Το Άσυλο

των Måns Mårlind και Björn Stein. Με τους Julianne Moore, Jonathan Rhys Meyers, Frances Conroy


Γιατί ρε Julianne?
του zerVo
Εδώ κι αν μιλάμε για περίπτωση ταινίας, που βρέθηκε καταχωνιασμένη στο κατώι, πλακωμένο από άδεια κουτιά μπομπινών και οι υπεύθυνοι διανομής της αντί να την οδηγήσουν στον φυσικό της χώρο - κατά άλλους DVD, κατά άλλους κάλαθο - αποφάσισαν να την κυκλοφορήσουν στις αίθουσες. Κάτι που στην Αμερική, χώρα που γνωρίζει καλά το παιχνίδι της διαλογής, δεν συνέβη ποτέ, όχι δηλαδή πως όπου πήρε το βάπτισμα του πυρός, έκανε καμία εμπορική διαδρομή της προκοπής. Εμείς το είχαμε προγραμματισμένο για το καλοκαίρι. Του...2010. Αναβολή στην αναβολή το Shelter ξεχάστηκε, μέχρι που κάποιος αποθηκάριος σκόνταψε πάνω του, είδε γνωστή φάτσα στο εξώφυλλο, της Moore και είπε να το ρίξει στο βδομαδιάτικο release.

Η κορυφαία γιατρός ψυχικών νοσημάτων του Πίτσμπεργκ και υπέρμαχος της θεωρίας πως το σύνδρομο πολλαπλών προσωπικοτήτων, δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια παραμυθένια έμπνευση του υποκειμένου για να καλύψει τις παραβατικές του συμπεριφορές, βρίσκεται ενώπιον της υπόθεσης που θα αλλάξει ολάκερη την λογική της. Αιτία είναι ο Άνταμ, ένας ασθενής που την περίπτωση του ερευνά ο επίσης ψυχίατρος πατέρας της, που θα της αποδείξει πως μέσα στο σώμα του βρίσκονται εγκλωβισμένες, περισσότερες από μία ψυχές, που επιζητούν εξωτερίκευση των συναισθημάτων τους. Όσο μάλιστα η δόκτορ Χάρντινγκ κατεβαίνει στα άδυτα του εσωτερικού κόσμου του μπερδεμένου άντρα, τόσο περισσότερο θα περιπλέκεται και η προσωπική της ζωή.

Από τους παραγωγούς του The Ring, λέει το αφισάκι, στοιχείο που δεν αληθεύει και πολύ αφού ψάχνοντας μικρή σχέση βρήκα με έναν από τους executive με την αμερικάνικη εκδοχή του σπουδαίου horror και σε σενάριο του Michael Cooney, που δικό του ήταν το επίσης ανακατωσούρικης λογικής Identity, το Shelter είναι ακόμη μια από εκείνες τις περιπτώσεις έργου που ενώ το παλεύει φιλότιμα, ουδέποτε καταφέρνει να αποκτήσει μια ολοκληρωμένη ταυτότητα. Μία ταυτόσημη σχέση με τον σχιζοφρενή ήρωα του, δηλαδή, αφού ενώ ξεκινά με ικανές προϋποθέσεις ως ψυχολογικό θρίλερ, πολύ σύντομα περνά στην σφαίρα του μεταφυσικού για να ολοκληρωθεί ως ένα αλλοπρόσαλλο δράμα αγωνίας, όταν την εμφάνιση τους κάνουν τα βουντού, τα μαντζούνια, οι λευκές και οι μαύρες μάγισσες και ένα βίντεο ζωής ενός αιώνος, που με αστείο τρόπο επιχειρεί να βάλει μια τάξη στις σκόρπιες σκέψεις.

Για πες: Το απογοητευτικό στην περίπτωση του Ασύλου δεν είναι που αποτυγχάνει σαν αξιοπρεπές έστω θριλεράκι, άλλωστε μπορώ να μετρήσω πολλές δεκάδες σαν και δαύτο μέσα σε μια κινηματογραφική σεζόν. Αλλά που στην ανεξέλεγκτη δίνη του, που δεν δαμάζεται με κανέναν τρόπο από το σουηδικό ντουέτο των άπειρων σκηνοθετών Marlind & Stein παγιδεύεται η χαρισματική Julianne Moore, μια ερμηνεύτρια οσκαρικού επιπέδου, που ανά πενταετία πέφτει σε κάτι τέτοιου είδους supernatural παγίδες, όπως συνέβη δηλαδή και το 2004 με το πανομοιότυπο The Forgotten...






Στις δικές μας αίθουσες, 16 Ιουνίου 2011 από την Village


0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η δική σου κριτική