Κολομπιάνα
του Olivier Megaton. Με τους Zoe Saldana, Michael Vartan, Cliff Curtis, Jordi Molla, Jesse Borrego
Βέρα Μπογκοτάνα!
του zerVo
Από μίλια μακριά μυρίζει ο Besson. Αυτό το στυλάκι που ο δαιμόνιος Παριζιάνος ζωγράφισε κάτω από την μαρκίζα της Europa Corp. με τους ατρόμητους Transporters, τον εκδικητικό Danny The Dog και τα αυτοτελή επεισόδια των Taken, Revolver και From Paris With Love, έχει αποτελέσει πλέον σήμα κατατεθέν της εξαμερικανισμένης ευρωπαϊκής περιπέτειας δράσης, που παρόλα τα προβληματάκια στην ανάπτυξη της, διαθέτει ένα σημαντικό φανατικό κοινό, που αρέσκεται στην ιδιαίτερη γοητεία της. Ακόμη κι έτσι όμως, οι φαν της γραφίδας του monsieur Big Blue, στην περίπτωση της άτεχνα εκρηκτικής Colombiana, θα αντιληφθούν πως δεν πρόκειται για μια από τις πιο χαρακτηριστικές, τις πιο ξεχωριστές στιγμές του ιδιαίτερου είδους.
Δεκάχρονο κορίτσι ήταν η μικρή Καταλέγια, όταν αντίκρισε μπροστά στα αθώα μάτια της, τους γονείς της να πέφτουν νεκροί, από την φονική μανία ενός ανταγωνιστή βαρόνου του Κολομβιανού υποκόσμου. Αφού χάρη στην εξυπνάδα της κατάφερε να ξεφύγει από τα νύχια των μαφιόζων, αλλά και τον αστυνομικών αρχών, θα βρεθεί χιλιάδες μίλια μακρυά, στο Σικάγο, προκειμένου να μεγαλώσει κάτω από την προστασία του αγαπημένου θείου της, ενός από τα πλέον σεβαστά πρόσωπα του οργανωμένου εγκλήματος της πόλης των ανέμων. Δεκαπέντε χρόνια αργότερα, η πιτσιρίκα έχει εξελιχθεί σε ένα ακριβές φονικό όπλο, που ανάμεσα στα συμβόλαια θανάτου που καλείται να εκτελέσει, εξοντώνει με μια σαδιστική διαδικασία, έναν προς ένα, εκείνους που αφαίρεσαν την ζωή των γονιών της.Τυπική και κλισεδιάρα δηλαδή, υπόθεση οφθαλμού αντί οφθαλμόν, που το πείσμα, το πάθος και το μίσος οπλίζει το χέρι του εκδικητή, ώστε να εξοντώσει τον ένα μετά τον άλλο - με αποκορύφωμα και φινάλε τον κορυφαίο, τον νούμερο ένα - εκείνους που θεωρεί υπαίτιους για την καταστροφή της ζωής του όπως την είχε φανταστεί. Το πανέμορφο λουλούδι, η πολύχρωμα ονειρική ορχιδέα, στην ίντριγκα του 52χρονου πλέον Luc, αποτελεί ένα μιξάρισμα της φονικών μεθόδων (και πανομοιότυπης αφετηρίας) Ο-Ρεν-Ίσι, της αεικίνητης και με σκοτεινό παρελθόν Νικίτα και της πολεμίστριας σύμβολο (στα παιδικά ματάκια τουλάχιστον της Καταλέγια) Ζίνα, περιτυλιγμένο με με εκείνο το αισθησιακό και σέξι σοκολατί χρώμα, που χαρακτηρίζει τις προερχόμενες από το νότιο κομμάτι της αμερικάνικης ηπείρου λατίνες.
Για πες: Κομμάτι, που εμφανισιακά τουλάχιστον, η κορμάρα, κουκλάρα και αισθησιακή Zoe Saldana, που κατόπιν Avatar έχει σχηματίσει κι ένα αξιοπρεπές σταρικό ονοματάκι, ταιριάζει γάντι. Ερμηνευτικά τι γίνεται όμως? Εκεί υπάρχει το mismatch σε σχέση με όλες τις άλλες Besson παραγωγές, που υστερούν χαρακτηριστικά στο σενάριο τους, χάρη όμως στο εκτόπισμα πρωταγωνιστών εμβέλειας ενός Neeson, ενός Statham, άντε κι ενός Jet Li, καλύπτουν τις τεράστιες τρυπάρες της υπόθεσης. Στοιχείο που η μελαψή Δομινικανή και κυρίως ο μετριότατος περίγυρος της, δεν διαθέτουν, με συνέπεια και η λιγοστή έμπνευση του σκηνοθέτη Olivier Megaton να εκτίθεται, αμέσως μετά το εντυπωσιακό ίντρο με το ανήλικο παρκούρ στην Μπογκοτά, αλλά και την ώρα που κάνουν την εμφάνιση τους οι μεταπτώσεις του τέμπο, να μην υπάρχει η προσωπικότητα που θα διατηρήσει το ενδιαφέρον ζωντανό. Όπερ σημαίνει πως τα τσιτάτα - εμφανώς δίχως εσώρουχα - βινύλ, της φιδίσιας Zoe μπορεί να θέλγουν το αρσενικό μάτι, δεν είναι ικανά ακόμη όμως να κτίσουν μια ολοκληρωμένη θηλυκή, action performer περσόνα.
Στις δικές μας αίθουσες, 29 Σεπτεμβρίου 2011 από την Odeon
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική