Transformers: Dark of the Moon

του Michael Bay. Με τους Shia LaBeouf, Josh Duhamel, John Turturro, Tyrese Gibson, Rosie Huntington-Whiteley, Patrick Dempsey, Kevin Dunn, Julie White, John Malkovich, Frances McDormand


Για Χόρταση
του zerVo
Σημασία έχει, για εσένα θεατή που έχεις πληρώσει το αντίτιμο του μπιλιέτου, να παίρνεις πίσω από αυτό που θα δεις, σε ανάλογου ειδικού βάρους, θέαμα αντίστοιχο του ποσού που ξόδεψες στο γκισέ. Από την μια μεριά του ζυγού βάζεις το δεκαπεντάρι - κόστος που αντιστοιχεί στην αγορά της 3D θέασης περίπου, μιας και επί της παρούσης θα είναι και υπερβολικά κουτό να μιλάμε για δύο διαστάσεις - και από την άλλη, τα κιλά των εκρήξεων, των βομβών, των πυροτεχνημάτων και των σπέσιαλ εφέκτς που πρόκειται να παρακολουθήσεις. Αν θέλεις να είσαι τίμιος και λαρτζ βγαίνοντας από την αίθουσα, εκεί που πας να αφήσεις τα γυαλάκια, πρέπει να ανοίξεις πορτοφόλι και να αποθέσεις στο box office, το ποσό ενός ακόμη εισιτηρίου. Οι τρίτοι και φαρμακεροί Transformers, βλέπεις, θα σε έχουν χορτάσει όχι μόνο για την πάρτη τους, αλλά και για τις 2-3 ακόμη φορές, που στο σύντομο μέλλον, θα σκεφτόσουν να επισκεφτείς τα multiplex, για να απολαύσεις μια φαντασμαγορική περιπέτεια δράσης...

Συναγερμός έχει ξεσπάσει στις τάξεις των αμερικάνικων μυστικών υπηρεσιών, από την στιγμή της ανακάλυψης στην σκοτεινή πλευρά της σελήνης, υπολειμμάτων που είχε αφήσει κάποτε ο πολιτισμός του πλανήτη Σάιμπετρον, έχοντας σκοπό να γεφυρωθεί με εκείνον της γης και να σωθεί από την καταστροφή. Οδηγούμενη από το υψηλόβαθμο στέλεχος των Ότομποτς, Σέντινελ Πράιμ, η Κιβωτός σωτηρίας, δέχτηκε επίθεση από τον εχθρό με συνέπεια να συντριβεί, πριν από πενήντα ακριβώς χρόνια στο σκιώδες έδαφος του φεγγαριού. Σήμερα που τα απομεινάρια βρίσκονται σε ασφαλή χέρια, που σκοπεύουν μια πιθανή επαναλειτουργία του εξωγήινου μηχανισμού, ο Όπτιμους θα δείξει διστακτικός σε αυτή την ιδέα, πιστεύοντας πως πίσω από τα πάντα κρύβονται οι σατανικοί Ντισέπτικονς, οι οποίοι έχουν βάλει σκοπό να επιστρέψουν και να κυριαρχήσουν στον πλανήτη γη...
Who You Gonna Call, λοιπόν? Απλούστατο, τον Σαμ Γουιτγουίκι, τον νεαρό που ήδη δύο φορές έχει βγάλει τα κάστανα από την φωτιά, έχοντας αποκτήσει ιδιαίτερες σχέσεις με τις λαμαρίνες από τον μακρινό γαλαξία, βασισμένες πάνω σε μια ιδιόμορφη αλληλεπίδραση των συναισθημάτων. Έχοντας πατήσει τα είκοσι πια, όμως, είναι ώρα να βγει στην κοινωνία και να αναζητήσει μια μόνιμη απασχόληση, για να βγάλει τα προς το ζην. Την στιγμή που όλες οι εταιρίες του κλείνουν η μία μετά την άλλη τις πόρτες, θα ανακαλύψει πως μία, τον περιμένει με ανοικτές αγκαλιές, έστω προσφέροντας του θέση, όχι αντάξια των προσόντων του. Εκείνο που δεν γνωρίζει καν ο μικρός, είναι πως το χεράκι του στην πρόσληψη του, έχει βάλει ο πολυεκατομμυριούχος επιχειρηματίας Ντίλαν Γκουλντ, που τυγχάνει και αφεντικό της αγαπημένης του Κάρλι... Τυχαίο? Και που να δεις τι κρύβει αυτή του η κίνηση...

Στην ουσία, απόντων από το σεναριακό κτίσιμο των - υπερεκτιμημένων - γραφιάδων Orci και Kurzman, η παραγωγή σκέφτηκε να μην εμβαθύνει στο στόρι, αλλά με την λογική του ντόμινο, να προσφέρει την μία ανατροπή μετά την άλλη, προκειμένου να διατηρήσει αμείωτο το ενδιαφέρον του θεατή. Αν το καταφέρνει, δίχως έναν βασικό θεματικό κορμό στήριξης το Dark Of The Moon? Και με τα μπούνια θα υποστήριζα. Μην ξεχνάς πως μιλάμε για περιπέτεια φαντασίας και πρέπει να ακολουθήσεις την δική της λογική και όχι αυτή που σε προστάζει το στείρο κάθε μέρα. Με γήινους και εξωγήινους συντροφιά, άλλα να δείχνουν και άλλα να υποστηρίζουν στην αλήθεια και μερικές χιουμοριστικές ενέσεις από το χαρισματικό ρολίστικο τρίγωνο Malkovich - Mc Dormand - Turturro, οδηγούμαστε μέχρι του σημείου της μεταφοράς της ίντριγκας στο Σικάγο, όπου θα δοθεί η τελική αναμέτρηση. Το συνηθισμένο μυαλό σε αυτό το σημείο βάζει το χρονόμετρο να γράφει αντίστροφα, είκοσι λεπτάκια, βία μισή ώρα μέχρι την πτώση των φάιναλ κρέντιτς. Ο Bay όμως δεν σκέφτεται επ ουδενί κατ αυτό τον τρόπο. Μηδενίζει το κοντέρ, ξεκινάει τον πόλεμο των κόσμων από την αρχή, ρίχνει στο καναβάτσο όλους τους γνωστούς και άγνωστους ήρωες του παρελθόντος των Transformers και προσφέρει ένα αποθεωτικό οπτικοακουστικό 90λεπτο encore πανηγύρι, που σαν τελικό του όριο έχει την ολοκληρωτική ισοπέδωση της Πόλης των Ανέμων. Αν το έχεις κάπου ξαναδεί? Είναι πολύ πιθανόν. Το σίγουρο είναι πως ουδέποτε το έχεις βιώσει σε τέτοια real dimension διάσταση.

Για πες: Με τους ουρανοξύστες να γκρεμίζονται σαν σπιρτόκουτα, τους θεόρατους σιδερένιους παλαιστές να τα δίνουν όλα για την επικράτηση και τις φλόγες να ζώνουν το τρισδιάστατο κάδρο, κατά τέτοιο τρόπο που να νομίζεις πως θα σε καψαλίσουν κι εσένα, οι Ότομποτς και οι Ντισέπτικονς, ρίχνουν την αυλαία της γιγαντιαίας τους κόντρας, που έτυχε σαν πεδίο της να διαλέξει τον δικό μας κόσμο. Αν θα μου λείψουν? Όχι βέβαια. Είναι δεδομένο πως το Χόλιγουντ θα στήσει δίπλα στο κολοσσιαίο τους μέγεθος, κάτι ακόμη πιο εντυπωσιακό και μνημειώδες. Το θέμα είναι ότι οι Transformers, ανέβασαν τον αδρεναλινιακό πήχη σε τέτοιο μπόι, που είναι βέβαιο πως οι διάδοχοι τους, όταν το ξεπεράσουν, θα με αφήσουν πάλι με το στόμα ανοιχτό. Λύσεις και ιδέες θα υπάρξουν. Πως ωρυόμαστε πριν από κανά χρόνο δηλαδή, ότι δεν θα υπάρχει το σίριαλ δίχως τις φονικές καμπύλες της Megan? Υπήρξε και παραυπήρξε αγαπητέ... Και όχι κάποιος τυχαίος χαζοξανθός ρόλος για την σούπερ Huntington - Whiteley, αλλά στην ουσία αυτός που άλλαξε όλη την πορεία του φινάλε. Που καράβι μπορεί να μην έσυρε, τον Μέγκατρον όμως, τον πήρε και τον σήκωσε!






Στις δικές μας αίθουσες, 28 Ιουνίου 2011 από την UIP

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η δική σου κριτική