Μπλιτζ
του Elliott Lester. Με τους Jason Statham, Paddy Considine, Aidan Gillen, Zawe Ashton
Μόνο το Magnum του έλειπε...
του zerVo
Μου αρέσει πολύ που οι - περισσότερες - ταινίες που έχει πρωταγωνιστήσει ο Jason Statham, ο μοναδικός που δικαιούται την σήμερον ημέρα το ζόρικο αξίωμα του action performer, έχουν μονολεκτικό τίτλο. Ακόμη και αν λίγο έως πολύ ο χαρακτήρας του, είτε εξυπηρετεί παράνομους σκοπούς, είτε αγαθούς, είναι κάπως πανομοιότυπος, χάρη σε αυτή την ιδιαιτερότητα της μαρκίζας, μπορείς να θυμάσαι που ακριβώς τον έχεις συναντήσει. Ο Τούρκος λοιπόν του Snatch κι ο δυναμικός οδηγός του Transporter, ο θολωμένος εκτελεστής του Crank κι ο ορκισμένος εκδικητής του War, ο πρώην κατάδικος του Revolver κι ο πιο τρελός της κομπανίας των Expendables, δηλώνει και πάλι το παρόν σε μια περιπέτεια - μιας λέξης ξανά, σαν το Blitz - που δεν θα αφήσει ασυγκίνητο, ούτε έναν οπαδό του (αγαπημένου) είδους.
Ο ένας μετά τον άλλο πέφτουν νεκροί οι αστυνομικοί στους δρόμους του Νοτιοανατολικού Λονδίνου, από τα χέρια ενός παρανοϊκού κατά συρροήν δολοφόνου, που αυτοδιαφημίζεται στα μέσα ενημέρωσης με το παρατσούκλι Μπλιτζ. Ένα αιματηρό κουβάρι που θα αναλάβει να ξετυλίξει ωσότου εντοπίσει τον φονιά, ο Μπραντ, ένας άγριων μεθόδων μπάτσος, λειτουργώντας κάτω από τις εντολές του ιδιαιτέρων σεξουαλικών προτιμήσεων προϊσταμένου του. Όσο πλησιάζει στην λύση του προβλήματος, όμως, άλλο τόσο ο μανιακός εγκληματίας, δείχνει να ξεφεύγει από τα νύχια του.
Η παλιά καλή δοκιμασμένη συνταγή, δοσμένη αυτή τη φορά σε ένα θολό, σκοτεινιασμένο, βρώμικο θα το αποκαλούσα made in England στυλ, που σαν φόντο τουλάχιστον, δημιουργεί τις κατάλληλες προϋποθέσεις, για το αγκάλιασμα ενός αξιοπρεπούς flic story. Ο Βρετανός Elliott Lester, μελετά κατά το δοκούν τους χαρακτήρες του και ιδιαίτερα τον βασικό, τον μπασκίνα με το δερμάτινο, που λειτουργεί εντελώς αντισυμβατικά και έξω από τα πλαίσια του κανόνα to protect and to serve. Κατάσταση οργής που εντείνεται πολύ περισσότερο όταν το αίμα των αγαπημένων συναδέλφων, κυλάει ποτάμι στην άσφαλτο και οι ενδείξεις για την ταυτότητα του κακοποιού, δεν είναι σαφείς. Άσχετα αν ο θεατής, σύμφωνα με την φιλμική λογική του Se7en, τον γνωρίζει από νωρίς και δεν μπαίνει στο παιχνίδι να παίξει και ο ίδιος τον ντετέκτιβ...
Για πες: Ο αγαπημένος Stath, για πολλοστή φορά, δεν κάνει τίποτα παραπάνω από το να διατηρεί ακέραιη την macho περσόνα του, την ύπουλα λιγομίλητη, που ανά πάσα στιγμή είναι πανέτοιμη να εκραγεί, παίρνοντας σβάρνα τον φουκαρά αντίπαλο, που θα βρεθεί στο διάβα του. Η σύγχρονη μανιέρα του Κάλαχαν των προαστίων της Λόνδρας, με την ίδια σκεπτική, αλλά με κάπως διαφορετικό λουκ. Εξαιρετικός ο πάντα χαμηλών τόνων Ιρλανδός Paddy Considine, ως μια παράξενη φιγούρα επιθεωρητή, που ως γκέι, γνωρίζει μόνο την χλεύη των υφισταμένων του, ενώ για μια φορά ανόητη κρίνω την παρουσία αυτού του κακού ηθοποιού David Morrissey, σε έναν ρόλο αχόρταγου ρεπόρτερ, που αποτελεί και το μεγάλο φάουλ του σεναρίου.
Στις δικές μας αίθουσες, 18 Αυγούστου 2011 από την Village
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική