Movies Ltd

του Alain Corneau. Με τους Ludivine Sagnier, Kristin Scott Thomas, Patrick Mille

Διαβολογυναίκες!

του zerVo

Όχι, δεν είναι πια αυτό το φόρτε του γαλλικού σινεμά. Εκείνη η κοφτερή νουάρ ματιά που άλλες εποχές διέθεταν εν αφθονία οι τρικολόρ δημιουργοί, που οι πέραν του Ατλαντικού κοπιαριστές της, την βελτίωσαν και την εξέλιξαν, έχει πλέον χαθεί. Η ίντριγκα έγινε θυσία στον βωμό της μοντέρνας κινηματογράφησης και της τάχα μου σύγχρονης προοπτικής. Με δυο λόγια, ενώ στα χέρια ενός αμερικάνου, απλά ικανού θριλερατζή, το Crime D'Amour, που θα το αποκαλούσε Love Crime, όπως θα ήταν βουτηγμένο μέσα στην σάλτσα της αγωνίας, θα αποτελούσε μια πρώτης τάξης εμπορική ταινία μυστηρίου, στην παρούσα περίπτωση, με την αφαιρετική - σχεδόν εκμηδενιστική - αισθητική του μακαρίτη Corneau, δεν είναι παρά ένα ρηχό, επίπεδο και αμφιβόλου ταυτότητας b-movie...

Η επαγγελματική της υπευθυνότητα και οι φρέσκες ανανεωτικές της ιδέες, έχουν καταστήσει την νεαρή ταλαντούχα Ιζαμπέλ Γκερέν, ως το δεξί χέρι της διευθύνουσας συμβούλου της πολυεθνικής Κριστίν Ριβέρ, ώστε πάνω της να στηρίζει πολλές από τις ελπίδες εξέλιξης της εταιρίας. Ανάμεσα στις ευκαιρίες που θα πάρει η μικρή, θα είναι και το ταξίδι στο Κάιρο, αναλαμβάνοντας το κλείσιμο μιας διεθνούς συμφωνίας, εκεί που το πάθος και μια στιγμή αδυναμίας, θα την ρίξουν στην αγκαλιά του συνεργάτη και εραστή της προϊσταμένης της. Ερωτευμένη σφόδρα με τον γοητευτικό Φιλίπ και με τις εμμονές, πως η αφεντικίνα της της βάζει διαρκώς τρικλοποδιές, να της τριβελίζουν το μυαλό, η Ιζαμπέλ δεν θα αργήσει να στρέψει τα βέλη εναντίον εγωίστριας και υπερφίαλης διευθύντριας της...

Ακόμη κι αν η στιγμή που αλλάζει ολοσχερώς την τροπή του θρίλερ, λαμβάνει χώρα λίγο μετά την μέση της χρονικής εξέλιξης του φιλμ, δεν είναι δυνατόν, από τον τίτλο και μόνο ο θεατής να μην καταλάβει πως το μίσος, γρήγορα θα οπλίσει το χέρι της πιτσιρίκας, που θα στήσει ένα υποδειγματικό σε συλλογιστική πλάνο για να βγάλει από την μέση την Devil Wears Prada ανώτερη της. Συνεπώς το έργο, χωρίζεται θεματικά σε δύο μέρη, με το πρώτο να είναι ένα αργού τέμπο ψυχολογικό δράμα, στο οποίο εκτίθενται οι δύο βασικοί χαρακτήρες, που πάνω τους ξεδιπλώνεται το στόρι και το δεύτερο μια καθαρόαιμη αστυνομική περιπέτεια, με σασπένς που θα κρατήσει σε μια κάποια εγρήγορση τον θεατή, μέχρι το φινάλε και την αποκάλυψη (?) της αλήθειας. Το ζήτημα είναι πως ο σκηνοθέτης του Tout Les Matins Du Monde, αδυνατεί να κρατήσει μια ικανή ισορροπία ανάμεσα στα δύο διαφορετικής λογικής επεισόδια του πονήματος του, μη δίνοντας σαφείς εξηγήσεις για ούτε για το λόγο που η φέρελπις υπάλληλος οδηγήθηκε στο φονικό, ούτε για την κατοπινή της συμπεριφορά, ως βασική ύποπτος κατά τις διωκτικές αρχές.

Για πες: Κακός υπολογισμός που περισσότερο έχει να κάνει με την υποτιμημένη χρήση της πάντοτε δυνατής Kristin Scott Thomas στον ρόλο του μπος, που δεν διστάζει να εκμεταλλευτεί στο έπακρο την υφισταμένη της, αλλά και να την συναγωνιστεί με αθέμιτα μέσα στην διεκδίκηση της καρδιάς του ενός και μοναδικού αγαπητικού, με συνέπεια να δει το δεύτερο μισό του έργου, από τα...θυμαράκια. Με τα πλάνα να στοιχειώνει η απουσία της Αγγλίδας, λοιπόν, η όσο μεγαλώνει κι ασχημαίνει Ludivine Sagnier, δεν πετυχαίνει να κρατήσει στους ώμους της το νουάρ, αδυνατώντας να παίξει έναν μοιραίο ρόλο σαν την - δες ποια μου ήρθε στο νου - Linda Fiorentino, ούτε φυσικά να υποδυθεί τον θηλυκό Edward Norton του Primal Fear. Λογικό κι επόμενο λοιπόν ενώ το Crime D'Amour σεναριακά έχει δυνατότητες, χάρη στην αδέξια έμπνευση του δημιουργού του, αλλά και στην αδυναμία της ενζενί να απογειώσει την (αντι)ηρωίδα της, να χάνει τον προορισμό του και να καταλήγει προβλέψιμο και αδιάφορο...

Στις δικές μας αίθουσες, στις 7 Ιουλίου 2011 από την Odeon