Movies Ltd

Από την μια μεριά, φονιάδες των λαών Αμερικάνοι και από την άλλη, μη συναντήσουμε κατά τύχη κανέναν Γιάνκη στο δρόμο, θα του ζητήσουμε να μας αφηγηθεί, ακόμη και τις πιο κοινότυπες εμπειρίες του, από την διαβίωση του στο Αμέρικα. Δείχνοντας με την πρώτη στάση μας, την τάση ανεξαρτησίας από τα θεόρατα υπερδυναμικά φτερά του γερακιού και με την κατοπινή, την βλαχιά της ακριτικής βαλκανικής μας καταγωγής, λες και όποιος ζει και αναπνέει στο ακριβοθώρητο Μεγάλο Μήλο, την περνάει παραδεισένια. Μήπως πρέπει λιγάκι να κοιτάξουμε τα πράγματα ρεαλιστικότερα και πιο προσγειωμένα, από το να παρασυρόμαστε από την θωριά των επιβλητικών μπετόν αρμέ γιγάντων, που δημιουργούν εκ προοιμίου μια αίσθηση υποταγής στο Boss? Το Boss σε εισαγωγικά, ε?

Μπατίρης Νεοϋορκέζος μουσικός, με αντίτιμο πέντε χιλιάρικα, δέχεται την πρόταση ενός Σέρβου μετανάστη, για να παντρευτεί την μνηστή του, προκειμένου εκείνη, να πάρει ως σύζυγος Αμερικάνου την πράσινη κάρτα και να καταφέρει να φτάσει μέχρι τη "γη της επαγγελίας". Σύμφωνα με τις διαδικασίες, που πρέπει να τηρηθούν, ο μεσήλικας Ρόμπερτ, καλείται να ταξιδέψει μέχρι το μακρινό Βελιγράδι, ώστε να λευκο-στεφανώσει την πιτσιρίκα Ιβάνα με πολιτικό γάμο, δίνοντας της έτσι την ευκαιρία να πραγματοποιήσει το όνειρο της.

Όταν όμως η ανάσα του Δούναβη δίπλα στα θεόρατα οικοδομικά μπλοκ της παλιάς εποχής, αποδειχτεί στην ματιά του American Friend, πολύ πιο ανθρώπινη από την βρώμα της Πέμπτης Λεωφόρου και του γιοφυριού του Μπρούκλυν, ο απομονωμένος και ψιλοξεχασμένος στην βουή της μεγαλούπολης καλλιτέχνης, θα πιστέψει πως μέσα σε λίγες μόλις ημέρες, ανακάλυψε εκεί που δεν το περίμενε, την δική του Ιθάκη. Κούνησε βεβαίως το δαχτυλάκι του και ο φτερωτός θεός Έρως, εφόσον ο πολυτεχνίτης κι ερημοσπίτης φίλος μας, πάνω που πίστευε πως αισθηματικά είναι τελειωμένος, βρήκε την θαλπωρή στην ζεστή αγκαλιά της συνομήλικης του Σέρβας, μητέρας του εντολέα του. Η κάμερα του δημιουργού, κινούμενη - λογικά - σε δύο τροχιές, πετάγεται μία στην πρωτεύουσα του κόσμου - η weak side του σεναρίου - και μια στην πρωτεύουσα της Γιουγκοσλαβίας, απεικονίζοντας τα περιστατικά με γλαφυρή διάθεση, προς την κωμική θα έλεγα, φροντίζοντας όμως να βγάλει και το τραγικό στοιχείο από μέσα τους. Απελευθερώνοντας στον αέρα κάποιες μπηχτές, για την δεινή οικονομική κατάσταση της Υπερδύναμης - όπως την συμβολίζει ο άφραγκος σαξοφωνίστας - αλλά και για τις φρούδες υποσχέσεις του νέου καθεστώτος, που άφησε στο παρελθόν εκείνες τις καλές ημέρες, "που τα καλά ρεστοράν του Βελιγραδίου, ήταν γεμάτα"...