Movies Ltd

Διαβάζω τον λόγο της παταγώδους αποτυχίας του The Beaver στις πέραν του Ατλαντικού αίθουσες, όπου πρωτοπροβλήθηκε. Ο μέσος Αμερικάνος λέει, δεν μπορεί να έρθει μετωπικά αντιμέτωπος με το καθημερινό δράμα, που είναι πολύ πιθανόν να βιώνει. Να διορθώσω. Ο μέσος Αμερικάνος και ο οποιασδήποτε εθνικότητας θεατής, αρέσκεται και με το παραπάνω να έρχεται face to face με την μίζερη αλήθεια του, όταν η μεγάλη οθόνη δια μέσου των νεορεαλιστικών κοινωνικών δραμάτων, την απεικονίζει ευθεία, σπαθένια και δίχως υπεκφυγές και φτηνές δικαιολογίες. Γιατί μόνο ως δειλία αντιμετώπισης της αλήθειας, από την ανθρώπινη ματιά, μπορεί ο λογικός παρατηρητής να εκλάβει το φιλτράρισμα της, μέσα από τα στρογγυλά, φωτεινά, λαμπερά, πλην άψυχα γουρλωτά ματάκια ενός αρκουδιού...

Μεσήλικας, οικογενειάρχης και επιτυχημένος επαγγελματίας, με μεγάλη καριέρα σε μεγάλη εταιρία παιχνιδιών, πέφτει σε βαθιά κατάθλιψη, που θα τον οδηγήσει μακριά από την αγαπημένη του φαμίλια. Ανίκανος μέσα στην απελπισία του, ακόμη και να προβεί στο απονενοημένο διάβημα, βυθισμένος στον λήθαργο του θα ανακαλύψει ένα λούτρινο ζωάκι, που στην παράλογη λογική του θα θεωρήσει πως τον έχει αναλάβει υπό την κηδεμονία του, μέχρι να επανακάμψει ψυχικά. Καλά κρυμμένος πίσω από το προστασία που του παρέχει ο κάστορας μαριονέτα, θα επιστρέψει στο σπίτι και στην εργασία του γεμάτος κέφι για ζωή και δημιουργία. Και τα πάντα θα του πηγαίνουν μόνο δεξιά, ώσπου θα αντιληφθεί το πόσο εθισμένος είναι στην συνύπαρξη του με το κουκλάκι...

Σε μια άλλη, σουρεαλιστική λογική, θα μπορούσα να το αποκαλέσω μέχρι και εμπνευσμένο το σενάριο του The Beaver. Δεν υπήρξε όμως στιγμή στο φιλμ, που να με έπεισε πως αυτό ακριβώς που παρακολουθώ έχει μεταφορικό, αλληγορικό χαρακτήρα. Αντίθετα όσο η ώρα περνούσε ένιωθα πως αυτό το - υπερβολικά δύσκολο να το πιστέψει κανείς - θέμα, έχει συμβεί στην πραγματικότητα. Παρακάμπτοντας την αφέλεια, αλλά και την υποιστορία με πρωταγωνιστή τον γιο του ζορισμένου πενηντάρη και την ξανθούλα συμμαθήτρια, που κινείται παράλληλα με την βασική θεματική, ομολογώ πως η Foster αποπειράθηκε να προσεγγίσει το ζήτημα της σχιζοειδούς συμπεριφοράς με έναν ιδιαίτερο και πρωτότυπο τρόπο. Το ότι η πολυβραβευμένη ως ηθοποιός Jodie δεν κατάφερε να παρουσιάσει μια ολοκληρωμένη ιστορία, που θα συνταράξει το κοινό της, δεν μου προκάλεσε την παραμικρή έκπληξη, γνωρίζοντας τις χαμηλών τόνων δημιουργικές της αρετές, από τα δύο προηγούμενα ομοίως δραματικά πονήματα της.