Movies Ltd

zeRvo said: Για να βάζουμε αμέσως τα πράγματα στην θέση τους, αν υπήρχε άτυπος τίτλος της ταινίας του μήνα, εκτιμώ πως τον κερδίζει εύκολα για τον Σεπτέμβρη. Τουλάχιστον στις κυκλοφορίες της Ελλάδας...


gaRis said: E, και; Αυτό λέει περισσότερο για την Ελλάδα παρά για την ταινία. Έχω τουλάχιστον τρεις να σου πω καλύτερες για εδώ αυτόν τον μήνα, που είδα στο Τορόντο. Warrior, Moneyball, Contagion!


zeRvo said: Αυτές θα αργήσουν να έλθουν όμως στα μέρη μας, αν φυσικά έλθουν όλες όσες είπες. Πάντως σύμφωνα με τις ανταποκρίσεις όσων πρωτοείδαν το Drive στις Κάννες και στο TIFF, οι προσδοκίες ήταν μεγαλύτερες από το τελικό αποτέλεσμα.


gaRis said: Κοίτα, η ταινία είναι eyecandy, όμως στον δικό μου ορισμό του σινεμά συμβιώνουν αρμονικά πολύ περισσότερα πράγματα από αυτό.


zeRvo said: Το γενικότερο ύφος της, σε συνδυασμό με το παλιομοδίτικο σάουντρακ, με ταξίδεψε πάρα πολλά χρόνια πίσω, κάπου στα 80s. Να φανταστείς στην εισαγωγή, φαντάστηκα πως θα βγει από καμιά γωνιά ο Richard Gere αγκαλιά με την Valerie Kaprisky.


gaRis said: Όλα στη χοάνη -Michael Mann, Gaspar Noe, David Lynch, Taxi Driver, όλα καλά καμωμένα, όχι original όμως. Btw, δε μου άρεσε το soundtrack.


zeRvo said: Σωστά και Collateral είδα και Irreversible είδα και Lynch στην γενικότερη αισθητική και Taxi Driver από την αρχή μέχρι το τέλος. Ο Ταξιτζής λες της Δυτικής Ακτής?


gaRis said: ...και mr. cab driver mr με Lenny Kravitz (άσχετο). Gosling αγαπάς;




zeRvo said: Αγαπάω από τον καιρό που εσύ δεν αγαπούσες, σε εκείνο το Fracture που ακόμη θεωρείς αντιπαθητικό. Δεν αγαπάω όμως τις βουβές ερμηνείες και θέλω πολυλογία και ατάκες, r u talkin to me κι έτσι. Συνεπώς ούτε Bardem αγαπάω σε No country for old men. Πως μου ήρθε τώρα αυτό στο μυαλό, πως έγινε λες ο συνειρμός?


gaRis said: Μωρέ να δεις πόσο θα αγαπήσεις το The Artist (σχετικό). Όντως αγαπώ μόνο τον indie Gosling, αυτόν του The Believer, του Half Nelson, του Lars & the Real Girl (κορυφαία στιγμή του που κοπιάρει ελαφρώς εδώ) και φυσικά το Blue Valentine. Fracture? Not so much.


gaRis said: Θωρείς Albert Brooks στα δεύτερα; (Oscars)


zeRvo said: Δύσκολο νομίζω. Δεν μπορώ να πω πως η μελέτη χαρακτήρων του Drive είναι το δυνατό του χαρτί. Σκηνοθετικά όμως μετρά και μάλιστα πολύ... Στα Oscars θα τα βρει σκούρα, δεν θωρώ πολλές nods...


gaRis said: Οποία απογοήτευσις Carey Mulligan;


zeRvo said: Η Mulligan ουσιαστικά δεν έχει ρόλο στην υπόθεση. Ο μόνος χαρακτήρας που μελετάται είναι του driver και πάνω του κτίζεται η έκρηξη του υπάρχοντος βίαιου εγώ του. Μια λαβή περίμενε, μια αφορμή. Είναι παλιοχαρακτήρας τελικά


gaRis said: Refn ή Alfredson?


zeRvo said: Alfredson! Έχει πιο λυρισμό, πιο ανθρώπινη ματιά και χρησιμοποιεί καλύτερα την αλληγορία στην έμπνευση του. Ο Refn από τον καιρό του Bronson, σου δίνει την εντύπωση πως προβοκάρει τα καρέ του για να προκαλέσει και μόνο. Όχι πως δεν τα αξίζει τα μπράβο και τους Φοίνικες, αλλά αυτό το είπαμε και πριν...


gaRis said:Η σκηνή στο στριπτιζάδικο ή στο ασανσέρ είναι η καλύτερη? Ψηφίζω την πρώτη.


zeRvo said: Εγώ ψηφίζω αυτή στο μπάνιο με την Hendricks, που για δεύτερη φορά μέσα σε μια εβδομάδα δεν δείχνει κάτι παραπάνω - I dont know how she does it η άλλη - από τα πλούσια προσόντα της. Aν καλά και σώνει θέλεις μια από αυτές που με ρωτάς, τότε ασανσέρ. Ήδη θεωρείται κλασσική


gaRis said: Ryan Gosling ή Aντώνης Καφετζόπουλος σε οπιοαδήποτε ταινία του Φίλππου Τσίτου;


zeRvo said: Όχι Gosling εδώ, αλλά σε Ides of March. Καφετζόπουλος rulez απλά και μόνο που έχει παίξει σε ταινία με τίτλο την γειτονιά μου - Ακαδημία Πλάτωνος!


gaRis said: Final Rate *******


zeRvo said: Final Rate *******