θα ήθελε να χρηματοδοτήσει η Oprah, αντί για τις παντοειδείς συμμετοχές της στις κλαψούρες Color Purple (sorry Steven) και Beloved. Εύστοχη η παρατήρηση, εγώ όμως πάλι, μέσα στη συγκίνηση και τις αντιρατσιστικές κορώνες, διέκρινα μια ψυχωμένη Viola Davis με ελάχιστα όμως πλάνα για Α’ Ρόλο και μια Octavia Spencer να κλέβει συστηματικά κάθε σκηνή που ήταν μέσα. Δυνατό ensemble (ξεχωρίζει και η Patricia Clarkson) που σπρώχνει απαλά την κοντά 2 ½ ώρες εξιστόρηση των παθών 30 και πλέον μαύρων νταντάδων στο ρατσιστικό Νότο της δεκαετίας του 1960 προς την οσκαρική εύφορη κοιλάδα (***)
> H αλήθεια είναι ότι το μοτίβο Steel Magnoglias- meet -Fried Green Tomatoes δεν είναι το φόρτε μου. Οπότε ήταν παραπάνω από σοφή η κίνησή μου να πάρω μαζί μου στο The Help τη Marianthi (σύζυγος και μάνα της τρισχαριτωμένης 4χρονης κόρης μου Tina (από το ελληνοπρεπέστατο Κατίνα). Η Marianthi λοιπόν αποφάνθηκε στα credits του τέλους ότι αυτή θα ήταν η ταινία που θα ήθελε να χρηματοδοτήσει η Oprah, αντί για τις παντοειδείς συμμετοχές της στις κλαψούρες Color Purple (sorry Steven) και Beloved. Εύστοχη η παρατήρηση, εγώ όμως πάλι, μέσα στη συγκίνηση και τις αντιρατσιστικές κορώνες, διέκρινα μια ψυχωμένη Viola Davis με ελάχιστα όμως πλάνα για Α’ Ρόλο και μια Octavia Spencer να κλέβει συστηματικά κάθε σκηνή που ήταν μέσα. Δυνατό ensemble (ξεχωρίζει και η Patricia Clarkson) που σπρώχνει απαλά την κοντά 2 ½ ώρες εξιστόρηση των παθών 30 και πλέον μαύρων νταντάδων στο ρατσιστικό Νότο της δεκαετίας του 1960 προς την οσκαρική εύφορη κοιλάδα (***)
> Ήταν κάποτε ένας 20άρης που τάραξε τα νερά προς τα τέλη των 80s με το ηδονοβλεπτικά μοχθηρό Sex Lies & Videotapes. Έκτοτε ο Steven Soderberg πήρε το Traffic του κατά Ocean’s 11-12-13 μεριά, κι αφού θαλασσοπνίχτηκε μεταξύ νέο-Καζαμπλάνκας και Τσε, δήλωσε πως μετά το Liberace παραδίδει την κάμερα γιατί νοιώθει ότι βαρέθηκε το όλο θέμα της κινηματογραφικής παραγωγής. Το Contagion είναι ένα σχεδόν πειστικό επιχείρημα ότι δεν πρέπει να το κάνει τόσο άμεσα. Υπνωτιστικός ρυθμός και ευθείς πολιτικοί υπαινιγμοί, άπειροι χαρακτήρες και το ανδραγάθημα να σκοτώσει τη Gwyneth Paltrow στα πρώτα 5 λεπτά της ταινίας, καθώς ο αμερικανο-σουηδός δείχνει τον εγκέφαλο του στην ενορχήστρωση καλοκουρδισμένων σεκάνς όσο και τη βαρεμάρα του να απογειώσει μια δυνατοτήτων απόλυτου virus disaster movie εξιστόρηση. Κι αν ο μόνος ολοκληρωμένος ρόλος είναι αυτός του Lawrence Fishburn, με τον οποίο μάλλον τρώω έξω στο ίδιο restaurant (υπαινιγμός για τα κιλά αμφοτέρων), οι Winslet – Law – Cotilliard δίδουν στακάτες ερμηνευτικές εσάνς σε ένα action movie for the thinking man, που λέμε εδώ στο Ontario. (*** ½)
Για οποιαδήποτε ταινία που περιμένετε να δείτε στην Ελλάδα θα μου ήταν παραπάνω από ευχάριστο να σας γράψω την άποψή μου ΕΔΩ. Αγαπημένοι φίλοι, ευαρεστούμεθα να σας αναγγείλουμε ότι δεχόμεθα παραγγελίαι εντός (sic). G.Z., που είσαι, βάλε την ίδια φωτογραφία με το editorial by Garis, αλλιώς θα σου στείλω μια άλλη πρόσφατη, που εξέχω λίγο πίσω από το CN Tower.
Για οποιαδήποτε ταινία που περιμένετε να δείτε στην Ελλάδα θα μου ήταν παραπάνω από ευχάριστο να σας γράψω την άποψή μου ΕΔΩ. Αγαπημένοι φίλοι, ευαρεστούμεθα να σας αναγγείλουμε ότι δεχόμεθα παραγγελίαι εντός (sic). G.Z., που είσαι, βάλε την ίδια φωτογραφία με το editorial by Garis, αλλιώς θα σου στείλω μια άλλη πρόσφατη, που εξέχω λίγο πίσω από το CN Tower.
gaRis
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική