Συνήθως οι συμμετέχουσες στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ των Καννών, διέπονται από μια έντονη σοβαρότητα, είναι αυτό που λέμε βαριά σινεφιλικές και δεν έχουν ιδιαίτερες τάσεις, στο να προκαλέσουν το γέλιο στο κοινό που τις παρακολουθεί. Κανόνα που σπάει στο μεγαλύτερο του κομμάτι, ο εκπρόσωπος της ιταλικής σκηνής στο πρόγραμμα, που μέσα από το κυνικό του χιούμορ και την επιθετική του ειρωνεία, καυτηριάζει πράγματα και καταστάσεις που λαμβάνουν χώρα εντός της Αγίας Έδρας, μην ξεχνώντας συνάμα να παραλληλίσει τον τρόπο διακυβέρνησης του Βατικανού από τον προκαθήμενο της Καθολικής Εκκλησίας, με εκείνον του έχοντα το γενικό πρόσταγμα ολάκερης της Ιταλίας Καβαλιέρε. Παλιά μου τέχνη κόσκινο δηλαδή για τον επί σειρά ετών επικριτή της πρωθυπουργίας και του κλήρου, Nanni Moretti, που με το Habemus Papam, το οποίο στην αγγλική του εκδοχή έχει τον τίτλο We Have A Pope, επισκέπτεται ξανά τον τόπο του θριάμβου του, δέκα ακριβώς χρόνια μετά το Stanza Del Figlio. Ακολουθώντας σε σημαντικό βαθμό την γραμμή που καθόρισε το King's Speech - σύμφωνα με την Telegraph - το φιλμ εστιάζει στην προσωπικότητα ενός ηλικιωμένου, μα και άρτι εκλεγμένου, Πάπα, που νιώθει την ανάγκη να ανοίξει σε κάποιον την ψυχή του και να απελευθερώσει μύχιες σκέψεις και φαντασιώσεις, που δεν συνάδουν με την αγιότητα του αξιώματος του. Ιδανική λύση για την εξομολόγηση του πατέρα, ένας διακεκριμένος ψυχαναλυτής, που θα επιλεγεί από τους κάθε λογής καρδινάλιους, για να γιατρέψει τον ιεράρχη, λυτρώνοντας συνάμα, το κοινό που ξεροσταλιάζει έξω από τον Άγιο Πέτρο, από την αγωνία. "Παρά την αναφορά μου στον θάνατο του Ιωάννη Παύλου, ως την στιγμή που ξεκινά η ιστορία μου, το θέμα δεν έχει σε τίποτα να κάνει με την προσωπικότητα του τωρινού ποντίφικα Βενέδικτου. Είναι απλώς μια αφήγηση για έναν άνθρωπο φοβισμένο, να αναλάβει ένα τιτάνιο έργο. Σε καμία περίπτωση το Habemus Papam δεν είναι ένα κατηγορητήριο της πίστης, ούτε των αντιλήψεων του ίδιου του Βατικανού" σχολιάζει ο Moretti, αμέσως μετά την πρώτη προβολή του φιλμ στην Ριβιέρα.
Photo: Getty Images Europe / zimbio.com
Μια λατρεμένη κινηματογραφική μορφή, ο Michel Piccoli στα 85 του χρόνια, παίρνει το ρίσκο να υποδυθεί τον ανώτατο κληρικό και τα βγάζει πέρα περίφημα, αν κρίνει κανείς από το χειροκρότημα που έλαβε από το σύνολο των παρευρισκομένων στις Κάννες: "Υπάρχει ένα μυστικό, λέει ο θρυλικός πρωταγωνιστής, που ο Πάπας δεν είναι δυνατόν να το εξηγήσει ούτε στον εαυτό του, ούτε στους άλλους. Γι αυτό με δάκρυα στα μάτια φωνάζει Δεν Μπορώ. Δεν υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος, να μην έχει νιώσει αυτό το συναίσθημα, σε στιγμές μεγάλης υπευθυνότητας." Βεβαίως στην εξέλιξη του έργου, ο γλαφυρός τόνος, δίνει σιγά σιγά την σκυτάλη στον δραματικό, με το φινάλε να προκαλεί εκ διαμέτρου αντίθετα συναισθήματα στον θεατή από εκείνα της πρώτης πράξης (Guardian). Δίνοντας στον Moretti το βήμα για ένα ακόμη σχόλιο: "Ήθελα να αφηγηθώ μια ιστορία, για το πως αντιλαμβάνομαι εγώ το Βατικανό, τον Πάπα και το Κονκλάβιο. Ίσως οι θεατές να ζητούσαν να τους πω μια διαφορετική ιστορία, μα προτίμησα να τους εκπλήξω. Πολλοί πιστεύουν πως το έκανα για να αποκαλύψω τις πομπές ενός κομματιού του Βατικανού, αλλά στην πραγματικότητα η αποκάλυψη είναι μια έκπληξη. Ο Bunuel, συνήθιζε να διαλαλεί την αθεΐα του. Δεν μπορώ να συμφωνήσω μαζί του, μακάρι να είχα πίστη, αλλά δυστυχώς δεν την έχω. Μεγάλωσα με τις αρχές της Καθολικής Εκκλησίας, που δεν είναι άσχημες, απλά στην πορεία σταμάτησα να τις πιστεύω. Δεν είμαι κατά εκείνου που το κάνει φυσικά."
Η ταινία Habemus Papam προβάλλεται ήδη στις ιταλικές αίθουσες από τις 15 Απριλίου, ενώ στην υπόλοιπη Ευρώπη θα ξεκινήσει την πορεία της από τον ερχόμενο Σεπτέμβριο.
zerVo
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική