Movies Ltd

Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να κατανοήσει κανείς την αλήθεια. Ο απλούστερος και πιο επώδυνος ίσως, αν αυτό που η πραγματικότητα αντικατοπτρίζει, είναι δυσμενές, είναι να την κοιτάξει κατάματα. Γι αυτό και οι περισσότεροι αποφεύγουν αυτό το οδυνηρό τετ α τετ μαζί της και πιθανολογώντας πως θα αποφύγουν τις συνέπειες, γυρίζουν πλάτη, που λέμε και μοιρολατρούν, ελπίζοντας πως κάποια στιγμή κάτι θα αλλάξει προς το καλύτερο. Υπάρχουν όμως και κάποιοι, εξυπνότεροι, που μετατρέπουν το σύμπαν σε σουρεαλισμό και αντιλαμβάνονται τα πάντα μέσα από μια θολή λογική. Πάντα διασκεδαστική. Ένα στριφτό καλαματιανό είναι αρκετό για να δημιουργήσει την κατάλληλη διάθεση. Και για την πικρίλα που αφήνει, έχουν και αντίμετρο, παστελάκι με μελάκι, ιδίας προελεύσεως...

Θύμα της κρίσης έχει πέσει και ο φουκαράς ο Τηλέμαχος, πάλαι ποτέ επιτυχημένος ηθοποιός, που η τελευταία του παράσταση πήγε άπατη, με συνέπεια τα χρέη να τρέχουν και οι τράπεζες να τον κυνηγούν ολημερίς. Για να διαφύγει από τους πιστωτές του, θα το σκάσει, φορτώνοντας σε μια σκουπιδιάρα όλο του το βιος, δυο τρία σκηνικά κι ένα παλιομπούζουκο, βάζοντας πλώρη για το άγνωστο. Ο δρόμος του θα τον βγάλει σε μια άγνωστη στον ευρύ κόσμο, κοινοβιακή πολιτεία, το Πολύπυλον, εκεί που ανάμεσα σε άλλους κατατρεγμένους, θα δει το φως το αληθινό, που θα ξυπνήσει μέσα του την ελπίδα, για ένα καλύτερο αύριο.

Δείγμα τυπικόν του σύγχρονου αστού είναι ο κεντρικός ήρωας των Ιππέων. Άτομο που ξεκίνησε με όνειρα χίλια, μα στου δρόμου τα μισά το αδηφάγο σύστημα τον κατακρεούργησε, με αποτέλεσμα να χάσει τα πάντα σε μια νύκτα. Όλα εκτός από την ηθική συμπαράσταση των εξίσου σμπαραλιασμένων συντρόφων, που αποκομμένοι από τον "πολιτισμό" οργανώνουν την δική τους μικρή επανάσταση, γνωρίζοντας όμως πως οι πιθανότητες δεν είναι με το μέρος τους. Για τον οργισμένο φιλόσοφο, τον τρελαμένο καλλιτέχνη, τον κατά φαντασίαν ασθενή, τον μπαφιασμένο μεταφορέα και εσχάτως τον φοβισμένο φίλο μας τον Τηλέμαχο, αυτό το αποτράβηγμα από την μίζερη καθημερινότητα, στο παλιό κάστρο και στις γύρω ανέγγιχτες από την διάλυση περιοχές, μοιάζει με επιλογή παραδεισένια, που θα τους γεμίσει δύναμη να αντεπεξέλθουν στις αντιξοότητες.

Αυτό περίπου το μήνυμα θέλει να δώσει μέσα από τις εικόνες του ο Καλογερόπουλος. Το ριζοσπαστικό, το τσεγκεβάρικο, το αναζωογονητικό, το οικολογικό. Καβάλα στο άλογο, που ζορίζεται να το ζέψει, ακολουθεί κατ αποκλειστικότητα τον δρόμο της αλληγορίας, για να ανάψει το φιτίλι της ανατροπής. Το διάβα όμως, εκτός από τα όμορφα τοπία και τις ζυγισμένες νότες που το συντροφεύουν, είναι μονότονο και σε πολλά του σημεία ελλιπές. Άρα αυτός που παρακολουθεί την μοναχική του διαδρομή, από τον καταρράκτη στο γκρεμό κι από την παραλία στο σπίτι της μυλωνούς, δεν έχει στα χέρια του όλα εκείνα τα κομμάτια που θα ολοκληρώσουν το παζλ, αυτού που θέλει να εκφράσει. Ίσως να μην διαθέτει και την παιδεία να αποκωδικοποιήσει όλα εκείνα τα πρόσωπα, που ο σκηνοθέτης χρησιμοποιεί στο σενάριο του, με εντελώς άλλη διάσταση από εκείνη της πραγματικότητας. Κακά τα ψέματα όμως, από ένα σημείο και μετά, το γκέμι ξεφεύγει από τα χέρια του συμπαθέστατου καλλιτέχνη και στον Καιάδα δεν πέφτει, μόνο γιατί το άλογο ξέρει πως να σταματήσει, από μόνο του, πριν τσακιστεί στα βράχια...