Movies Ltd

Between the time when the oceans drank Atlantis, and the rise of the sons of Aryas... Ε, όταν ξανακούς μετά από τριάντα ολόκληρα χρόνια, την ίδια εισαγωγή από την βαριά φωνή του αφηγητή, δεν μπορεί παρά να νιώθεις ένα περίεργο είδος νοσταλγίας μέσα σου, που σου ανακατεύει τις σκέψεις, παγώνοντας σαν Pause για λίγο το βλέμμα στην οθόνη. Πόσα πράγματα χάθηκαν μαζί με την 80s εφηβεία... Πάει ο Schwartz, ο μπρατσαράς με τα σπαστά αγγλικά, αφού μας προέκυψε μίστερ μέιτζορ της Χρυσής Πολιτείας. Πάει το ξεσηκωτικό μουσικό θέμα του Basil Poledouris, που σε συνδυασμό με τα ανατριχιαστικά λόγια του Γιαπωνέζου Mako, έκτιζαν τις βάσεις μιας εντυπωσιακής επικής περιπέτειας. Πάνε - πακέτο - ο Earl Jones και ο Von Sydow, θρύλοι της εποχής, που έδιναν άλλη διάσταση στο πρότζεκτ. Πάει η δίμετρη ξανθιά Ζίνα Sandahl Bergman, την έφαγε το σκότος, μαζί με εκείνον τον μονοδιάστατο John Milius, που το σύνολο του Χόλιγουντ αποκαλούσε - αναίτια? - στρατόκαβλο κινημαγραφιστή. Τόσα αντίο κι όμως το intro του Κόναν παρέμεινε το ίδιο. Κάτι είναι κι αυτό. Δεν χάθηκαν τα πάντα στο πέρασμα τριών γεμάτων δεκαετιών...

Γεννημένος μέσα στις φλόγες του πολέμου, μεγαλωμένος με τις αρχές του ξεχωριστού πολεμιστή και γιγαντωμένος από την μαχητική φλόγα που κρύβει στην ψυχή, ο δυναμικός Σιμέριος Κόναν ζει και αναπνέει για την στιγμή που θα έρθει και πάλι αντιμέτωπος με τον διαβολικό Κάλαρ Ζιμ, τον άνθρωπο που αφαίρεσε με τον πιο στυγνό τρόπο, την ζωή του αγαπημένου του πατέρα. Στην πολύχρονη αναζήτηση του σε στεριές και θάλασσες, ο βάρβαρος μαχητής, θα φτάσει μέχρι το μακρινό μοναστήρι, που θα συναντήσει την Ταμάρα, την όμορφη παρθένα μοναχή, που αναζητά λυσσαλέα ο εχθρός του, γιατί στο αίμα της κρύβει ένα παράξενο μυστικό.

Και κάπως έτσι ξετυλίγεται ο ολοκαίνουργος και δίχως την παραμικρή σύνδεση με τα προηγούμενα, μύθος του Conan The Barbarian, σε μια ιστορία που δίχως να ξεφεύγει από τα τετριμμένα κλισέ των παραδόσεων των βορειοευρωπαικών θρύλων και παραδόσεων, εντούτοις καταφέρνει να διατηρήσει ένα κάποιο επίπεδο στην εξέλιξη της, μέχρι το εκρηκτικό φινάλε. Ο Γερμανός Marcus Nispel, με σαφώς βελτιωμένη αντίληψη της τοποθέτησης της κάμερας από την εποχή του ανομολόγητου Pathfinder, παρουσιάζει ένα πλημμυρισμένο από βίαιες ακρότητες και ταχύτατες κοφτές λήψεις adventure, σαν ένα μακρόσυρτο μεσαιωνικό βίντεο κλίπ, σαν μια παρατραβηγμένη, χρονικά, εκδοχή της αρχικής σεκάνς του Gladiator. Με το μεταλλαγμένο 3D να γίνεται αντιληπτό αραιά και που, μόνο στα πανοραμικά CGI πλάνα, το φιλμ, αν και διαλαλήθηκε σαν μπλοκμπάστερ από την Millenium, εντούτοις σε ελάχιστα σημεία δικαιολόγησε τα λεφτά του, έχοντας σαν σημαντικότερη στιγμή την σεκάνς της μάχης με τους αμμάνθρωπους, που είναι και εκείνη που θα θυμάσαι περισσότερο, μόλις πέσουν οι τίτλοι τέλους.

Στις δικές μας αίθουσες, 25 Αυγούστου 2011 από την Odeon