Ένα ακόμη μεγάλο κεφάλαιο της παλιάς καλής εποχής του Χόλιγουντ, έκλεισε απόψε, με την ανακοίνωση του περάσματος στην αιωνιότητα, μιας από τις λαμπερότερες ντίβες που ανέδειξε ποτέ το σινεμά. Θεότητα... Ούτε καν αυτή η τεράστια λέξη, δεν μπορεί να αναδείξει το μέγεθος της λάμψης και του εκτοπίσματος της Jane Russell, της εκθαμβωτικής μελαχρινής με τις σπαστές μπούκλες, που στην θωριά της, κόβονταν μονομιάς οι ανάσες των αρσενικών. Με πρώτο από όλους τον διαβόητο γυναικά Aviator Howard Hughes, που υπήρξε εκείνος που την ανακάλυψε το 1943, να παριστάνει την ρεσεψιονίστ σε κλινική, δίνοντας της τον πρώτο της ρόλο, δίχως να έχει κλείσει καλά καλά τα δεκαεννιά της χρόνια. Το ρομαντικό γουέστερν Outlaw του Howard Hawks, που στην ουσία φτιάχτηκε αποκλειστικά και μόνο για να κάνει το ντεμπούτο της στην μεγάλη οθόνη, έκανε ούτε λίγο ούτε πολύ έξι χρόνια να βγει στις αίθουσες. Φαινόμενο μοναδικό, πρωτόγνωρο στα φιλμικά χρονικά, αφού η αιτία της καθυστέρησης εξόδου, ήταν οι έντονες διαμαρτυρίες της πουριτανής αμερικάνικης κοινωνίας, που δεν διανοούνταν να δεχτεί, πως μια οποιαδήποτε γυναίκα, μπορεί να εκθέτει τα πληθωρικά της κάλλη στο πανί. Όταν πια η διαμάχη των συνεπικουρούμενων από την ρωμαιοκαθολική εκκλησία οπισθοδρομικών με την εξέλιξη έλαβε χώρα, η Russell δεν είχε καμία πλέον ανάγκη την προβολή του Εκτός Νόμου. Η φήμη της είχε ξεπεράσει κατά πολύ τις όποιες υποκριτικές ικανότητες διέθετε και θα ξεδίπλωνε ως σέξι σεριφίνα Ρίο Μακ Ντόναλντ. Ήταν ήδη μια σταρ...Το πάθος του Hughes για την καλλονή συνεχίστηκε για ακόμη επτά χρόνια, όταν εκείνη πρωταγωνίστησε σε μια σειρά ταινιών δικής του παραγωγής. Πάντοτε έχοντας δίπλα της, τους διασημότερους και γοητευτικότερους αστέρες της εποχής. Με Bob Hope στον Paleface, με τον σκληρό Robert Mitchum στο His Kind Of Woman, με τον Mickey Blue Eyes στο Double Dynamite. Η πορεία της Russell έχει φτάσει σε δυσθεώρητα ύψη, τα εξώφυλλα διαδέχονται το ένα το άλλο με καταιγιστικούς ρυθμούς και οι προτάσεις πέφτουν σωρηδόν, μπροστά στα μακρυά αλαβάστρινα πόδια της. Με το Μακάο πάλι με τον Mitchum φτάνει ένα βήμα πριν την απόλυτη καταξίωση, την οποία θα γνωρίσει δύο χρόνια αργότερα το 1953, όταν θα κάνει ταίρι, με το μεγαλύτερο αστέρι της ιστορίας του σινεμά. Το Οι Άντρες Προτιμούν τις Ξανθιές, που συγκαταλέγεται στα τρία διασημότερα μιούζικαλ όλων των εποχών, είναι το φιλμ που φέρνει κοντά τις Bombshells Russell και Monroe, με συνέπεια ακόμη και σήμερα - 6 δεκαετίες μετά!!! - τα χορευτικά τους να προκαλούν έντονα καρδιοχτύπια στο αντρικό κοινό.
Αυτό ακριβώς ήταν και το ζενίθ στην πορεία της ντίβας, που έκτοτε οι παρουσίες της δεν διέθεταν ούτε την ίδια ακτινοβολία, ούτε την ίδια δυναμική. Όταν μάλιστα αποφάσισε να αποσυρθεί οριστικά από το επάγγελμα, η μεταστροφή υπήρξε πλήρης, αποφασίζοντας να γίνει κήρυκας του ευαγγελίου ανά την αμερικάνικη επικράτεια, κίνηση που της στέρησε μεγάλο μέρος του φανατικότατου κοινού της, πρόσθεσε όμως αμέτρητους καινούργιους οπαδούς, που είδαν με θέρμη την νέα της ιδιότητα. Γι αυτό ακριβώς και ο ιστορικός του σήμερα, που η Russell επέστρεψε στην γειτονιά των Αγγέλων, επισημαίνει πως "όπως ακριβώς ξεπετάχτηκε στο στερέωμα, διχάζοντας τον κόσμο, άλλο τόσο διχαστική προσωπικότητα παρέμεινε μέχρι τέλους..." R.I.P.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική