Εμείς οι Δυο
των Antonio Naharro και Álvaro Pastor. Με τους Lola Dueñas, Pablo Pineda
Παιδιά του Κατώτερου Θεού
του zerVo
Την έχει αυτή την τάση η όμορφα πλασμένη κοινωνία μας, να κάνει στην άκρη, να περιθωριοποιεί, στοιχεία της που είτε εξαιτίας κάποιας γενετικής ανωμαλίας, είτε λόγω ακραίων καταστάσεων στην πορεία της ζωής τους, δεν μοιράστηκαν την ίδια τύχη με τους υπόλοιπους από τον πλάστη τους. Κατόπιν του πρώτου κτυπήματος της άσχημης μοίρας τους, έχουν να αντιμετωπίσουν και την σκληρή κριτική των "αρτιμελών" ψυχή τε και σώματι, που ουδέποτε φαντάστηκαν πως εύκολα θα μπορούσαν να βρίσκονται στην θέση τους, δεχόμενοι έτσι μια ύπουλη, σιγανή επίθεση που τους καθιστά ακόμη πιο μοναχικούς, ακόμη πιο απομακρυσμένους. Έστω κι αν γι αυτούς, τους ιδιαίτερους, ο Θεός τους κατέχει θέση στα κατώτερα ράφια, υπάρχει κάποια στιγμή που θα τους φωτίσει με μια ηλιαχτίδα, δείχνοντας τους πως υπάρχει μια μικρή, αμυδρή ηλιαχτίδα στην μελλοντική τους πορεία.
Έχοντας την αμέριστη συμπαράσταση των γονιών του, ο γεννημένος με Σύνδρομο Ντάουν, Ντάνιελ, ποτέ δεν το έβαλε κάτω, με αποτέλεσμα στα 34 του χρόνια, όχι μόνο να καταφέρει να αποφοιτήσει από το κολέγιο, αλλά να κερδίσει επάξια και μια θέση ως υπάλληλος γραφείου, σε δημόσια υπηρεσία. Εκεί που θα γνωρίσει την Λάουρα, μια μοναχική σαραντάχρονη συνάδελφο του, που ξοδεύει τον ελεύθερο της χρόνο σε ανούσιες ερωτικές σχέσεις της μιας βραδιάς, περιφερόμενη στα στέκια της νύχτας, μονίμως μεθυσμένη κι εκτός ελέγχου και που από την πρώτη αναπάντεχη συνάντηση τους, θα νιώσει κάτι ιδιαίτερο για εκείνη. Συναίσθημα που θα είναι αμοιβαίο, εφόσον η ανεξαρτητοποιημένη ξανθιά, θα δει στην ψυχή μωρού παιδιού του Ντάνιελ, το είδος του άντρα που ποτέ δεν είχε ανακαλύψει.Κι έτσι πολύ σύντομα, τα εκ πρώτης όψεως αταίριαστα χνώτα των δύο συναδέλφων, θα έλθουν πολύ κοντά, δια μέσου μιας παράξενης και ιδιαίτερης έλξης, εξέλιξη που δεν θα περάσει απαρατήρητη από τον μικρόκοσμο που τους περιβάλλει, ο οποίος δεν θα διστάσει να τον σχολιάσει ποικιλοτρόπως. Ποιος είναι αλήθεια εκείνος που μπορεί να προκαθορίσει την υφή των ανθρώπινων σχέσεων, φιλικών, συναισθηματικών έως και ερωτικών? Ποιος μπορεί να κατηγοριοποιήσει τις κοινωνικές μονάδες, με βάση την αρτιμέλεια, την διανόηση, τις συνήθειες ακόμη, απαγορεύοντας τους συνάμα, την οποιαδήποτε επικοινωνία, φράζοντας τις διόδους επαφής τους? Οι εκπρόσωποι της μεγάλης των Ισπανών, κινηματογραφικής σχολής, Naharro και Pastor, με την συγκινητική τους ελεγεία Yo Tambien, δηλώνουν πολέμιοι ευτών των προκαταλήψεων, υποστηρίζοντας τα δικαιώματα του ξεχωριστού, είτε η δυσμορφία του είναι εμφανής, είτε κρυφή, συνεπώς και παρεξηγήσιμη από τους...λογικούς.
Για πες: Προσωπικά θα επιθυμούσα ο προβληματισμός τους να παραμείνει στα στενά όρια της πολύπλοκης φιλίας του ζευγαριού, αφού το κάτι παραπάνω που επιχειρούν με τα παρατραβηγμένα γεφυράκια, μιας ακόμη σχέσης που δημιουργείται μεταξύ του ντουέτου των χορευτών που πάσχουν από Ντάουν, λειτουργεί περισσότερο αποπροσανατολιστικά για τον θεατή. Οι πανίσχυρες ερμηνείες όμως της εκφραστικότατης κωμικά και δραματικά, όχι ιδιαίτερα όμορφης, αλλά απίστευτα λατρευτής Lola Duenas, σαν η μεσήλικας που το βάναυσο παρελθόν έχει τσακίσει την ψυχή της και του τρισχαριτωμένου Pablo Pineda, λειτουργούν άψογα και με μια χημεία που δεν την περιμένεις, αποδεικνύοντας πως και για τους απόκληρους υπάρχει ελπίδα. Αρκεί και οι ίδιοι να πιστέψουν σε αυτό...
Στις δικές μας αίθουσες, στις 28 Ιουλίου 2011 από την Odeon.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική