Κρεββάτι στα Τέσσερα
του Antony Cordier. Με τους Marina Foïs, Élodie Bouchez, Roschdy Zem, Nicolas Duvauchelle
Παιδιά, να οργανωθούμε...
του zerVo
Ο κλασσικός Γάλλος. Σκούζει, φωνάζει, οδύρεται και διαρρηγνύει ιμάτια, ότι σε ζητήματα σεξουαλικής παιδείας, έχει αφήσει έτη φωτός πίσω τους κάθε λογής πουριτανούς της υπόλοιπης Ευρώπης, συζητώντας ακόμη και για τις πιο ακραίες καταστάσεις, λες και είναι κάτι σύνηθες, καθημερινό, τουσέ. Μέχρι βεβαίως να βρεθεί - προ εκπλήξεως? - μπροστά στο δεδομένο εξ ορισμού αδιέξοδο και δεμένος χειροπόδαρα από την φιλοδοξία του να το παίξει προχωρημένος και αδυνατώντας να την υποστηρίξει μέχρι τέλους, υποχρεωτικά, αναγκάζεται να τραπεί σε άτακτη υποχώρηση και να συμβιβαστεί με τις λοιπές κοινότυπες λογικές. Μια τρύπα στο νερό δηλαδή...
Η ιδέα της Ρασέλ, να καλέσει σε δείπνο, τον Βενσάν, ένα γοητευτικό άντρα, που γνώρισε μέσω της δουλειάς της, μαζί με την γυναίκα του, θα έχει μια απρόβλεπτη εξέλιξη, τόσο για εκείνη, όσο και για τον διανοούμενο σύζυγο της, Φρανκ. Από την πρώτη στιγμή, ανάμεσα στα μέλη της τετράδας, θα δημιουργηθεί μια ιδιαίτερη έλξη, με συνέπεια πολύ σύντομα, να ανταλλάξουν παρτενέρ, δημιουργώντας ένα ιδιαίτερο, ξεχωριστό και γεμάτο πάθος ερωτικό κουαρτέτο. Ενώ τα πάντα κυλούν ήρεμα, ανάμεσα σε εκατέρωθεν φιλιά και αγκαλιές, γρήγορα οι λεπτές ισορροπίες θα διαταραχθούν και το λάγνο σκηνικό θα ανατραπεί βίαια...
Όχι πως είχα δηλαδή και καμία απορία για την εξέλιξη της ιδιόμορφης ιστορίας, βλέποντας εξ αρχής πως οι κυρίες του τετραγώνου, είναι και εκείνες που ουσιαστικά κάνουν κουμάντο. Παθιασμένες μεν από την μια μεριά να γευτούν το νέκταρ και της παραμικρής καυτής στιγμής της νέας τους σχέσης, εγκλωβισμένες από την μανία της κτήσης και της αποκλειστικότητας του αρσενικού, θα ριχτούν σε μια υποβόσκουσα μάχη, για να τα πάρουν όλα δικά τους. Και τον άντρα, αλλά και της αλληνής τον άντρα. Ο μινιμαλιστής Cordier, γνήσιο τέκνο του Emmanouelleίζοντος σινεμά, χρησιμοποιεί φαντασιώσεις με αλεύρια και μέλια, για να διατηρήσει το ενδιαφέρον του σεναρίου του ζεστό, δεν έχει όμως κάποιο πλάνο, για το τι θα συμβεί όταν αυτό το πάθος στραβώσει. Όταν φτάσει δε, στην λύση του Polanski στο Bitter Moon, είναι πια αργά και τα αρσενικά με γυρισμένη την πλάτη στις αχόρταγες, θα προτιμήσουν το gameboy από τα μπερδεμένα χάδια τους.
Για πες: Και τους τέσσερις της ομάδος, τους έχω δει σε πολύ καλύτερες στιγμές κατά το παρελθόν, εκτός ίσως από την Bouchez, που ουδέποτε με κέρδισε, ερμηνευτικά όπως και εμφανισιακά. Σε αντίθεση με την ώριμη ξανθιά σαραντάρα Fois, που και πιο καυτή είναι, αλλά και πιο θερμά έχει πάρει τον ρόλο της. Όσο για το αντρικό ντουέτο των Zem - Duvauchelle, με την απλότητα τους δίνουν έναν πιο ρεαλιστικό ορισμό της ερωτικής αναταραχής του μεσήλικα, βγάζοντας με τις εκφράσεις τους ένα ιδιαίτερο μαύρο χιούμορ, το οποίο, το Happy Few όμως, ποτέ δεν έδειξε τάσεις να το εκμεταλλευτεί.
Στις δικές μας αίθουσες, 25 Αυγούστου 2011 από την Odeon
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική