Οι Εποχές του Έρωτα

του Giovanni Veronesi. Με τους Carlo Verdone, Robert De Niro, Monica Bellucci, Riccardo Scamarcio, Michele Placido, Laura Chiatti, Donatella Finocchiaro


Φοτονοβέλα του Ντομινό...
του zerVo
Δεν το συζητώ, οι γειτόνοι μας οι Ιταλιάνοι, ως φημισμένοι βαλεντίνοι, θα μπορούσαν να προσφέρουν μια τέτοιου ύφους ταινία κάθε εβδομάδα. Το έχουν στο αίμα τους, όπως και να το κάνουμε αυτό το κανταδόρικο της εξύμνησης του έρωτα και από το μυαλό τους θα μπορούσαν να βγάλουν με άνεση τόσα ρομάντζα που δεν θα προλάβαινε ο θεατής να τα παρακολουθήσει. Και όσο αγαπούν να τραγουδούν την αγάπη, άλλο τόσο θέλγονται στο να παρακολουθούν ερωτικές ίντριγκες και πάθη. Γι αυτό το λόγο και το σίριαλ του Manuale D'Amore έχει ξεπεράσει τα σαράντα εκατομμύρια (!) συνολικά στο ντόπιο box office και προβλέπω πως για καιρό ακόμη θα συνεχίσει να απασχολεί την κινηματογραφία των una faccia, una razza μας...

Όμορφος και γοητευτικός δικηγόρος, σφόδρα ερωτευμένος με την γυναίκα που εντός ολίγου θα έλθει εις γάμου κοινωνία, στέλνεται από την δουλειά του σε ηλιόλουστο χωριουδάκι της Τοσκάνης για να επιλύσει μια δικαστική εκκρεμότητα. Κάτι το κρασί, κάτι η θάλασσα, κάτι η μορφονιά της περιοχής, όλο και θα τρενάρουν την επιστροφή του Ρομπέρτο στην πρωτεύουσα. Εκεί που απολαμβάνει την μικροαστική ζωή του ο βετεράνος ρεπόρτερ και διάσημος άνκορμαν Φάμπιο Ρενζούλο. που θεωρεί καμάρι του το γεγονός πως ουδέποτε έχει απατήσει την σύζυγο του. Μια φορά θα το πράξει όμως και θα είναι με την λάθος ερωμένη. Στο διπλανό διαμέρισμα της οποίας κατοικεί ηλικιωμένος Αμερικάνος καθηγητής, με βεβαρυμένο ιστορικό υγείας, λόγω μεταμόσχευσης καρδιάς, που την καθημερινότητα του θα σπάσει, η επιστροφή από το Παρίσι, της σαραντάρας κόρης του κολλητού και συνομηλίκου του, θυρωρού της πολυκατοικίας.

Αυτό το στυλάκι το σπονδυλωτό, πάντοτε ιντριγκάρει την την λογική του θεατή, που επιχειρεί να προσεγγίσει τα πλάνα που ενώνουν τις επιμέρους ιστορίες του κορμού. Αυτές που με την σειρά τους, τρεις τον αριθμό, έχουν έναν κοινό θεματικό παρανομαστή - εδώ αναφέρονται ως τα βέλη του έρωτα - και ένα όσο το δυνατόν πιο κοντινό σε γενικό συμπέρασμα φινάλε. Δηλαδή ποιες είναι οι συνέπειες, συνήθως ευχάριστες, που μπορεί να επιφέρει το γεγονός πως ο φτερωτός θεός, σε έχει βάλει στο στόχαστρο του. Γλυκιά η πρώτη ρουμπρίκα, του νέου που ακολουθεί μια ζωή πάνω σε ράγες και κάποια στιγμή ξεσπά, εκφράζεται σαν έφηβο παιδί, επιθυμώντας να κάνει την μικρή επανάσταση του. Η ηλιόλουστη ιταλική επαρχία και ο νοσταλγικός τόνος της, φτιάχνουν σημαντικά την διάθεση στην πλατεία, πριν δώσει την σκυτάλη στην δεύτερη, πιο σλάπστικ κωμική αλλά και αδύναμη σεναριακά, που φωτογραφίζει το αιώνιο δίλημμα του μεσήλικα, να την χουφτώσει την πιτσιρίκα ή λες να το μετανοιώσει? Ο επίλογος του τρίπτυχου πέφτει με την πιο ενδιαφέρουσα, μα και την πιο ικανή να σταθεί και μόνη της σαν οντότητα σελίδα, που συγκινητικά ζυγίζει τις πιθανότητες του ατόμου, που έχει διαβεί το κατώφλι της τρίτης ηλικίας, να φτερουγίσει ξανά η καρδιά του. Περισσότερο αλληγορική και λιγότερο αληθοφανής η τρίτη πράξη, μα και η πιο εμπορική, αφού σε αυτήν συμμετέχουν και οι διασημότεροι σταρς του ερμηνευτικού επιτελείου...

Για πες: Διότι ντουέτο Bob De Niro και Monica Bellucci, δεν είναι δυνατόν να συναντήσεις επί καθημερινής βάσης επί της οθόνης, ειδικά με τον αγαπημένο ηθοποιό να εξασκεί με αμερικάνικο αξάν την ιταλική γλώσσα, προκειμένου να κερδίσει την αγκαλιά της μίας, αγίας και μοναδικής θηλυκής θεότητας. Συμπληρώνοντας έτσι ένα καρέ αξιοπρεπών πρωταγωνιστικών εμφανίσεων, που περιλαμβάνει ακόμη τον Riccardo Scamarcio, γαλανομάτη και φρεσκοσιδερωμένο σαν να βγήκε μόλις από φοτονοβέλα του Ντομινό και τον απολαυστικό Carlo Verdone, που μοιάζει τόσο σε γκριμάτσες και κινήσεις με τον Μπερλοσυκόνι, που ακόμη και δίχως ατάκες σε κάνει να χαμογελάς. Συνεπώς λίγο με τα ευχάριστα σκετσάκια του φαλακρού κωμικού, λίγο με τα χάδια του μορφονιού, λίγο με τα παράταιρα χαριεντίσματα του are you talkin to me, το διωράκι περνάει άνετα και δροσερά. Με τηλεοπτική διάθεση βέβαια και ουδόλως κινηματογραφικά, το σκαμπρόζικο και πιπεράτο Manuale, δεν θα αφήσει αδιάφορες τις ευαίσθητες ψυχές, που αρέσκονται στην παρακολούθηση τέτοιου είδους χαλαρής διάθεσης love story...






Στις δικές μας αίθουσες, 28 Ιουλίου 2011 από την Seven

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η δική σου κριτική