Movies Ltd

Ε, δεν με είχε πιάσει και κανένα στερητικό σύνδρομο, που τόσο καιρό το franchise του Scream δεν έπαιρνε την απόφαση να παρουσιάσει καινούργιο επεισόδιο. Μολονότι οι παραγωγοί του είχαν πρωτίστως πειστεί οι ίδιοι πως δεν θα υπάρξει chapter 4, πιθανότατα λόγω έλλειψης ιδεών στο κεφάλι του εξαφανισμένου εμπνευστή του σίριαλ, εντούτοις οι κραυγές αγωνίας των μυριάδων έφηβων Screamers, που βίωναν την απόλυτη ηδονή στην θωριά του χασαπομάχαιρου του Ghostface και η προοπτική γέμισης των ταμίων της Dimension με ζεστό μετρητό, μετάλλαξαν την αρνητική σκεπτική. Όσο λοιπόν τα εφηβάκια μετρούσαν ένα προς ένα τα χρόνια απουσίας της λατρεμένης τους σειράς, κάποιοι - λέγε μας και Kevin Williamson - μελετούσαν το πως θα πετύχουν το εντυπωσιακότερο reunion. Και εκ του αποτελέσματος, πρέπει να ομολογήσω πως δεν τα πήγαν άσχημα...

Μια δεκαετία μετά τα τελευταία αιματηρά περιστατικά, η μικρή κωμόπολη του Γούντσμπορο, έχει ηρεμήσει από τις ορέξεις των επίδοξων φονιάδων, ποτέ της όμως δεν λησμονεί τα περιστατικά που αναστάτωσαν την καθημερινότητα της. Ο αστυνομικός Ντιούι Ράιλυ, φορά πλέον το αστέρι του σερίφη στο στήθος, η πρώην δυναμική ρεπόρτερ Γκέιλ Γουέδερς, νιώθει μετανιωμένη που εγκατέλειψε το επάγγελμα της για να τον παντρευτεί και η συγγραφέας πλέον, Σίντνι Πρέσκοτ, επιστρέφει στην γενέτειρα της, τον τελευταίο σταθμό της περιοδείας για την παρουσιάση του νέου της αυτοβιογραφικού βιβλίου. Το σμίξιμο της τριάδας, που βίωσε όσο κανείς άλλος την οργή των εγκληματιών, δεν θα περάσει απαρατήρητο από τους καινούργιους, επίδοξους μαχαιροβγάλτες, που επιθυμούν ξανά να αιματοκυλίσουν την περιοχή.

Δεν αλλάζουν και πολλά πράγματα, από τον βασικό κορμό μιας γνώριμης ταινίας νεανικού τρόμου, στο ολοκαίνουργο Scream. Το βασικό τρίο επανασυνδέεται - αλλιώτικα, σε περίπτωση απωλειών θα υπήρχε θέμα - καμιά δεκαριά πιτσιρικάδες, παίρνουν θέση στο καστ, δίχως συγκεκριμένο σεναριακό λόγο, αλλά με προφανή σκοπό σε κάποια στιγμή του φιλμ να μαχαιρωθούν, εκτός από έναν (τουλάχιστον) που είναι ο φονιάς και την ταυτότητα του δεν θα πληροφορηθείς, παρά μόνο λίγα λεπτά πριν το ταινιάκι εκπνεύσει. Ένα στοιχείο που διαθέτει σε πολύ μεγαλύτερο ποσοστό από το παρελθόν η τέταρτη Κραυγή Αγωνίας, αφορά στην σατιρική ματιά του Craven, που υπερισχύει κατά πολύ της ίντριγκας, του σασπένς και του ξαφνιάσματος, έχοντας σκοπό να δοκιμάσει τις γνώσεις των φανατικών των Scary Movies και να δημιουργήσει ανέκδοτα, που εγώ προσωπικά δεν τα κατάλαβα. Όχι πως απουσιάζουν οι καλές στιγμές, με αποκορύφωμα εκείνη που ο δολοφόνος (πάμε στοίχημα, δεν θα τον βρεις?) σκηνοθετεί το λουτρό αίματος για να βγει λάδι και που μακράν είναι η πιο εμπνευσμένη, μα θα προτιμούσα ο αγαπημένος γερο -Wes, να με κάνει να ταρακουνηθώ στο κάθισμα από το τρόμαγμα, παρά από τους παρωδιακούς αστεϊσμούς του. Που από το πρώτο δευτερόλεπτο, με τα καταιγιστικά σίκουελς του movie in the movie, Stab, θα καταλάβεις πως μέσα στο δίωρο θα είναι αμέτρητοι...