Movies Ltd

Πειράχτηκα λίγο. Κι αυτό γιατί επανειλημμένως έχω δηλώσει πως η κατηγορία της καλύτερης μη αγγλόφωνης παραγωγής, σε ότι αφορά στην οσκαρική απονομή, είναι η δεύτερη σημαντικότερη, μετά από εκείνη του best film. Γι αυτό και οι Ακαδημαϊκοί πρέπει να φροντίσουν να της αποδώσουν την σημασία που της πρέπει και όχι να λειτουργούν τυπικά και διεκπεραιωτικά, ίσως και λομπικά, εξακοντίζοντας απλώς μια ψήφο κι όπου εκείνη κάτσει. Διότι για την περίπτωση του In A Better World, θα ήταν προτιμότερο ο ψηφοφόρος να επιλέξει το δεν ξέρω / δεν είδα, παρά να του αποδώσει την τιμητικότατη διάκριση, δίχως όχι απλά να την δικαιούται, αλλά έχοντας προκαλέσει την αποξαρχής απορία για την παρουσία του στην τελική πεντάδα. Και το πείραγμα διόλου έχει να κάνει με το αν το έπαθλο δεν ήλθε εντέλει στην Ελλάδα, εφόσον ούτε και ο Κυνόδοντας ήταν η καλύτερη ταινία, από όλες όσες αρχικά διαγωνίστηκαν...

Έχοντας χάσει μόλις την αγαπημένη του μητέρα, μετά από μάχη με την επάρατη νόσο, ο πιτσιρικάς μεταβαίνει για να ζήσει μαζί με τον πολυάσχολο και ελαφρώς αδιάφορο για εκείνον, πατέρα του, σε έναν τόπο που δεν γνωρίζει κανέναν. Ο πρώτος φίλος που θα κάνει είναι ο Ελίας, ένας φοβισμένος έφηβος, που οι συνομήλικοι του διαρκώς περιπαίζουν και δεν μπορεί να βρει ανταπόκριση και βοήθεια, ούτε από τους γιατρούς στο επάγγελμα εν διαστάσει γονείς του. Τα χνώτα των δύο αγοριών γρήγορα θα ταιριάξουν, με τον κατά πολύ ισχυρότερο χαρακτήρα, όμως, να επιβάλλεται στον αδύναμο, αλλάζοντας του προς το χειρότερο, τρόπο σκέψης και διαγωγή.

Έξω από τις ιστορίες των δύο δεκαπεντάχρονων, που οι προβληματισμοί τους αναπτύσσονται παράλληλα, εμφανίζεται ακόμη μια, μια τρίτη, που τις διχοτομεί αρκετές φορές και λαμβάνει χώρα πολλές χιλιάδες μίλια μακρυά, στην Αφρική. Με πρωταγωνιστή τον medicine sans frontier γονιό, που ρισκάρει ακόμη και την δική του την οντότητα, για να γιατρέψει φτωχούς φουκαράδες, που ζουν κάτω υπό το καθεστώς απειλής του εμφυλίου πολέμου. Κοινό στοιχείο και των τριών κομματιών του παζλ, η βία, που καθώς φαίνεται λειτουργεί ανεξέλεγκτη, είτε η κοινωνία είναι τριτοκοσμική - λογικό - είτε είναι μια εξ αυτών που αποκαλούνται πολιτισμένες. Με το γιαταγάνι σφάζει ο φύλαρχος, με τα νύχια τον εκδικούνται εκείνοι που έχει διαμελίσει. Με το μπόι επιβάλλεται το κωλόπαιδο της γειτονιάς, με το μαχαίρι ανταπαντά ο πειραγμένος συμμαθητής. Με την γροθιά επιτίθεται ο αγράμματος μάτσο γκαραζιέρης, με την βόμβα θέλουν να του δώσουν ένα καλό μάθημα οι ξερόλες μπόμπιρες. Και κάπου ανάμεσα στο κακό που αναζητά εκτόνωση, ο από μηχανής Χριστός, να τις τρώει, γινόμενος περίγελος των πιτσιρίκων και να γυρνά το μάγουλο από την άλλη. Ούτε αυτή είναι όμως - εκ του αποτελέσματος - η λύση...