Once Upon A Time And A Baby
του Νίκου Ζαπατίνα. Με τους Πέτρο Φιλιππίδη, Σάκη Μπουλά, Μαρκέλλα Γιαννάτου, Ταξιάρχη Χάνο, Τζόις Ευείδη
Το πάτησε το τρένο...
του zerVo
Τι κατόρθωμα ήταν αυτό του Ζαπατίνα? Διότι περί κατορθώματος πρόκειται, να συνεργάζεται με τα δύο τρίτα, της κατά τεκμήριο πιο διασκεδαστικής τηλεοπτικής κομπανίας της τελευταίας δεκαετίας και το - υποτιθέμενα - κωμικό αποτέλεσμα που προσφέρει να μην προκαλεί το γέλιο, ούτε για μία στιγμή! Ίσως ο αξιόλογος σκηνοθέτης, να μην υπολόγισε σωστά, πως άλλη είναι η συμπεριφορά του θεατή, όταν κουκουλωμένος με το κουβερτάκι του παρακολουθεί στο κουτί, τρεις πενηντάρηδες να μπεκροπίνουν τσίπουρα και διαφορετική όταν καλείσαι να τον σηκώσεις, να τον ντύσεις, να τον βγάλεις από το σπίτι, να του ανοίξεις το πορτοφόλι και να τον θρονιάσεις στην καρέκλα της αίθουσας. Στην δεύτερη περίπτωση υπάρχουν απαιτήσεις, που δεν καλύπτονται επ ουδενί από τα μέτρια αχαχούχα σενάρια της μικρής οθόνης. Που ούτε καν τέτοιο δεν είναι εκείνο του Μια Φορά και Ένα Μωρό...
Με ένα παιδί στην αγκαλιά του, έχει βρεθεί από την μια στιγμή στην άλλη, ο Φώντας, γνώριμο λαμόγιο στους κύκλους του υποκόσμου, καρπό του έρωτα του, με μια από τις αμέτρητες ερωμένες της μιας βραδιάς. Για το λόγο αυτό, γυρίζει γύρω γύρω την χώρα, αναζητώντας εναγωνίως την γυναίκα που του το φόρτωσε και να επαναφέρει την τάξη. Στο διάβα του, θα συναντήσει τον καλοκάγαθο Αλκιβιάδη, έναν ταλαιπωρημένο επαγγελματία και σύζυγο, με τα ζόρια της ζωής να τον έχουν φτάσει ένα βήμα πριν την αυτοκτονία, που αφού τον σώσει, θα τον πάρει μαζί του στο ταξίδι εύρεσης της άπονης μάνας.
Πρέπει να τους θυμάσαι τους Τρεις Φυγάδες, μια αμερικάνικη σπαρταριστή κωμωδία των τελών του 80', που άφησε εποχή τόσο για το πηγαίο της χιούμορ, όσο και για τις διασκεδαστικές εκφράσεις των πρωταγωνιστών της. Τριάδα που ομοιάζει αρκετά με την περίπτωσή μας, εφόσον και μαφιόζο με ανθρώπινα αισθήματα περιλαμβάνει και φουκαρά απελπισμένο, που η ανέχεια τον οδηγεί στην ακρότητα, αλλά και μικρό κοριτσάκι που υποδύεται τον καταλύτη της υπόθεσης. Ατυχώς, ενώ θεωρητικά το παρόν θέμα βαδίζει πάνω σε αυτή την ικανή λογική, το αποτέλεσμα σε καμία περίπτωση δεν είναι αντάξιο, τόσο της ιστορίας του σκηνοθέτη του Ένας Κι Ένας και του Εφάπαξ, όσο και της ερμηνευτικής αξίας του ντουέτου Φιλιππίδη - Μπουλά, που όπως και να το κάνουμε, περιμένεις κάτι παραπάνω από το να τους βλέπεις να περιφέρονται βαριεστημένα και δίχως συγκεκριμένο λόγο, από ερημιά σε ερημιά.
Με ένα παιδί στην αγκαλιά του, έχει βρεθεί από την μια στιγμή στην άλλη, ο Φώντας, γνώριμο λαμόγιο στους κύκλους του υποκόσμου, καρπό του έρωτα του, με μια από τις αμέτρητες ερωμένες της μιας βραδιάς. Για το λόγο αυτό, γυρίζει γύρω γύρω την χώρα, αναζητώντας εναγωνίως την γυναίκα που του το φόρτωσε και να επαναφέρει την τάξη. Στο διάβα του, θα συναντήσει τον καλοκάγαθο Αλκιβιάδη, έναν ταλαιπωρημένο επαγγελματία και σύζυγο, με τα ζόρια της ζωής να τον έχουν φτάσει ένα βήμα πριν την αυτοκτονία, που αφού τον σώσει, θα τον πάρει μαζί του στο ταξίδι εύρεσης της άπονης μάνας.Πρέπει να τους θυμάσαι τους Τρεις Φυγάδες, μια αμερικάνικη σπαρταριστή κωμωδία των τελών του 80', που άφησε εποχή τόσο για το πηγαίο της χιούμορ, όσο και για τις διασκεδαστικές εκφράσεις των πρωταγωνιστών της. Τριάδα που ομοιάζει αρκετά με την περίπτωσή μας, εφόσον και μαφιόζο με ανθρώπινα αισθήματα περιλαμβάνει και φουκαρά απελπισμένο, που η ανέχεια τον οδηγεί στην ακρότητα, αλλά και μικρό κοριτσάκι που υποδύεται τον καταλύτη της υπόθεσης. Ατυχώς, ενώ θεωρητικά το παρόν θέμα βαδίζει πάνω σε αυτή την ικανή λογική, το αποτέλεσμα σε καμία περίπτωση δεν είναι αντάξιο, τόσο της ιστορίας του σκηνοθέτη του Ένας Κι Ένας και του Εφάπαξ, όσο και της ερμηνευτικής αξίας του ντουέτου Φιλιππίδη - Μπουλά, που όπως και να το κάνουμε, περιμένεις κάτι παραπάνω από το να τους βλέπεις να περιφέρονται βαριεστημένα και δίχως συγκεκριμένο λόγο, από ερημιά σε ερημιά.
Στην πραγματικότητα, βασικός υπεύθυνος για το μετριότατο αποτέλεσμα, είναι η πλήρης απουσία τέτοιου σεναρίου, που να κρατήσει το ενδιαφέρον αναλλοίωτο για μιάμιση ώρα. Ένα στόρι, που επιεικά εξαντλείται στο πρώτο πεντάλεπτο, όταν το τρένο ΔΕΝ περνά εντέλει πάνω από τον υποψήφιο αυτόχειρα, με συνέπεια να υποχρεώνεται να συνταξιδέψει με τον μαφιόζο και το μωρό, βοηθώντας κι εκείνος στην εύρεση της ανεύθυνης μαμάς. Το ας πούμε road movie, σε καμία στιγμή των διαρκών επαναλήψεων του, όμως, δεν παίρνει μπροστά ούτε κωμικά, ελλείψει αξιοπρεπών γκαγκς, ούτε και δραματικά, εφόσον λείπουν οι συσχετισμοί με την σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα. Τώρα αν η ματιά του κοινού, λειτουργήσει συμπονετικά, προς την φατσούλα της γλυκύτατης πιτσιρίκας Περσεφόνης και ξυπνήσουν οι γονεϊκές ευαισθησίες - αν και το θεωρώ κομματάκι δύσκολο - αυτό περισσότερο έχει να κάνει με το αστείο μουτράκι της μπέμπας, παρά με τις αδιάφορες περιπέτειες της.
Για πες: Το ψέμα μου, παραπάνω, το είπα πάντως. Μια φορά γέλασα. Όταν το μοναδικό ανέκδοτο είναι και πάλι τα αυτιά του Μπουλά, αστείο που κρατάει τριάντα χρόνια τώρα, από την προϊστορική εποχή του Αχ! Μαρία, καταλαβαίνεις, πόσο φρέσκια σε ιδέες είναι η παραστρατημένη κομεντί.
Στις δικές μας αίθουσες, 17 Μαρτίου 2011 από τη Village
4 σχόλια:
Δεν ξέρω τι λέτε, αλλά εμείς γελάσαμε πολύ, ειδικά με τις ατάκες και τις γκριμάτσες των Φιλιππίδη-Μπουλά. Το μωράκι είναι απίστευτο!!!
Γελάσαμε πολύ με τον Φιλιππίδη και τον Μπουλά και μας έφτιαξε η διάθεση! Από τις καλύτερες κωμωδίες που έχουμε δει τελευταία.
OK, η ταινία κάνει λίγο κοιλιά, αλλά το σώζει με έξυπνες ατάκες και τις εξαιρετικές -όπως πάντα- ερμηνείες των Φιλιππίδη - Μπουλά. Γενικά βλέπεται πολύ ευχάριστα.
Πολύ γέλιο!!!!!!!! Θα ήθελα τους guest stars να παίζουν λίγο παραπάνω, αλλά κι έτσι το Μια Φορά και ένα Μωρό είναι φοβερή κωμωδία. Ο Φιλιππίδης και ο Μπουλάς είναι καταπληκτικοί :)
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική