Movies Ltd

Έχω την εντύπωση ότι σε μερικά πράγματα, δεν χωρά η σάτιρα. Το έχουμε ματαπεί πολλάκις, πως το συγκεκριμένο καυστικό κοινωνικό σχόλιο, με τις κωμικές προεκτάσεις δεν έχει όρια, αλλά πως μπορείς να δείξεις ας πούμε το γλαφυρό πρόσωπο μιας απεργίας? Σοβαρού χαρακτήρα, μάχιμου κι ανυποχώρητου κι όχι αυτές τις χαβαλέδικες που οι εργατοπατέρες ξεσηκώνουν για ψύλλου πήδημα. Πως να αποδώσεις διασκεδαστικά μια διαδήλωση, ένα συλλαλητήριο, ακόμη ακόμη και μια γραμμή παραγωγής, που πάνω της ο εργάτης λιώνει καθημερινά? Η απάντηση είναι πως δεν μπορείς, τουλάχιστον αν δεν έχεις το αδιαμφισβήτητο χάρισμα του Σακελάριου. Γι αυτό και στις σκηνές του Potiche, που η κάμερα πλευρίζει τους αγώνες της εργατιάς, το βλέμμα αγωνιά πως και πως να τις ξεπεράσει. Αλλά... Με όση δυσκολία μπορείς να απεικονίσεις χαμογελαστά τα ζόρια της φάμπρικας, άλλο τόσο εύκολα μπορείς να παρουσιάσεις καρικατουρίστικα, τα αφεντικά, τους συνδικαλιστές, τους βλαχοδήμαρχους και τα τσιράκια τους. Και που στην ηλίθια θωριά τους, δεδομένα γελάς με την ψυχή σου...

Για κοντά σαράντα χρόνια, η ευγενική και καλόκαρδη Σουζάν, παίζει τον ρόλο της γλάστρας στην πολυτελή κατοικία της οικογένειας Πουζόλ, υπομένοντας στωικά τις προσβολές του υπερφίαλου συζύγου της, διαχειριστή της βιομηχανίας ομπρελών, που τους άφησε κληρονομιά ο πατέρας της. Η ημέρα που θα αλλάξει ολοκληρωτικά τη ζωή της, θα είναι εκείνη που κύρης του σπιτιού, θα αισθανθεί έντονη αδιαθεσία και προκειμένου η εταιρεία να μείνει ακέφαλη, τώρα που αντιμετωπίζει απίστευτα ζόρια, με τους ξεσηκωμούς των εργαζομένων, θα αναλάβει τα ηνία της κατόπιν παρότρυνσης των παιδιών της και ενός καριερίστα πολιτικού, αλλά και παλιού της αμόρε. Λίγους μήνες κατοπινά, οι δείκτες ευημερίας της φίρμας έχουν εκτοξευτεί στα ύψη, οι υπάλληλοι είναι τρισευτυχισμένοι και η προεδρίνα χαίρει της πλήρους εκτίμησης όλων. Πλην του συμβίου της φυσικά...

Επηρεασμένοι οι φίλοι μας οι Γάλλοι, από την παρουσία της δυναμικής Σεγκολέν, που έφτασε ένα μόλις βήμα πριν τον προεδρικό θώκο, ρίχνουν κλεφτές ματιές στο πως διαδρομή εξέλιξης του γυναικείου στοιχείου, από διακοσμητικό σε κυρίαρχο. Μην το πολυψάχνεις, μίξη εξυπνάδας, παγαποντιάς και ικανότητας στην διατήρηση των ισορροπιών είναι το κόλπο, τριπλέτα που ελάχιστοι αρσενικοί διαθέτουν σε ποσότητα ανάλογη με εκείνη των κυριών, που την έχουν εν αφθονία, ακόμη κι αν δεν το δείχνουν. Στο Potiche - διακοσμητικό βάζο, "γλάστρα" ελληνιστί - μια τέτοια περίπτωση είναι η ηρωίδα, που ενώ εξωτερικά δείχνει ικανή μόνο για να γράφει κουτά ποιηματάκια και να μαγειρεύει νόστιμες συνταγές, στην αλήθεια είναι μια πραγματική πηγή γνώσης, ικανή να βγει σώα ακόμη κι από καταστάσεις SOS. Βεβαίως το εύθυμο κλίμα που διατηρεί ο Ozon, από το πρώτο, μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο του φιλμ, πρωτίστως τοποθετώντας το χρονικά σε μια περίοδο - τα 70s - που βασιλεύει η διασκέδαση, η λάμψη και τα στρας και ακολούθως δίνοντας του μια μολιερική θεατρικότητα, δεν αφήνει πολλά περιθώρια για σοβαρές αναλύσεις. Αν είσαι άντρας δηλαδή, γιατί αν είσαι γυναίκα και δη επαναστάτρια, ήδη έχεις βάλει το πόστερ του έργου, δίπλα στην αφίσα της Πασιονάριας!