Movies Ltd

Ήταν αποξαρχής γνωστό, πως η ταινία με τον Michael, ήταν κι εκείνη που από το σύνολο των υποψηφίων για τον φετινό Παλμ Ντορ, ισορροπούσε περισσότερο πάνω στο λεπτότατο σκοινί της ταμπού θεματικής. Χρειάζεται ειδικό σθένος άλλωστε για να ασχοληθείς στο σενάριο σου, με τον βίο και την πολιτεία ενός άντρα που διαπράττει ενσυνειδήτως το μεγαλύτερο έγκλημα, που μπορεί να σκεφτεί ο ανθρώπινος νους. Και δεν υπήρξε ούτε ένας από όσους παρακολούθησαν το φιλμ του πρωτάρη αυστριακού Markus Schleinzer, που να μην του αναγνώρισε τα γκατς, επειδή έκανε πρωταγωνιστή της ιστορίας του έναν παιδόφιλο. Δεν υπήρξε όμως και κανείς, που να υποστήριξε πως ρίσκαρε μέχρι τέλους. Είναι χαρακτηριστική η άποψη του THR, που λέει πως αξίζουν πολλά συγχαρητήρια στον δημιουργό, που καταπιάστηκε με ένα θέμα, το οποίο ελάχιστοι θα άγγιζαν. Υπάρχει όμως μια σημαντική αποτυχία, να προκαλέσει αίσθηση, με την αποκρουστική συμπεριφορά του τύπου που απεικονίζει. Την ίδια στιγμή που ο σχολιαστής του entertainment weekly, ομολόγησε πως το έργο ήταν το λιγότερο εμετικό. Ο Μάικλ είναι ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας, λειτουργεί και συμπεριφέρεται σαν να είναι τα πάντα φυσιολογικά. Πλην όμως πίσω από τους τείχους του διαμερίσματος του, κρατά φυλακισμένο και παρά την θέληση του ένα δεκάχρονο αγόρι, χρησιμοποιώντας το για να καλύψει τις σεξουαλικές του ορμές. Έχουν ενδιαφέρον οι απόψεις του δημιουργού, που μοιάζουν αρκετά αιρετικές και σε καμία περίπτωση δεν κατακεραυνώνουν τον εγκληματία: "Απεικονίζοντας κάποιον που έχει ακραία παραβατική συμπεριφορά ως κτήνος, στην ουσία δημιουργείται ένα τείχος ψεύτικης προστασίας, ανάμεσα στις ορέξεις του και στον πολίτη. Αν τον δείξεις σαν τέρας, ουσιαστικά τον μετατρέπεις σε ένα μυθικό ον και όχι σε ανθρώπινο, όπως πραγματικά είναι. Γι αυτό κι εγώ ήθελα να δείξω τον Μάικλ, σαν μια πραγματική μετριότητα, ώστε ο θεατής να συλλογιστεί, πως ναι, έναν τέτοιο τον γνωρίζω."