Κουνγκ Φου Πάντα 2

της Jennifer Yuh Nelson. Με τις φωνές των Jack Black, Angelina Jolie, Dustin Hoffman, Gary Oldman, Jackie Chan, Seth Rogen, Lucy Liu, David Cross


Φαγανό Αρκούδι...Παραχορεύει
του zerVo
Σίγουρα θα το προτιμούσα σε live action. Όχι φυσικά με μικιμάους και ζωάκια που επιδεικνύουν τις αρετές τους στις πολεμικές τέχνες, αλλά σαν ένα από εκείνα τα εκπληκτικού κάλλους απαωανατολίτικα έπη, που ειδικά στο πρώτο μισό της περασμένης δεκαετίας, γνώρισαν μια τρομακτική άνθιση. Θα μου πεις ο πεινασμένος από wu xia, καρβέλια ονειρεύεται, εφόσον το αγαπημένο μου genre περνά εδώ και καιρό ύφεση, αλλά να, μου κάθεται κάπως να μην χορεύουν στην οθόνη ο Donnie Yen, ο Kaneshiro, o Lau και ο Li και να είμαι υποχρεωμένος στην θέση τους, να παρακολουθώ καλοφτιαγμένα animation μεν, πλην υπέρβαρα αρκούδια...

Από την στιγμή που ανακάλυψε το υπερόπλο που μπορεί να ισοπεδώσει όποιον σταθεί εμπόδιο στα υπερφίαλα σχέδια του, ο Λόρδος Σεν, ένα παγόνι πραγματικός δαίμονας, θα βάλει σε λειτουργία το πλάνο ισοπέδωσης ολάκερης της Κίνας. Έχει υπολογίσει όμως δίχως την αντίδραση του αγαπημένου του λαού dragon warrior, Πο, του χαρισματικού πάντα, άσου του κουνγκ φου, που μαζί με τους furious five συμπολεμιστές του, θα κάνουν ότι περνά από το χέρι τους, για να διατηρήσουν την ακεραιότητα του τόπου τους.

Προμηνύεται δηλαδή μια μάχη μέχρις εσχάτων, που σύμφωνα με τους χρησμούς, θα έχει ασπρόμαυρο - όπως ακριβώς τα χρώματα του γιγάντιου αιλουρόποδου που ζει στα ορεινά της αχανούς χώρας - θριαμβευτή, γεγονός που γεμίζει με τρόμο, τον επίδοξο καταστροφέα. Αρκεί ο φαγανός, επιπόλαιος, αλλά και άφοβος Πο, να ξεπεράσει τις εσωτερικές ανησυχίες, που προκαλούν οι μνήμες, από τον επώδυνο αποχωρισμό του, από τους γονείς του. Η αγάπη του χήνου πατέρα, οι συμβουλές του μέντορα Σίφου και η αλληλεγγύη της πανίσχυρης πεντάδας που τον περιβάλλει, θα είναι τα στοιχεία εκείνα, που θα οδηγήσουν τον ασύμμετρο Kung Fu Panda, για ακόμη μια φορά στην νίκη, που θα σκορπίσει την γαλήνη ξανά στην περιοχή.

Για πες: Αξιοπρεπές το παραμύθι που επεξεργάζεται η πένα της Jennifer Yuh, που στο παρελθόν είχε εργαστεί ως σχεδιάστρια στην Μαδαγασκάρη και σε μικρές τηλεοπτικές παραγωγές. Εστιάζει όμως πολύ περισσότερο στην δράση, με μακροσκελείς σεκάνς φωτιάς και χαμού για να γεμίσει το 90λεπτο, αντί να επιλέξει (όπως κάνει για ένα τέταρτο στην έναρξη) την πιο μελοδραματική φόρμα, που κεντρίζει περισσότερο το ενδιαφέρον των μικρής ηλικίας θεατών. Ότι θα καταφέρει να αποσπάσει από τους ανήλικους, επιφωνήματα του τύπου "γουάου" και "κουλ" το θεωρώ σίγουρο. Ακόμη πιο σίγουρο όμως έχω, πως από την μνήμη τους θα διαγραφεί πολύ, πολύ σύντομα, αφού δεν θα έχει πετύχει να τους φορτίσει συγκινησιακά...






Στις δικές μας αίθουσες, 2 Ιουνίου 2011 από την UIP


0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η δική σου κριτική