Movies Ltd

του Martin Campbell. Με τους Ryan Reynolds, Blake Lively, Peter Sarsgaard, Mark Strong, Angela Bassett, Tim Robbins

Πρασινοφρουρός!

του zerVo

Με τα κόμικ ως αναγνώστης δεν έχω καμία ιδιαίτερη σχέση, περιστασιακά και που, αν πέσει στα χέρια μου κανένα πολύχρωμο μπουκ, να του ρίξω μια ματιά, δίνοντας σημασία περισσότερο στο σκίτσο και λιγότερο στο θέμα. Οι ταινίες που βασίζονται σε κόμικ, αντιθέτως, πάντοτε μου εκπέμπουν μια ιδιαίτερη γοητεία, αφού η παρακολούθηση τους μου μοιάζει με παραμύθι μελλοντολογικού τύπου. Ελάχιστες, σπάνιες θα έλεγα, είναι οι φορές, που έχω πραγματική άγνοια για τον σούπερ ήρωα της ιστορίας και ακόμη λιγότερες εκείνες που το αποτέλεσμα, με απογοητεύει σχεδόν ολοκληρωτικά. Ο Green Lantern, για να έλθω και στο παρόν, φρόντισε να καλύψει με την μέτρια υπόσταση του και τις δύο αρνητικές περιπτώσεις. Δυστυχώς...

Το όνομα του είναι Χαλ Τζόρνταν και πρόκειται για τον χαρισματικότερο πιλότο δοκιμαστικών αεροσκαφών της αμερικάνικης πολεμικής αεροπορίας. Το βασικό του χαρακτηριστικό, είναι το ατρόμητο πάθος που δείχνει κάθε φορά που μπαίνει στο κόκπιτ, ιδίωμα που έχει κληρονομήσει από τον άδικα χαμένο, επίσης αεροπόρο, πατέρα του. Την ημέρα του ατυχήματος που παραλίγο να του κοστίσει την ζωή, θα έρθει σε επαφή με έναν βαρύτατα τραυματισμένο εξωγήινο, που χαρίζοντας του ένα καταπράσινο διαμαντένιο δαχτυλίδι, αυτομάτως θα του μεταβιβάσει και την δύναμη να αντιμετωπίσει τις δυνάμεις εκείνες του κακού, που επιδιώκουν να καταστρέψουν ολόκληρο το γαλαξία.

Δηλαδή θα τον μετατρέψει σε Γκριν Λάντερν, έναν εκ των τριών χιλιάδων και κάτι διαφορετικής ράτσας φρουρών της ακεραιότητας του σύμπαντος, που έχουν πολύ προσεκτικά επιλεγεί από τους αθανάτους και τον αρχιερέα Σινέστρο, για να κοντράρουν με όπλο τους την θέληση, όλους όσους διακυβεύουν την κοσμική ειρήνη. Ένας πανίσχυρος χαρακτήρας θα δημιουργηθεί, δηλαδή, που θα φορά φανταχτερή στολή, θα πετά ψηλά στο άπειρο κι ακόμη παραπέρα, θα διαθέτει εκπληκτικές δυνάμεις, θα τα βάζει με οποιασδήποτε δυμαμικότητας εχθρούς και θα λιώνει για την γυναίκα που λατρεύει. Θα έλεγε κανείς πως αν ήταν δημοσιογράφος και την αγαπημένη του την έλεγαν Λόις Λέιν και όχι Κάρολ Φέρις, πως μιλάμε για ένα ακόμη επεισόδιο του σινεσίριαλ του ανθρώπου από ατσάλι. Συνειρμός που σε καμία στιγμή του φανφαρόνικου πονήματος του τζειμσμποντικής εμπειρίας σκηνοθέτη Martin Campbell, μου έφυγε από το μυαλό. Αντίθετα τονίστηκε ακόμη περισσότερο από την μετριότητα των ειδικών εφέ, που υπό κανονικές συνθήκες αποτελούν το ατού ενός καταιγιστικού μπλοκμπάστερ, που εκτιμώ πως δεν ήταν καλύτερα από την προ 35 χρόνων πρώτη παρουσία του - ομόσταυλου, ελέω DC Comics - Superman...

Για πες: Συνεπώς, καλά τηρουμένων των αναλογιών, ο Πρασινοφρουρός όχι μόνο δεν με έπεισε για την αξία του, μα τελικά με την ανυπαρξία δράσης και φρέσκων τεχνολογιών, μου δημιούργησε μια πολύ άσχημη τελική εντύπωση. Με ευκολία το κατατάσσω στην πεντάδα των χειρότερων φιλμικών διασκευών κόμικ, επιρρίπτοντας ευθύνες και στον ζεν πρεμιέ Ryan Reynolds, που όπως αποδείχτηκε για τέτοιου είδους ρόλους το παιδί δεν κάνει. Κρίμα για την δροσιστική παρουσία της κούκλας Blake Lively, κρίμα για τον αχώνευτο έτσι κι αλλιώς Βρετανό Peter Sarsgaard, σπέσιαλ κρίμα όμως, για τον αναντικατάστατο Tim Robbins, που για έναν αστείο ρόλο συνταξιοδότησης ρισκάρει την υστεροφημία του...

Στις δικές μας αίθουσες, 25 Αυγούστου 2011 από την Village