Movies Ltd

Και διερωτώμαι με το φτωχό μου το μυαλό: Σε τι βαθμό μπορεί η συμμετοχή σε ένα κορυφαίο κινηματογραφικό φεστιβάλ και η τιμητική βράβευση με έναν εκ των κορυφαίων επαίνων του θεσμού, να απενοχοποιήσει έναν χαρακτήρα, που υπό άλλες συνθήκες με ευκολία θα μπορούσε να αποκληθεί Ραμποειδής και μάλιστα όχι του πρώτου εξαίρετου επεισοδίου, μα των στυγνά σταμπαρισμένων, υπέρ το δέον μιλιταριστικών συνεχειών του? Πιο ξεκάθαρα δηλαδή, κατά πόσο ένας Χρυσός Λέοντας και ένα βάδισμα στο κατακόκκινο χαλί της Μόστρας, μπορούν να διαχωρίσουν την δράση του κεντρικού ήρωα του στόρι του Essential Killing, από εκείνη του θρυλικού - ειδικά στις μέρες μας που είναι το φόρτε του - πρωταγωνιστή ταινιών σαν το Ένας Αλλά Λύκος και Δύναμη Δέλτα?

Ευρισκόμενος μπροστά σε αδιέξοδο και λίγο πριν πέσει στα χέρια αμερικάνικης περιπόλου καταμεσής της ασιατικής ερήμου, οπλισμένος Ταλιμπάν στρέφει την κάννη του μπαζούκας εναντίον τους και τους κονιορτοποιεί. Κατόπιν της ακαριαίας σύλληψης του από τον κατοχικό στρατό, θα οδηγηθεί στα μπουντρούμια για ανάκριση, δίχως να βγάλει την παραμικρή κουβέντα όμως, θα αποφασιστεί η μεταγωγή του, παρέα με άλλους κρατούμενους σε στρατόπεδο της Ανατολικής Ευρώπης για τα περαιτέρω. Κι ενώ φαινομενικά μοιάζει η τύχη να του χαμογελάει, όταν από στραβοτιμονιά η κλούβα του θα ανατραπεί κι εκείνος θα ελευθερωθεί, τώρα καλείται ολομόναχος και αβοήθητος να διασχίσει την χιονισμένη πολωνική τούνδρα, προκειμένου να επιβιώσει.

Προσωπικά μέτρησα περισσότερες από δυο χούφτες ακροτήτων που μου προκάλεσαν θυμηδία στην πραγματικά απελπισμένη προσπάθεια του αδύναμου άραβα για να διαφύγει των κινδύνων και να σωθεί. Από τον όλμο που έσκασε δίπλα του, δίχως καν να τον γρατσουνίσει, μέχρι την πτώση του από τον γκρεμό στην παγωμένη λίμνη, που δεν του άφησε το παραμικρό κουσούρι και από το - αναίμακτο φυσικά - τσάκισμα στην λυκοπαγίδα μέχρι ολάκερο τρίτονο κορμό που του έσκασε κατακέφαλα, τα πάντα μου έφερναν διαρκώς στο μυαλό κάτι πολεμικά b-movies της δεκαετίας του 80, που το παλικάρι εμφανιζόταν πιο σκληροτράχηλο κι από τον...Μπάτμαν. Κι όμως ο δημιουργός, στις αναφορές του, διότι από τις εικόνες του κάτι τέτοιο δεν διαφάνηκε πουθενά, επιμένει πως πρόσφερε ένα επικό ποίημα, γύρω από το ακραίο ανθρώπινο πείσμα για επιβίωση, γύρω από το ένστικτο, που αγγίζει το ζωώδες, προκειμένου ενάντια στις αντιξοότητες το άτομο να βγει σώο και αβλαβές. Αν έχει την τύχη τόσο πολύ με το μέρος του, μίστερ Skolimowski, δεν χρειάζεται να κάνει και πολλά πράγματα ο φυγάς σου. Όποιου του μέλλει να πνιγεί, που λένε στα μέρη μου, ποτέ του δεν πεθαίνει...