Μιναρέδες Στην Νέα Υόρκη
του Mahsun Kirmizigül. Με τους Haluk Bilginer, Danny Glover, Gina Gershon, Mahsun Kirmizigül
Τούρκικο Ανέκδοτο
του zerVo
Αυτού του είδους οι κινηματογραφικές απόπειρες, μου δείχνουν πως οι φίλοι και γείτονες μας επιδεικνύουν τάσεις νεοπλουτισμού, που δεν ταιριάζουν ιδιαίτερα με την σημαντική φιλμική τους ιστορία. Μια υπόθεση όχι ιδιαίτερα πρωτότυπη, μα με ενδιαφέρουσα εξέλιξη, με έντονες υπαρκτές κοινωνικές προεκτάσεις, που θα μπορούσαν να την παρουσιάσουν μέσω ενός κάπως μελετημένου σεναρίου, προτίμησαν οι Τούρκοι να την προβάλλουν ως υπερπαραγωγή, με την συμμετοχή διεθνών αστέρων και το ταξίδεμα της κάμερας στο πολύβουο Μεγάλο Μήλο, μη δίνοντας την παραμικρή σημασία στην συνοχή του στόρι, που στο τέλος του καταντά ανέκδοτο. Ίσως όχι μεγαλύτερο από το (ο Θεός να το κάνει) δικό μας Πέταγμα του Κύκνου, που κερδίζει με άνεση το βραβείο της μέγιστης κουταμάρας της χρονιάς, μα λίγο έως πολύ κοντινού επιπέδου. Κρίμα komsu...
Στο στόχαστρο των αστυνομικών αρχών της Κωνσταντινούπολης, βρίσκεται ο πάμπλουτος επιχειρηματίας Χατζί, ένα διακεκριμένο στέλεχος της Τούρκικης παροικίας της Νέας Υόρκης, που κατηγορείται, με απτές αποδείξεις, ως ο φονταμενταλιστής υποκινητής τρομοκρατικών πράξεων, ενάντια σε δημοσιογράφους που κριτικάρουν το Κοράνι.Δύο εξέχοντες αστυνομικοί της αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας της Βασιλεύουσας, διατάσσονται να ταξιδέψουν στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, προκειμένου να συνοδέψουν τον ηλικιωμένο άντρα με την διαβολική δράση, πίσω στην χώρα του, για να παραστεί σε μια δίκαιη (?) δίκη. Για εκείνο που δεν είναι προετοιμασμένοι οι δύο ντετέκτιβ, είναι οι εκπλήξεις που τους περιμένουν στους πολυσύχναστους δρόμους του Μπρονξ και του Μανχάταν...
Ένας κακός χαμός δηλαδή, αφού στο παιχνίδι σύντομα θα μπουν οι Ομοσπονδιακοί Πράκτορες, όταν το γεροντάκι με την καλοσυνάτη μορφή, μα σύμφωνα με το κατηγορητήριο την ψυχή του Μπιν Λάντεν, θα καταφέρει να το σκάσει μέσα από τα χέρια των ντολμάδων μπάτσων, που για να τονιστεί το αστείο στάλθηκαν αποστολή στο Νιου Γιορκ, δίχως ο ένας να μιλά γρι αγγλικά και με τον άλλο ίσα να ξεστομίζει ένα ανορθόγραφο how do you do. Πολύ γούστο και πλάκα δηλαδή, σε βαθμό να γελάς από τα νεύρα σου, την ώρα που θα έπρεπε κανονικά να εκτοξευτεί η δράση και η δραματουργία, για ένα ζήτημα που πραγματικά καίει την Τουρκία και έχει να κάνει με την κόντρα του ανανεωτικού, με το παραδοσιακό Ισλάμ. Η όχι φτωχή παραγωγή, προτίμησε να παρουσιάσει ένα σενάριο γεμάτο τρύπες, διανθισμένο με ειδικά εφέ της δεκαετίας του 70, που στυλιστικά δεν ξεφεύγει από εκείνες τις b-movie περιπέτειες του Grindhouse...
Για πες: Τηρουμένων των συνθηκών, το Five Minarets In New York, πρέπει σε λίγα χρόνια να προστεθεί στην μακρά λίστα, εκείνων των φιλμς που αποκαλούνται καλτ. Η ερμηνευτική γελοιότητα των Τούρκων πρωταγωνιστών του, η κουφών ανατροπών ίντριγκα, τα ταξίδια πέρα δώθε από τον Βόσπορο στον ποταμό Χάντσον και οι πλακατζίδικες εκρήξεις, προς τα εκεί κατευθύνουν την σκεπτική του θεατή, που μόνο έτσι θα μπορούσε να παρακολουθήσει μέχρι το φινάλε τους Μιναρέδες. Α, να μην ξεχάσω να αναφερθώ, για να πλατιάσω την επιθεώρηση, πως τον ρόλο του ξενοφοβικού FBIer, που στο σύνολο της παρουσίας του μοιράζει καμιά πενηνταριά καρτ βιζίτ, κρατά ο λούζερ T-1000 Terminator, την χριστιανή συνεσταλμένη σύζυγο του απλού μπακάλη, που όμως σατανικά διοικεί έναν ολάκερο πάνοπλο στρατό, υποδύεται μια πάλαι ποτέ πρωθιέρεια των Showgirls και τον μονοκόμματο μουφτή της μουσουλμανικής κοινότητας της Αμερικής, ο έγχρωμος πρώην συνεργάτης του τρελόμπατσου Ριγκς. Μιλάμε για μπαγιάτικο τιμ που οδηγεί σε γέλια μέχρι δακρύων. Η δοκιμή είναι αυτή που θα σε πείσει...
Στις δικές μας αίθουσες, 11 Αυγούστου 2011 από την Audiovisual
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική