Movies Ltd

Σε χολιγουντιανή βερσιόν το ίδιο πράγμα πρέπει να το έχω ξαναδεί καμιά εκατοστή φορές. Εργένης αγαπά απογοητευμένη από τη ζωή μεγαλοκοπέλα, προβληματάκια κάνουν την εμφάνιση τους, μα στο φινάλε ακούγεται το γαμήλιο εμβατήριο, όπως συνήθως... Φαντάσου δηλαδή μια Catherine Heigl, με όλη της ξανθή θωριά και τα υπέροχα μεμέ εις Παρισίους, να κάνει αγκαλίτσες με έναν τύπου Jack Black μουσάτο, το αμόρε τους να περνά σκαμπανεβάσματα, μα η αγάπη τους εντέλει να υπερισχύει και να αποχωρούν πανευτυχείς από την οθόνη. Μπορείς να μου εντοπίσεις λοιπόν, έναν σεβαστό λόγο για να παρακολουθήσω αυτό το ψιλοαταίριαστο φραντσέζικο ρομαντζάκι, δίχως να το εγκαταλείψω κάπου στην μέση των 80 λεπτών της διάρκειας του?

Υπερπροστατευτικός και ανασφαλής μην πάθει το παραμικρό η καλή του, ο χαρισματικός λογάς θα την έχει διαρκώς στην προσοχή του και τα πάντα θα βαδίζουν δεξιά για εκείνη. Τι θα συμβεί όμως όταν η μοίρα θα αποφασίσει και πάλι να βάλει το δακτυλάκι της και η γκαντεμιά που κουβαλά ο άμοιρος Ζιλιέν επανεμφανιστεί. Στην σεναριακή εξέλιξη της κομεντί, που διευθύνει με τηλεοπτική προοπτική ο άσος των σίριαλ της μικρής οθόνης Nicolas Cuche, δεν κάνει την εμφάνιση της η παραμικρή έκπληξη και τα πάντα βαδίζουν σαν πάνω σε μια προδιαγεγραμμένη "να ζήσετε" τροχιά. Ότι πρέπει δηλαδή για θερινό σινεμαδάκι και χαλάρωση δίχως ιδιαίτερους προβληματισμούς στο χαλικάκι...

Για πες: Φαρσούλα από εκείνες που συνηθίζει να σερβίρει κάθε τρεις και λίγο το γαλλικό σινεμά, είναι το La Chance De Ma Vie, που έχει την ιδιαιτερότητα όμως να μην διαθέτει στην παλέτα του πρόσωπα γνώριμα και χαρακτηρισμένα ως ανιαρά, από όσους παρακολουθούν από κοντά τις φιλμικές προτάσεις των τρικολόρ. Αναμφισβήτητα πάντως το περισσότερο παλαμάκι από το πρωταγωνιστικό ντουέτο, κερδίζει η Virginie Efira, σε σχέση με τον συμπαθητικό Francois Xavier Demaison, αφού καταφέρνει να συνδυάσει την φινέτσα και την κομψότητα με το σλάπστικ και την αδεξιότητα, ιδίωμα που διαθέτουν μόνον οι κωμικοί υψηλής κλάσης...