Να καθίσω τώρα να κάνω απογραφή ταινιών, να μετρήσω συζύγους, να υπολογίσω τα πραγματικά χρόνια της ή να καταγράψω τα βραβεία που σήκωσε ψηλά στον ουρανό της πόλης των Αγγέλων? Αν είσαι από εκείνους που έχουν σπαταλήσει την μισή τους ζωή, ένα μέτρο από την οθόνη για να διαπιστώσεις, αν αυτά τα μάτια που αντικρίζεις είναι πραγματικά ή ουράνια, τέτοιου είδους μνημόσυνα δεν βγαίνουν από την ψυχή σου. Αυτό που κατανοείς στην απώλεια ενός τέτοιου μύθου, του μοναδικού που διατηρούσε μέχρι σήμερα ζωντανό το θρύλο εκείνων των ημερών του σινεμά, που σε έκαναν να λατρέψεις το παραμύθι που ξετυλίγεται στο πανί, είναι πως κάτι μεγάλο, κάτι πολύ σπουδαίο, μόλις έσβησε. Το νιώθεις. Η λάμψη που φυσά κατά δώθε, η μαγική γωνιά του Λος Άντζελες, έχει περιοριστεί κατά πολύ από τα χτες. Το Χόλιγουντ μόλις έχασε την βασίλισσα του...
Τέτοιες ώρες κάτι λέξεις, όπως σταρ, ντίβα, θεά, αντιλαμβάνεσαι πόσο μικρές είναι. Τι να αποκαλέσεις την Elizabeth Taylor μεγάλο αστέρι? Εκείνη, που ουσιαστικά δημιούργησε αυτούς τους φτωχούς τίτλους, για να τους αποδώσει στους κοινούς θνητούς τριγύρω της, γνωρίζοντας καλά, πως το δικό της εκτόπισμα ξεπερνά κάθε λογική και φαντασία? Το όριο της ακτινοβολίας της μόνο ένα: H αιωνιότητα. Εκεί που πέρασε από σήμερα η Μάρθα, η Κάθριν Χόλι, η Μάγκι Πόλιτ, η Λέσλι Μπένεντικτ, η Κλεοπάτρα...
Τέτοιες ώρες κάτι λέξεις, όπως σταρ, ντίβα, θεά, αντιλαμβάνεσαι πόσο μικρές είναι. Τι να αποκαλέσεις την Elizabeth Taylor μεγάλο αστέρι? Εκείνη, που ουσιαστικά δημιούργησε αυτούς τους φτωχούς τίτλους, για να τους αποδώσει στους κοινούς θνητούς τριγύρω της, γνωρίζοντας καλά, πως το δικό της εκτόπισμα ξεπερνά κάθε λογική και φαντασία? Το όριο της ακτινοβολίας της μόνο ένα: H αιωνιότητα. Εκεί που πέρασε από σήμερα η Μάρθα, η Κάθριν Χόλι, η Μάγκι Πόλιτ, η Λέσλι Μπένεντικτ, η Κλεοπάτρα...
Το αντίο δύσκολο. Αδύνατο. Προσπάθησα να το κλείσω μέσα σε τρία μόνο λεπτά.
Goodbye Liz...
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική