Τζάστιν Μπίμπερ: Ποτέ μην λες Ποτέ
του Jon M. Chu. Με τους Justin Bieber, Miley Cyrus, Usher, Jaden Smith, Snoop Dog
Youtube Idol
του zerVo
Η χρονική απόσταση που χωρίζει το This Is It από το Never Say Never, είναι λίγο μεγαλύτερη από έναν χρόνο. Τα κοινά στοιχεία των δύο ροκουμένταρι όχι και λίγα: Κοινά λατρεμένος σούπερ αστέρας στο επίκεντρο των γεγονότων, κοινή προετοιμασία για την έναρξη της καλά σχεδιασμένης και πολυαναμενόμενης από το κοινό τουρνέ, κοινά ουρλιαχτά από τους αναρίθμητους φανς. Υπάρχουν όμως και σημαντικές διαφορές, πέρα από το ότι το είδωλο του πρώτου έχοντας διανύσει την πορεία του στον θρόνο του μουσικού στερεώματος έχει εγκαταλείψει τα εγκόσμια, ενώ το αντίστοιχο του δεύτερου μόλις ξεκινά την διαδρομή του στην κορυφή του μουσικού γαλαξία. Υπάρχει κυρίως ένα κενό φάσης, στον τρόπο ανάδειξης του καθενός σε λατρεμένη μορφή της ποπ, που για τον παλαιότερο αναφέρεται σε πεθαμένα από καιρό συστατικά, όπως δισκογραφία, μπίλμπορντ, ντισκοτέκ, ενώ για τον κατά πολύ νεώτερο έχουν πιο ψηφιοποιημένη μορφή, νταουνλόουντ, youtube και mp3. Α, προσωπικά και μόνο, διαπίστωσα πως στο tribute στον Jackson δεν υπήρχε ένα τραγούδι που να μην γνωρίζω, σε αντίθεση με τον χαριτωμένο Justin, που αγνοούσα έστω και μισή νότα. Το χάσμα γενεών που λέγαμε...
Ο άγραφος μουσικός νόμος είναι σαφής: Αν δεν έχει πραγματοποιήσει sold out κονσέρτο στο Νεοϋορκέζικο Madison Square Garden, στην ουσία δεν έχεις ζήσει ως καλλιτέχνης την εμπειρία ενός πραγματικού live. Για τον χαρισματικό δεκαπεντάχρονο pop idol, Justin Bieber, που στην θωριά του λιώνουν εκατομμύρια κοριτσόπουλα, οι δέκα ημέρες που απομένουν πριν ανέβει στην σκηνή του διασημότερου συναυλιακού χώρου της Αμερικής, είναι αφιερωμένες στην σκληρή προετοιμασία, προκειμένου τα πάντα να κυλήσουν ρολόι, μέχρι την παραμικρή λεπτομέρεια.Μετρώντας αντίστροφα μέχρι την έναρξη του σπουδαίου για τα δρώμενα του μεγάλου Μήλου γεγονότος και πέρα από τις αγωνιώδεις προσπάθειες μιας στρατιάς ανθρώπων για να παρουσιάσουν το υπέρτατο σόου, επιχειρείται μια παράλληλη παρουσίαση της λαμπερής οντότητας που ακούει στο όνομα Τζάστιν Μπίμπερ. Από τα δύσκολα νηπιακά χρόνια στην καναδική επαρχία, ως τέκνο χωρισμένων γονιών, στην διέξοδο που αναζήτησε μαθαίνοντας όσο το δυνατόν περισσότερα μουσικά όργανα και από τα πρώτα τραγουδάκια που έπαιξε στα πεζοδρόμια της πόλης του, μέχρι την ανάδειξη του σε παιδί θαύμα, το αρχειακό υλικό που παραθέτει ο Jon Chu, παρουσιάζει ένα σχετικό ενδιαφέρον, που μεγεθύνεται όσο μεγαλώνει το επίπεδο φανατίλας του θεατή. Πέρα από τα προαναφερόμενα τετριμμένα όμως, η κάμερα εμβαθύνει σημαντικά και στην μέθοδο που ακολουθήθηκε προκειμένου ο πιτσιρικάς να είναι αυτή την στιγμή το διασημότερο ανήλικο πρόσωπο της Υπερδύναμης. Διαδίκτυο, βιντεάκια, λάιβ στριμ, χιτς και that's all.
Για πες: Θα συμφωνήσω πως απουσίας έστω και ενός τραγουδιού που να γνωρίζω, ο χρόνος μέχρι την συμπλήρωση του δίωρου δεν κύλησε και τόσο γρήγορα. Τα καλογυρισμένα σημεία που παρεμβάλλονται όμως μεταξύ των μπιτ, που στους ρυθμούς τους κτυπά οι καρδιά των απανταχού τινς, με συνεντεύξεις και σχόλια των καθηγητών, των μουσικών, των συνεργατών, των μάνατζερς, των παππούδων και της μαμάς του μικρού, μου έβγαλαν το συμπερασματάκι, πως αν το πιστέψεις το τάλαντο σου, οι διεργασίες του American Dream, σύντομα θα ξεκινήσουν να λειτουργούν και για την δική σου πάρτη. Συνεπώς πως να εκστομίσεις την λέξη Ποτέ σε αυτή τη χώρα?
Στις δικές μας αίθουσες, στις 16 Ιουνίου 2011 από την UIP
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική